ની અસંદિગ્ધ નાટકીય સિલસિલો યાસ્મિના રેઝા તમારું ચિહ્નિત કરો બધાના સમાન થિયેટરાઇઝેશનમાં ગદ્ય આક્રમણ. કંઈક કુખ્યાત ખાસ કરીને તેમનામાં વિશ્વ માટે વધુ પડતા એક્સપોઝ્ડ કરતા વધુ પાત્રો. કારણ કે વિશ્વ સાથે ઘર્ષણમાં એવા લોકો છે જેઓ ઇજાઓ ભોગવે છે અને જેઓ સુખદ ઘર્ષણ અનુભવે છે.
વાસ્તવિકતાની રચના કરતી આપણી તમામ વ્યક્તિલક્ષી કલ્પનાઓને આવરી લેવાની જવાબદારીમાં કરૂણાત્મક સમીક્ષામાં જીવન તે જ છે. અમે સુખ અને ઉદાસીના ધ્રુવો વચ્ચે વિરોધાભાસ છીએ; કોમિક તાલિયા અને દુ: ખદ મેલોમીનના બે માસ્ક.
યાસ્મિના તેના પુસ્તકોમાં અમને કેટલાક મિમેટિક પાત્રો દ્વારા અરીસાની સામે તાત્કાલિક કોઈ પણ આત્મા સાથે કથાકારના ગુણોમાંથી ભાવનાત્મક વળાંક અને વળાંક જાણે છે જેના દ્વારા આપણી ઇચ્છા પસાર થાય છે.
યાસ્મિના રેઝા દ્વારા ટોચની 3 ભલામણ કરેલ નવલકથાઓ
આર્ટે
કલાનો ખ્યાલ. કુદરત દ્વારા અશક્ય વ્યાખ્યા. દરેક વસ્તુ જે "કલા" ને મર્યાદિત કરવાનો પ્રયાસ કરે છે તે લપસીને સમાપ્ત થાય છે, તે બાબતની માનવામાં આવતી સમજણથી પણ. કારણ કે કલાની નિરીક્ષકની લાગણી દ્વારા વ્યાખ્યા કરવામાં આવે છે, તે જ કલાત્મકનો સાચો વારસો છે. અને કોઈ તેને ઘેરી શકતું નથી, તેને ઘેરી લેવા દો.
આવી વ્યક્તિલક્ષી છાપમાંથી, પરિવર્તન હંમેશા શક્ય છે. તેથી આ વાર્તા જ્યાં કલા એ બધું હોવા છતાં પરિવર્તન, શોધ, ભાગી, સ્વતંત્રતાનું પ્રતીક છે. અને વિચારની સ્ક્રિપ્ટ આશ્ચર્ય અને આનંદ તેમજ મૂંઝવણ બંનેને ઉત્તેજીત કરે છે.
સર્જીયોએ મોટી રકમ માટે આધુનિક પેઇન્ટિંગ ખરીદ્યું છે. માર્કોસ તેને ધિક્કારે છે અને માની શકતો નથી કે તેના મિત્રને આવું કામ ગમે છે. ઇવાન બંને પક્ષોને ખુશ કરવાનો નિષ્ફળ પ્રયાસ કરે છે. જો તમારી મિત્રતા પરસ્પર ન બોલાયેલા કરાર પર આધારિત હોય, તો શું થાય છે જ્યારે એક વ્યક્તિ સંપૂર્ણપણે અલગ અને અનપેક્ષિત કંઈક કરે છે?
સવાલ એ છે કે શું તમે જે છો તે તમે વિચારો છો અથવા તમે તમારા મિત્રોને લાગે છે કે તમે છો? આ ચમકતી યાસ્મિના રેઝા કોમેડીનું પ્રીમિયર ઓક્ટોબર 1994 માં કોમેડી ડેસ ચેમ્પ્સ-એલિસીસમાં પેરિસમાં થયું હતું, જ્યાં તે 18 મહિના સુધી ચાલી હતી; બર્લિનમાં, ઓક્ટોબર 1995 માં શૌબહેન થિયેટરમાં; લંડનમાં, ઓક્ટોબર 1996 માં વિન્ધામ થિયેટરમાં; ન્યુ યોર્કમાં, માર્ચ 1998 માં રોયલ થિયેટરમાં, અને મેડ્રિડમાં, સપ્ટેમ્બર 1998 માં માર્ક્વિના થિયેટરમાં, જોસેપ મારિયા ફ્લોટાટ્સ દ્વારા નિર્દેશિત સંસ્કરણમાં જેણે ચાર મેક્સ પુરસ્કારો અને આપણા દેશના કેટલાક પ્રતિષ્ઠિત પુરસ્કારો જીત્યા.
ખુશ ખુશ
હું હું છું અને હું શું વાહિયાત કરું છું. અંતિમ જીવન અભિયાનના અભિવ્યક્તિ તરીકે આપણામાં સેક્સ શું છે તે સ્પષ્ટ કરવા માટે એક મેક્સિમ થોડો સુધારો. કારણ કે તે "પેટીટ મોર્ટ" ની શોધ જે ઉગ્ર ઉત્તેજનાનો અતિરેકમાંથી બહાર નીકળે છે તે હંમેશા કારણોસર, નૈતિકતા દ્વારા, તમામ પ્રકારની પરિસ્થિતિઓ દ્વારા વિકૃત થાય છે જે આપણને સૌથી વધુ શારીરિક ઉત્કટ સાથે સૌથી વધુ શંકા વિનાના આધ્યાત્મિક સાથેના એન્કાઉન્ટરને જીવવા માટે ખુલ્લી પાડે છે. ..
લગ્નેત્તર સંબંધો, સદોમાસ્કીસ્ટીક વૃત્તિઓ, જાતીય અસંતોષ અને સમાપ્ત કલ્પનાઓ, બ્રેકઅપ, નિરાશાઓ અને સુખદ અંત. યાસ્મીના રેઝા નિપુણતાથી અ eighાર પાત્રોના જીવનની વાર્તાઓને વણાટ કરે છે જેમને એવું લાગે છે કે તેમાં કશું સામ્ય નથી.
પરંતુ જેમ વાચક કાવતરું બનાવે છે તેવા અવાજો દ્વારા સંમોહિત થાય છે, તેઓ તેમના અનપેક્ષિત અને આશ્ચર્યજનક આંતરસંબંધો શોધશે. આમ, પાસ્કલિન અને લિયોનેલ હ્યુટનરનું દિનચર્યા વિક્ષેપિત થાય છે જ્યારે તેમને ખબર પડે છે કે તેમના પુત્ર સેલિન ડીયોનનું વળગણ રોગવિષયક બની ગયું છે.
અને, બદલામાં, તેના મનોચિકિત્સક, ઇગોર લોરેન, એક યુવાન પ્રેમ સાથે ઉત્સાહી પુનunમિલન જીવે છે, હેલેન, જે રાઉલ બાર્નેચે સાથે લગ્ન કરે છે, જે એક વ્યાવસાયિક બ્રિજ ખેલાડી છે જે પત્ર ખાવા માટે ગુસ્સે થવા સક્ષમ છે ... રેઝાની શૈલીમાં, તે મેલોડિક પોલિફોની બનાવવાની તેમની ક્ષમતા છે, એક લેખન જે ઘણી વિવિધતાઓમાં નિપુણતાથી પ્રગટ થાય છે, જ્યાં વાચક તેના દરેક નાયકનો અવાજ સંપૂર્ણ સ્પષ્ટતા સાથે અનુભવે છે.
આ કોરલ નવલકથામાં, ફ્રેન્ચ લેખક તેના પાત્રોના આત્માઓ માટે ચેનલ ખોલે છે, જેઓ તેમના ડર અને ભાવનાત્મક અને જાતીય ફિલીયાને ઉજાગર કરે છે. શોપેનહોઅરની સ્લીહની જેમ, નવલકથા એક નિંદાત્મક, ખોટી-મુખવાળી અને કેટલીકવાર માનવ સ્વભાવનું આનંદી વિચ્છેદન છે, પણ જીવનના આપણા માર્ગની સંક્ષિપ્તતા અને એક સંપૂર્ણ અસ્તિત્વને ધારણ કરવાના મહત્વ પર એક વિચિત્ર પ્રતિબિંબ છે.
Schopenhauer ના sleigh પર
શોપેનહોઅરને ટાંકવું એ દરેક સ્વાભિમાની નિરાશાવાદી માટે યોગ્ય પરિપૂર્ણતા છે. કારણ કે ના શૂન્યવાદ નિત્ઝશે તે પહેલેથી જ ઘણું વધારે છે જ્યારે સારા જૂના સ્કોપ હંમેશા તેની ભવ્ય જીવલેણતા જાળવી રાખે છે. પરંતુ તે જે છે તે છે, તે અમારા સંદર્ભો છે અને અમે મહત્વપૂર્ણ તબક્કાઓ અથવા માન્યતાઓને એકીકૃત કરવા માટે માર્ગ આપવા માટે તેમને વળગી રહ્યા છીએ ...
એરિયલ ચિપમેન, ફિલસૂફીના પ્રોફેસર, જેમણે પોતાનું જીવન જીવનના આનંદની આવશ્યકતા જાહેર કરવા માટે સમર્પિત કર્યું છે, તેઓ હતાશામાં આવે છે. નાદિન ચિપમેન, તેની પત્ની, તેના પતિથી કંટાળી જવાનું શરૂ કરે છે અને આશ્ચર્ય કરે છે કે શા માટે તેની સાથે બેવફા ન બનો.
સર્જ ઓથોન વેઇલ, દંપતીના નજીકના મિત્ર, દાવો કરે છે કે તેઓ સમજી ગયા છે કે સમગ્ર જીવન વિશે આશ્ચર્ય કરવું અર્થહીન છે અને કોઈપણ ઉત્ક્રાંતિના સંકેતને નકારે છે. અને એરિયલના મનોચિકિત્સક ભાવનાત્મકતા સામે રંટ કરે છે. પરંતુ તે બધાએ જે અનુભવ્યું છે તે તે ક્ષણ છે જેમાં આપણું અસ્તિત્વ અનિવાર્યપણે અર્થથી ખાલી લાગે છે. અને પછી પ્રશ્નોનું પૂર આપણને બતાવે છે કે દુનિયા આપણે જાણીએ છીએ તેમ નથી. તે સૌથી નીચી ક્ષણ છે જેમાં આપણે આપણી જાતને જાણીએ છીએ કે આપણે મૃત્યુ માટે પ્રારબ્ધ છીએ ...
