એક સમય હતો જ્યારે સિવિલ ગાર્ડ બેરેકમાં રહેતા પહેલાથી જ ચોક્કસ બેચેની, અસ્વસ્થતા અથવા એકદમ આતંક હતો. આટલા લાંબા સમય પહેલા નહીં. મારા પરિપ્રેક્ષ્યમાં, એક બેરેક, તેની આસપાસના લેન્ડસ્કેપિંગ સાથે, એક દિવાલવાળા પેવેલિયનમાં પરિવર્તનની સરળ સ્મૃતિ હવે ઘણા વર્ષો સુધી બેરેકમાં રહેવાનો અર્થ શું છે તેનું મહત્વ લે છે.
હું મારા દ્રષ્ટિકોણથી બોલું છું કારણ કે તે મારા માટે વિચિત્ર છે કે હું તેને હવે કેવી રીતે જોઉં છું અને તે સમયે હું તેને કેવી રીતે સમજું છું. મારા નગરમાં સિવિલ ગાર્ડની બેરેક એવી જગ્યા હતી જ્યાં હું સિવિલ ગાર્ડના પુત્ર સાથેની મિત્રતાને કારણે વારંવાર આવતો હતો. અમે ઘરો વચ્ચેના તોરણમાં જતા અને ત્યાં અમે વાવેતર કરતા આગળની શેરીના દૃશ્યો સાથે રમતા. અને અચાનક, અંધકાર, એક દિવાલ શેરીનું તમામ દૃશ્ય બંધ કરી દે છે ... એક બાળક તરીકે તમે પુખ્ત વયના લોકો જે વસ્તુઓને મહત્વ આપતા નથી. તેઓએ તેને હમણાં જ બંધ કરી દીધું હતું.
આ પ્રકારના શરીર પર વિશેષ ઉગ્રતા સાથે લંબાયેલા આ તણાવમાં રહેવું અત્યંત કઠિન હશે. યુદ્ધ, તમને ગમે તેટલું મેગેઝિન, થોડું અસમાન હતું. જેમની પાસે હથિયારો છે અને તેઓ તેનો ઉપયોગ કરે છે, અને મારી નાખે છે, તેઓ કોઈપણ નૈતિક અથવા કાનૂની હુકમોને સુપરત કરતા નથી. અને તે પહેલાં લડાઈ હંમેશા અસમાન હોય છે. સિવિલ ગાર્ડે તે બધા સામે લડ્યા, એક હજાર અને એક હુમલામાંથી ઉઠ્યા અને ઇટીએ આતંકવાદને શાંત કરવામાં સમર્થ થવા માટેનો આધાર બન્યો.
આ પુસ્તકમાં આપણને કહેવામાં આવ્યું છે કે શરીર દ્વારા તે યુદ્ધ કેવી રીતે ચલાવવામાં આવ્યું અને પરિવારો દ્વારા તેને કેવી રીતે સહન કરવામાં આવ્યું. 200 થી વધુ મૃત અને ઘણા ઘાયલ શાંતિ તરફ અપમાનજનક સામાન છે, સંભવિત વળતર વગરની કિંમત, પરંતુ તમામ વિચારધારાઓથી ઉપર જીવનનો બચાવ કર્યાના ગૌરવ સાથે જે તેના માપદંડ લાદવાનો પ્રયાસ કરીને હથિયારો ઉપાડે છે.
લોકોના દુશ્મનો, તમામ લોકો, કોઈપણ લોકોના એકમાત્ર સામાજિક વિજય તરીકે આટલા વર્ષોથી શું થયું, પીડા અને સામાજિક તણાવ વિશેની જુબાની. કારણ કે જેઓ પોતાનો ન્યાય મેળવવા માટે સજ્જ હતા તેઓએ પ્રથમ હથિયાર લીધા તે ક્ષણથી તમામ ન્યાય ગુમાવ્યો.
તમે હમણાં ખરીદી શકો છો લોહી, પરસેવો અને શાંતિ, નું નવું પુસ્તક Lorenzo Silva, Gonzalo Araluce અને Manuel Sánchez ના સહયોગથી, અહીં: