ટોચના 3 પટ્ટી સ્મિથ પુસ્તકો

બોબ ડાયલન અને પટ્ટી સ્મિથ અથવા કેવી રીતે પૌરાણિક કથાઓ સાહિત્ય પર હુમલો કરે છે. કારણ કે આજે સંગીતના આ બે મહાન લોકો જેમણે વીસમી સદીમાં બદલાતી પે generationsીઓ અને પે generationsીઓની નોંધો લખી છે, તે હવે દંતકથાઓ છે જે તેમના પુસ્તકોને દાંડીથી પાના સુધી આપણા વિશ્વની અદભૂત દ્રષ્ટિ બનાવે છે.

પરંતુ જ્યારે ડિલને 2016 માં સાહિત્યનું નોબેલ પુરસ્કાર જીતીને બધાને આશ્ચર્યચકિત કર્યા, તે છે પtyટ્ટી સ્મિથ જેણે મોટા પ્રમાણમાં સાહિત્ય તરફ એક નવા ગલનવાળો વાસણ ફેરવ્યું છે, જેમાં તેની ચિંતા પહેલેથી જ વધુ પરિપક્વ છે; પંક અને ગુલાબના દિવસોની તમારી યાદો ક્યાં શેર કરવી; અથવા તેની મૂલ્યવાન કથાની છાપનો ક્યાં ઉપયોગ કરવો.

કેંકુઆક અને કંપનીની બીટ ચળવળને તેના પંક મૂળ અને તેના અનુગામી અનુરૂપતા સાથે, તે નિbશંકપણે છે કે પટ્ટી સ્મિથના પુસ્તકો બળવાખોર, ટીકાત્મક વિચારધારાના તે બિંદુમાં ભરાયેલા છે, કદાચ બધા ચોક્કસ હેડોનિઝમનો વેશ ધારણ કરે છે. કોઈ પણ સંજોગોમાં, વર્ષો પસાર થતા અવશેષો દ્વારા બધું પહેલેથી જ તપાસી દેવામાં આવ્યું છે જે ખિન્નતા સાથે વૈચારિકતાને પૂરક બનાવે છે.

પટ્ટી સ્મિથ દ્વારા ટોચના 3 ભલામણ પુસ્તકો

ભક્તિ

જો સંગીત જગતના પ્રતિષ્ઠિત પાત્રોને પુરસ્કારો આપવામાં આવ્યા હોત, તો XNUMX મી સદીના બે સૌથી પ્રતિષ્ઠિત પ્રશંસાઓ પર જશે ડેવીડ બોવી પુરુષ બાજુએ અને સ્ત્રી બાજુએ પટ્ટી સ્મિથ માટે. સંગીતમાં ચિહ્ન અથવા પ્રતીક બનવું એ સંગીતની નોંધો, રચનાઓ અને ગીતોથી ઘણું આગળ છે.

વીસમી સદીના મધ્યભાગના તોફાની વર્ષોમાં, મહાન સંઘર્ષો પછી અને શીત યુદ્ધો અને વિકેન્દ્રીત સંઘર્ષો વચ્ચે જે આજ સુધી ચાલ્યા છે, સંગીતની મૂર્તિઓમાં અભિપ્રાયનો પ્રવાહ ઉત્પન્ન કરવાની શક્તિ હતી, સૌંદર્યલક્ષી અને વૈચારિકમાં અનુયાયીઓ બોવી ક્રૂર, શક્તિશાળી, પરિવર્તનશીલ અને અવિવેકી પાત્ર હતું. પેટ્ટી સ્મિથે પણ એવું જ કર્યું પરંતુ મહિલાઓની માંગની સૌથી વધુ જરૂરિયાત સાથે.

અને આ ઉપરાંત, પેટી સ્મિથને સંગીતથી સાહિત્યમાં કલા અને પૃષ્ઠભૂમિ સ્થાનાંતરિત કરવાનું ગમ્યું. આ પુસ્તકમાં પટ્ટી સ્મિથે તેના સાહિત્યિક રુચિના ઉદ્દભવ સાથે, વિરોધ અને વિચિત્ર અનુભવોના દૂરના સમયથી અહીં અને ત્યાંથી લખાણોનું સંકલન કર્યું. સામાન્ય થ્રેડ તરીકે, ફ્રેન્ચ કવિતાના સંદર્ભો તેમજ કેમુસ જેવા લેખકોના અસ્તિત્વવાદ.

ઘણા પ્રસંગોએ લેખકને ખબર પડે છે કે તે વાર્તા છે. પેરિસિયન હોટેલ રૂમ, સ્લીપર અને ટેલિવિઝન જ્યાં પટ્ટી અનુભવી સ્કેટરના બરફ પર ડાન્સ શોધે છે. સુંદરતા લેખન ચલાવી શકે છે અને, વિરોધાભાસી રીતે, સુંદરતા ખિન્નતા, ઉદાસી અને મનોગ્રસ્તિઓ પણ પ્રગટ કરે છે, પરંતુ પટ્ટીએ એક પ્રકારનું સુધારેલું સાહિત્ય લખવાનું ચાલુ રાખ્યું છે જે તેણે આજ સુધી ચાલુ રાખ્યું છે.

આ પુસ્તક ભક્તિમાં આપણને લેખકના હેતુઓની વિચારધારા મળે છે જે આપણે બધા અંદર લઈ જઈએ છીએ. માત્ર સુપ્રસિદ્ધ પાત્રનો પરિપ્રેક્ષ્ય સમગ્ર રચનામાં પ્રવેશી જાય છે. પટ્ટી સ્મિથનો પરિપ્રેક્ષ્ય, બળવાખોર મહિલા જે તેના પંક શરૂઆતના એન્ડ્રોગિનસ દેખાવથી (તેના તૂટેલા અવાજમાં પણ), સંગીતની શક્તિશાળી પરિવર્તનશીલ પ્રતિબદ્ધતા માટે લખેલી બાબતોને બીજો અવકાશ આપે છે, ખાસ કરીને જેમ આપણે વધુ ચિંતાઓ જાણીએ છીએ. , કદાચ જેઓ ક્યારેય ગીતના ગીતોમાં બંધ બેસતા નથી, જેઓ જરૂરી ગીતકીય ફિટમાંથી મુક્ત થાય છે, તે ગદ્યમાં જાગૃત થાય છે, જો કે, આત્મા સાથે સંપૂર્ણ રીતે સુસંગત અન્ય પ્રકારના સંગીતના તારની સંભાળ રાખે છે.

અમે બાળકો હતા

ફોટોગ્રાફર રોબર્ટ મેપ્લેથોર્પે સાથે પેટી સ્મિથના સંબંધો વિશે ઘણી વાતો થઈ હતી. અલબત્ત, લાક્ષણિક તેમના સંબંધોમાં સ્થાપિત થવાનું ન હતું અને તેના સૌથી ઘનિષ્ઠ પાસાઓમાં પણ ઓછું હતું.

પરંતુ વિરલતામાંથી તે સાઠ અને સિત્તેરના દાયકાના સૌથી પ્રતીકાત્મક ન્યુ યોર્કની આસપાસ સર્જનાત્મક બ્રહ્માંડમાં ફળ આપનારા માસ્ટર વચ્ચેનો સંબંધ સ્થાપિત કરે છે.તે કોલટ્રેનનું ઉનાળું હતું ... હિપ્પીઓએ તેમના ખાલી હાથ ઉભા કર્યા અને ચીને હાઇડ્રોજન બોમ્બ વિસ્ફોટ કર્યો. જિમી હેન્ડ્રિક્સે મોન્ટેરેમાં તેના ગિટારને આગ લગાવી હતી ... તે પ્રેમનો ઉનાળો હતો. અને તે પરિવર્તનશીલ અને અયોગ્ય વાતાવરણમાં, એક તક મળવાથી મારા જીવનનો માર્ગ બદલાઈ ગયો: તે ઉનાળો હતો જ્યારે હું રોબર્ટ મેપ્લેથોર્પેને મળ્યો.તે જુલાઈ 1967 હતો અને તેઓ બાળકો હતા, પરંતુ ત્યારથી પેટી સ્મિથ અને રોબર્ટ મેપ્લેથોર્પે એક મિત્રતા પર મહોર લગાવી જે 1989 માં મહાન ફોટોગ્રાફરના મૃત્યુ સાથે જ સમાપ્ત થશે.

આ ઉત્કૃષ્ટ સંસ્મરણો આ વિશે વાત કરે છે, આ કલાકારોના એક સાથે જીવન વિશે, ઉત્સાહી અને જુસ્સાદાર બંને, જેમણે નવી કલાના જ્erveાનતંતુ કેન્દ્ર સુધી પહોંચવા માટે મહાન પ્રગતિ સાથે ન્યૂયોર્કની હદ પાર કરી. આ રીતે તેઓ ચેલ્સી હોટેલમાં સ્થાયી થયા અને હવે ગુમાવેલી દુનિયાના નાયક બન્યા જ્યાં એલન ગિન્સબર્ગ, એન્ડી વોરહોલ અને તેમના છોકરાઓએ રાજ કર્યું, અને XNUMX મી સદીના અંતિમ વર્ષોને ચિહ્નિત કરનારા મહાન સંગીત બેન્ડ બનાવવામાં આવ્યા, જ્યારે એડ્સ ક્રોધિત હતો.

વાંદરાનું વર્ષ

સામાન્ય લોકો માટે પૌરાણિક કથા ક્ષીણ થઈ જાય ત્યારે વ્યક્તિગત રીતે અન્વેષણ કરવા માટે એક બિંદુ તરીકે જીવનચરિત્ર. જો «અમે કેટલાક બાળકો હતા» અમે જીવંત દંતકથાના વિશેષાધિકૃત યાદોની તે ભૂમિની યાત્રા હાથ ધરીએ છીએ, આ વખતે આ મુસાફરી ક્ષણની છે, હવેની છે. અને આ બાબતમાં ઘણું ઘૃણાસ્પદ પ્રમાણિકતા છે, વૃદ્ધાવસ્થામાં તમામ માનવીય પતનને માન્યતા આપે છે, ટિન્સેલની શોધમાં જે હંમેશા સોના જેવી દેખાતી હતી. ટોસ્ટરની પારાની ગ્રે સપાટી પર મારી છબીને જોતા, મેં જોયું કે તે એક જ સમયે યુવાન અને વૃદ્ધ દેખાતી હતી.

સાન ફ્રાન્સિસ્કોના સુપ્રસિદ્ધ ફિલમોર રૂમમાં કોન્સર્ટ આપ્યા પછી, નવા વર્ષની પૂર્વસંધ્યાએ 2015 ની સવારે XNUMX:XNUMX વાગ્યે જ્યારે પેટી સ્મિથ સાન્ટાક્રુઝ બીચની બાજુમાં ડ્રીમ મોટેલ પર પહોંચે છે. તે હમણાં જ સિત્તેર વર્ષનો થયો છે. વર્ષની પ્રથમ સવારે તે ફરવા માટે બહાર જાય છે અને હોટેલની નિશાની પરથી પોતાનો પહેલો પોલરોઇડ લે છે, જેની સાથે તેની પોતાની વિશિષ્ટ વન્ડરલેન્ડમાં આધુનિક એલિસની જેમ સ્પષ્ટ વાતચીત કરે છે. વાત તેને કેટલાક શ્લોકોથી પ્રેરિત કરે છે અને તે તેના રૂમમાં પાછા ફરવાનું નક્કી કરે છે, જેની ટેરેસ પરથી તે મોજા સાંભળે છે અને તેના મિત્ર સેન્ડી પર્લમેન, પ્રખ્યાત સંગીત નિર્માતા વિશે વિચારે છે, જે બે દિવસથી કોમામાં છે.

તે તે વ્યક્તિ હતો જેણે તેણીને તેની યુવાનીમાં સૂચવ્યું હતું કે તેણીએ રોક બેન્ડ શરૂ કરવું જોઈએ. આમ વેસ્ટ કોસ્ટ, એરિઝોનાનું રણ, મેનહટન અથવા કેન્ટુકી જેવા સ્થળોએથી યાત્રા શરૂ થાય છે, પણ યાદ રહેલી અથવા કલ્પના કરેલી જગ્યાઓ, બહારની દુનિયા અને અંદરથી, જેમાં પટ્ટી સ્મિથ અમને તેની બાજુમાં ભટકવા દે છે. સાથીઓ.