આકાશી ગુંબજ, જેની તરફ આપણે ક્યારેક દિવસ કે રાત તરફ નજર કરીએ છીએ, જ્યારે આપણે વિમાનમાં મુસાફરી કરીએ છીએ અથવા જ્યારે આપણે પાણીની અછતવાળી હવા શોધીએ છીએ.
આકાશ કાલ્પનિક ક્ષિતિજ છે અને સપનાઓથી ભરેલું છે, ઇચ્છાઓથી ભરેલું છે જે ચમકતા શૂટિંગ તારાઓ અને પ્રેસેન્સને આ વિમાનમાંથી ખસેડવામાં આવે છે.
આમ, તે આશ્ચર્યજનક નથી કે આકાશ ખંડેર છે, ઘણા બધા તૂટેલા સપના, અનુત્તરિત ઇચ્છાઓ અને સદીઓ અને સદીઓથી બ્રહ્માંડમાં ફેંકાયેલા આત્માઓ માટે વધુ પડતા છે.
સત્ય એ છે કે ત્યાં કોઈ સાંભળતું નથી. ખળભળાટ બહેરો છે. કદાચ આપણે ખરેખર આ દુનિયામાં ત્યજી દેવાયા છીએ અને સંભવિત ભગવાને ઘણા બધા ગ્રહોને આશ્રય આપવાનું જબરદસ્ત કાર્ય છોડી દીધું છે.
અમે એકલા છીએ. આપણે શું છીએ તેનો ત્યાગ, જીવંત વસ્તુ સ્વતંત્ર ઇચ્છાને આધિન છે. પરંતુ મિલન કુંડેરા કહેશે તેમ, અમે એક જીવનનો સ્કેચ બીજા માટે લખ્યો જે અમને ક્યારેય આપવામાં આવશે નહીં. અને જીવનના રિહર્સલમાં તમે આ વાર્તાના પાત્રોને ચાલો છો. વાર્તાઓ ડ્રાઇવ્સ અને લાગણીઓ દ્વારા, દિનચર્યાઓ અને દુerખ દ્વારા એકસાથે જોડાયેલી છે.
પણ જીવવાની આશા છે, હંમેશા ક્ષણ હોય છે, બીજું કેમ? જો આપણે જીવનને કંઈક અર્થ આપવા માંગતા હોઈએ, તે સુખ આપણા દિવસોના અંતમાં આગળ વધે છે, તો આપણે જાતે જ જવા દેવું જોઈએ અને જાદુની રાહ જોવી પડશે.
હજી પણ એક સ્વર્ગ હોઈ શકે છે, ભલે આ પુસ્તકના લેખક તેને કેટલું ગુમાવે છે તે ધ્યાનમાં લેતા નથી. તે સાહિત્યનો જાદુ છે. વાચકના જાદુઈ અરીસામાં, અમુક લાગણીઓ વ્યક્ત કરવા માટે બનેલા પાત્રો એકદમ અલગ સંદેશનો સંચાર કરી શકે છે.
કાટ લાગ્યો હોય તો પણ સુખ, રમૂજ. જે પાત્રો નિરાશા અને નુકશાનને ધ્યેય આપે છે તે તક દ્વારા આશીર્વાદિત થાય છે, એકમાત્ર આ વિશ્વ અને અન્ય વિશ્વની સંભાળ રાખે છે. જો તે તક માટે ન હોત, તો ગ્રહો પ્રભાવિત થયા હોત, અને તારાઓ અત્યાર સુધીમાં બહાર નીકળી ગયા હોત. તકનો સ્ટ્રોક બધું બદલી શકે છે અથવા, ઓછામાં ઓછું, ક્ષણિકની તે શાશ્વત ચમક ઉશ્કેરે છે. અને આ વાર્તાઓના નાયકો તે વિશે ઘણું જાણે છે ...
તમે પુસ્તક ખરીદી શકો છો બરબાદ થયેલું આકાશ, એન્જલ ફેબ્રેગેટ મોરેરા દ્વારા, અહીં: