ના આદર અને પ્રશંસાનો સ્પષ્ટ શો જોસ લુઇસ પેઇક્સોટો પોર્ટુગલમાં સંદર્ભિત લેખકની પ્રસિદ્ધ ગુણવત્તામાં તેમના પુરોગામી માટે, જોસ સારામાગો તેના એક કરતાં વધુ કાર્યોમાં તેનો પુરાવો મળ્યો છે.
પરંતુ ઔપચારિકતા ઉપરાંત, ત્યાં એક વિષયોનું સંવાદિતા પણ છે, જે અદ્ભુત રીતે ઉદાસીન પોર્ટુગલની કાલ્પનિકમાંથી વહેંચાયેલ એક સામાન્ય પૃષ્ઠભૂમિ છે જે ફક્ત ગીતાત્મક, ઉત્કૃષ્ટ અને વિગતવાર ગદ્ય તરફ દોરી શકે છે.
આ બધા ઉપરાંત, પેઇક્સોટો અને સારામાગો બંનેએ શૈલીઓ વચ્ચે તેમની સાહિત્યિક વેપારની વિવિધતાનું કામ કર્યું અથવા કર્યું. કારણ કે બંનેમાં આપણને કવિતા, નાટ્ય અને અલબત્ત નવલકથાઓ જોવા મળે છે. સમય અને સ્થાનમાં તેના સંયોગને કારણે પુનર્જન્મ અશક્ય છે, જો ઓછામાં ઓછું સત્તાનું સ્થાનાંતરણ ઉદ્ભવે છે, તો એક સર્જનાત્મક વારસો કે જે સૌથી વધુ છતી કરનાર વાસ્તવવાદ માટે સક્ષમ પીક્સોટોમાં નવી જોમ લે છે.
પણ પેઇક્સોટોને તે સહેજ પરિવર્તનશીલ કાલ્પનિકતાના ઝાકળમાં તરત જ ડૂબી જવાનો રસ છે. સાંસારિક અંદરની રૂપકાત્મક દુનિયા કે જે આપણને સ્વપ્નસમાન સાથે એન્કાઉન્ટર સુધી પહોંચાડે છે, શોધવા માટે વિશ્વના પુનઃનિર્માણ સાથે, જેમ કે આપણી આસપાસ શું છે તે જોવાની નવી રીતો માટે જાગૃત થવું.
જોસ લુઈસ પીક્સોટો દ્વારા ટોચની 3 ભલામણ કરેલ નવલકથાઓ
આત્મકથા
વાસ્તવિકતા અને કાલ્પનિક વચ્ચેની રમત, જે કૃતિના શીર્ષકથી પહેલેથી જ ચિહ્નિત છે, તે સર્જનના પ્રસરેલા ભૂપ્રદેશને ચિહ્નિત કરવા માટે સેવા આપે છે. એક વિચિત્ર થ્રેશોલ્ડ દ્વારા ઍક્સેસ સાથેનો ભૂપ્રદેશ કે જે લેખક સૌથી પ્રેરિત પ્રક્રિયા દરમિયાન પાર કરે છે. ફક્ત તે ક્ષણોમાં કે જેમાં પાત્રો તેમની અસંદિગ્ધ સ્વાયત્તતા સાથે આગળ વધે છે, ભાગ લે છે જાણે તેમના બદલાતા દૃશ્યોમાંથી કોઈ પણ સમય અને અવકાશના વેક્ટરને આધિન ન હોય.
Peixoto અમને એક જગ્યાએથી બીજી જગ્યાએ લઈ જવા માટે તેના થ્રેશોલ્ડમાંથી પસાર થવા દે છે. કલ્પના લિસ્બન થી સૌથી ચોક્કસ માટે. સારામાગો પણ ત્યાં છે, જેમણે કટોકટીમાં ઉભરતા લેખકને તેમની સલાહ આપી છે. જે કંઈ થાય છે તે જીવવા માટે સક્ષમ હોવાના જાદુ સાથે આગળ વધે છે જ્યાં મહાન લેખકો સ્વપ્ન અને યોજના જુએ છે.
XNUMX ના દાયકાના અંતમાં લિસ્બનમાં, સર્જનાત્મક કટોકટી વચ્ચે એક યુવાન લેખકનો માર્ગ - કદાચ પેઇક્સોટો પોતે જ્યારે તે શરૂઆત કરી રહ્યો હતો - એક મહાન લેખક સાથે છેદે છે: જોસ સારામાગો. એ સંબંધમાંથી આ વાર્તાનો જન્મ થયો છે, જેમાં કાલ્પનિક અને કેવળ જીવનચરિત્ર વચ્ચેની સીમાઓ અસ્પષ્ટ છે.
શીર્ષક ધરાવતી નવલકથાના નાયક તરીકે નોબેલ પુરસ્કારની દરખાસ્ત કરવાની હિંમત આત્મકથા તે અમને પહેલેથી જ ચેતવણી આપે છે કે અમે એક આશ્ચર્યજનક વર્ણનાત્મક પ્રસ્તાવનો સામનો કરી રહ્યા છીએ જે ફક્ત વાચકને અણધાર્યા અંત તરફ દોરી શકે છે.
જોસ લુઈસ પીક્સોટો, જેમને જોસે સારામાગોએ "પોર્ટુગીઝ સાહિત્યમાં સૌથી આશ્ચર્યજનક ઘટસ્ફોટમાંના એક" તરીકે વર્ણવ્યું હતું, તે અરીસાઓના આ અનોખા સમૂહમાં સાહિત્યિક સર્જન અને જીવન અને સાહિત્ય વચ્ચેની અર્ધપારદર્શક સીમાઓની શોધ કરે છે. અને તે જ સમયે, તે આ પ્રભાવશાળી કાર્યમાં, જે નિઃશંકપણે પોર્ટુગીઝ પત્રોના ભાવિને ચિહ્નિત કરશે, વિગતવાર અને ગીતવાદથી ભરેલા ગદ્ય સાથે, તેના માટે સામાન્ય છે તેમ, તેના મનોગ્રસ્તિઓમાં શોધે છે.
ગેલ્વીઆસ
કદાચ કાવતરુંનો કાલ્પનિક બિંદુ, એક વિચિત્ર સિમ્ફનીમાં, સૌથી વધુ ઊંડાણ સાથે દોરવામાં આવેલા વાસ્તવિકતાની કઠોરતાને વળતર આપવાનું કામ કરે છે. એક યા બીજી રીતે, ભાષાની ઝીણવટભરીતા, દરેક શબ્દની ચોકસાઈ પરિણામી અમૂલ્યતાને એક કાર્ય બનાવે છે જેમાં તમામ પાત્રો અમરત્વમાં ભાગ લે છે.
કારણ કે દરેક ચળવળ, દરેક દ્રશ્ય, દરેક વાર્તાલાપ હંમેશા ઉત્કૃષ્ટતા તરફ નિર્દેશ કરે છે, તે વસ્તુઓ તરફ ધ્યાન દોરે છે જે એક કારણસર થાય છે કે સારા સાહિત્યનો અંત આવે છે અને સ્પષ્ટતા થાય છે. જીવનનો લગભગ ક્યારેય અર્થ હોતો નથી, જીવન જે આ કાર્યમાંથી પસાર થાય છે, હા.
જાન્યુઆરીમાં એક રાત્રે, વિસ્ફોટોની શ્રેણીમાં ડૉ. મટ્ટા ફિગ્યુઇરસની મિલકતોમાં ભયંકર અવાજ થયો. સ્તબ્ધ પડોશીઓ ટૂંક સમયમાં કોઈ પ્રકારની ઉલ્કાની અસર શોધી કાઢે છે. તરત જ, સલ્ફરની તીવ્ર ગંધ દરેક વસ્તુમાં ફેલાય છે અને સતત મૂશળધાર વરસાદનો કોઈ અંત નથી. કોઈપણ કહેશે કે બ્રહ્માંડ ગેલ્વેઆસ નામના આ નગરના રહેવાસીઓની વિવેકબુદ્ધિને પડકારવા માટે સંકલ્પબદ્ધ છે.
આ એલેન્ટેજો સમુદાયના જીવનનો આ પ્રવેશદ્વાર છે: કોર્ડાટો ભાઈઓ, જેઓ પચાસ વર્ષથી બોલ્યા નથી, અથવા બ્રાઝિલિયન ઇસાબેલા, જે બેકરી ઉપરાંત વેશ્યાલય ચલાવે છે, અથવા પોસ્ટમેન જોકિમ જાનેરો, જે બધા રહસ્યો જાણે છે. અને તે તેના, અથવા મિયાઉ, ગામડાના મૂર્ખ, અથવા કાબેકા પરિવારને છુપાવે છે, પણ કૂતરાઓને પણ છુપાવે છે, જેઓ તેમના ભસવાથી શેરીઓનો તેમનો વિચિત્ર નકશો દોરે છે. તે બધા ગેલ્વેઆસ બ્રહ્માંડ બનાવે છે, પોર્ટુગીઝ વાસ્તવિકતાનું એક ઝીણવટભર્યું ચિત્ર જે આપણને તેની સૌથી ઊંડી ઓળખની નજીક લાવે છે.
સુંદર રીતે લખાયેલ અને તેજસ્વી ઔપચારિક અભિજાત્યપણુ સાથે, સંવેદનશીલતા અને તે જ સમયે પેઇક્સોટો અમને આપે છે તે ખરબચડી અમને બનાવે છે. ગેલ્વીઆસ ગ્રામીણ વિશ્વ વિશેની એક મહાન નવલકથામાં અને તેઓ આ લેખકને તેમની પેઢીના સૌથી ઉત્કૃષ્ટ પોર્ટુગીઝ લેખકોમાંના એક તરીકે પુષ્ટિ આપે છે, જેમ કે નોબેલ પુરસ્કાર વિજેતા જોસ સારામાગોએ પહેલેથી જ નિર્દેશ કર્યો છે.
તમે મને મૃત્યુ પામ્યા
એવું લાગે છે કે પિતા સાથે કહેવા માટે હંમેશા વસ્તુઓ બાકી હોય છે, જે સામાન્ય રીતે માતાઓ કરતાં વધુ ગુપ્ત હોય છે. કદાચ તેથી જ જ્યારે તેઓ લાંબા સમય સુધી ન હોય ત્યારે સંદેશાવ્યવહાર પુનઃપ્રાપ્ત કરવાના નિરર્થક પ્રયાસો એટલા ખિન્ન લાગે છે. ન કહેવાયેલી બાકી રહી ગયેલી નોસ્ટાલ્જિક સુંદરતા આપણને હાંફ ચડાવી શકે છે.
આના જેવું પુસ્તક એ હવાનો ઉતાવળિયો શ્વાસ છે, સુખની શોધમાં ઉદાસી ઉદભવે છે જે સ્પષ્ટ પુરાવા વિના હતું. તમે ક્યારેય એ જ સ્થાનો પર પાછા જતા નથી જ્યાં અમે ખુશ હતા, પરંતુ અમે હંમેશા પ્રયાસ કરવાનો પ્રયત્ન કરીએ છીએ, દેખીતી રીતે પીક્સોટો પણ ...
“આજે હું આ ક્રૂર ભૂમિ પર પાછો ફર્યો છું. અમારી જમીન, પિતા. અને બધું જાણે ચાલુ રહે છે. મારા પહેલાં, શેરીઓ અધીરા થઈ ગઈ, સૂર્ય પ્રકાશથી કાળો થઈ ગયો, ઘરો સાફ કર્યા, સફેદ ધોઈ નાખ્યા; અને ઉદાસીનો સમય, રોકાયેલો સમય, ઉદાસીનો સમય અને તેના કરતાં વધુ ઉદાસી જ્યારે તમારી આંખો, ધુમ્મસથી સાફ અને તાજા દૂરના સોજો, આ હવે ક્રૂર પ્રકાશને ખાઈ ગઈ, જ્યારે તમારી આંખો મોટેથી બોલતી હતી અને વિશ્વ અસ્તિત્વમાં રહેવા માંગતી ન હતી. . અને તેમ છતાં બધું જાણે ચાલુ રહે છે.
નદી મૌન, જીવન હોવા માટે ક્રૂર જીવન. જેમ કે હોસ્પિટલમાં. મેં કહ્યું હતું કે હું તને ક્યારેય ભૂલીશ નહીં, અને આજે મને તે યાદ છે." આજના સૌથી ઉત્કૃષ્ટ લેખકોમાંના એકનું અસાધારણ પુસ્તક.
