વાયરસ વિશે શું કે જે મનુષ્યોમાં ફેલાઈ જાય છે તે હવે ઠંડક આપનાર કાલ્પનિક કાવતરું નથી પરંતુ એવી લાગણી છે કે ડિસ્ટોપિયા રહેવા આવી શકે છે.
તેથી આ જેવી નવલકથાઓ એક અશુભ, વિનાશક રીતે સચોટ વર્ણનની તક આપે છે. ચાલો આશા રાખીએ કે આપણા દિવસોનું ભવિષ્ય આપણને અસ્તિત્વ માટે જરૂરી નરભક્ષી હોવા છતાં વર્ણવેલ જેવા ચરમસીમાના પુનરુત્થાન તરીકે દેખાશે નહીં.
પરંતુ અત્યાર સુધી કશું જ સંભળાતું નથી, પછી ભલે આપણે કેટલું દૂરનું પ્રતિનિધિત્વ કરીએ. આપણને કોણ કહેવા જઈ રહ્યું હતું કે દરેક વ્યક્તિ માસ્ક સાથે શેરીમાં ચાલશે, જરૂરી ઓક્સિજન સાથે વાયરસને રસી આપવાથી ડરશે?
ડિસ્ટોપિયા પુસ્તકોની દુકાનો અને પુસ્તકાલયોના વિજ્ાન સાહિત્યના છાજલીઓ પર સ્થિત થઈને વર્તમાન બાબતોના વિભાગમાં ગયા છે, વિચિત્રના પાત્રને વધુ વજનના સાહિત્ય તરીકે પુનર્વિચારણા કરે છે. ત્યારથી તે થોડું થોડું થઈ રહ્યું છે માર્ગારેટ એટવુડ અને દાસીની વાર્તાથી લઈને વાયરલ સાક્ષાત્કાર સુધીની તેની નારીવાદી પુનરાવર્તન જે સંપૂર્ણ વાસ્તવિકતાના થ્રેશોલ્ડ પર ફરે છે ...
જીવલેણ વાયરસને કારણે જે પ્રાણીઓને અસર કરે છે અને મનુષ્યોને સંક્રમિત કરે છે, વિશ્વ એક ભૂખરા, શંકાસ્પદ અને નિવાસસ્થાન બની ગયું છે, અને સમાજ ખાનારાઓ અને ખાનારાઓ વચ્ચે વહેંચાયેલો છે.
જ્યારે મૃતકોના મૃતદેહને તેમના વપરાશને ટાળવા માટે અગ્નિસંસ્કાર કરવામાં આવે ત્યારે માનવતાવાદનું શું બાકી રહે છે? જો ખરેખર, આપણે જે ખાઈએ છીએ તે બીજા સાથેની કડી ક્યાં છે? આ નિર્દય ડિસ્ટોપિયામાં તે ક્રૂર જેટલું નિર્દય છે, તે વાસ્તવિક છે તેટલું રૂપકાત્મક છે, Ustગસ્ટિના બાઝટેરિકા સાહિત્યની વિસ્ફોટક શક્તિ, સંવેદનાઓ અને અત્યંત સ્થાનિક ચર્ચાઓ સાથે પ્રેરણા આપે છે.
પ્રાણીઓમાં આપણે ફૂડ ચેઇનની ક્રૂરતાની પ્રશંસા કરી શકતા નથી. જ્યારે આપણે સિંહને ગઝલ ખાતા જોતા હોઈએ છીએ, ત્યારે આપણે વસ્તુઓનું ભાવિ ધારીએ છીએ. પરંતુ અલબત્ત, જ્યારે જરૂરિયાત અને તાકીદ માનવ તબક્કામાં પસાર થાય ત્યારે શું થાય છે. કારણ, વિભેદક હકીકત પછી અકલ્પનીય મૂંઝવણો oversભી કરવા માટે પડછાયો છે.
તમે હવે ustગસ્ટિના બાઝટેરિકાનું પુસ્તક “એક્ઝીક્યુટ શબ” ખરીદી શકો છો: