મારિયો બેલાટિન દ્વારા 3 શ્રેષ્ઠ પુસ્તકો

કેટલાક પ્રસંગે, જ્યારે મેં લેખક બનવાનું સપનું જોયું, ત્યારે મને સાહિત્યિક પુરસ્કાર એવોર્ડથી નારાજ થયો હતો જેમાં મેં મારા માટે અગમ્ય લાગતા કામમાં ભાગ લીધો હતો. તે સામાન્ય થ્રેડ અથવા ક્રિયા અથવા પાત્રોના ચુંબકત્વને ન શોધવાનું હતું. તમામ સાહિત્યિક વિચારોમાંથી જડમૂળથી ઉખડી ગયેલી કૃતિ. અથવા તો તે મને લાગતું હતું.

પછી સુધી મેં ઘણા લેખકોમાં શોધી કાઢ્યું કે અવાન્ટ-ગાર્ડે વલણ કે જે પ્રશ્નમાં કામ કરે છે તે પહેલાથી જ બહાર આવ્યું છે. થી કોર્ટેઝાર અપ લેવરેરો. મૂર્ખ લોકો માટે પોતાની મર્યાદાઓ સાથે પોતાની જાતને મુદ્રાંકિત કરવા માટે નવી શક્યતાઓ માટે જાગૃત કરતાં વધુ સારું કંઈ નથી. અને પછી હું મૂર્ખ હતો, હું વિચારવા માંગુ છું કે હું હજી નાનો હતો.

આ માન્યતા થી શરૂ કરવા માટે a ના પ્રાયોગિક તરફ મારિયો બેલાટિન તે ખૂબ જ સારી રીતે તે વ્યક્તિ હોઈ શકે છે જેણે સાહિત્યિક પુરસ્કાર મેળવ્યો હતો જેમાં ફક્ત મૂર્ખ લોકો દ્વારા હાજરી આપી હતી, કોઈ ભવિષ્ય વિનાના અપસ્ટાર્ટ્સ, અને તે પણ કોઈ અન્ય જેણે પોતાના જેવા જીત્યા હતા. વાત એ છે કે આજે આ લેખક સાહિત્યમાં કોઈ પણ પ્રકારની સ્ટીરિયોટાઇપ્સ અથવા વ્યક્તિલક્ષી પરિસ્થિતિઓ વિના વાર્તાઓ કહેવા માટે જરૂરી એવા વિચલનો માટે એક મહાન સંદર્ભ છે. આ રીતે ફિલસૂફી બનાવવામાં આવે છે જે પરાકાષ્ઠાના ખાલી થવાથી શરૂ થાય છે, પાન્ડોરાના બોક્સમાં ફૂટી રહેલી ઉબકામાંથી.

ફિલ્ટર વિના સ્પષ્ટતા. એક નજીકનું વિશ્વ જે ક comeમેડીના બિંદુ સુધી કલ્પિત બને છે પરંતુ તે અસ્તિત્વના સારને સંબોધિત કરે છે જે પ્રેમથી મૃત્યુ સુધી, માનવીયકરણથી વિશ્વાસ તરફ જાય છે. બેલાટિન સાહિત્યને કંઈક વધુ બનાવે છે કારણ કે તે સામાજિક આલોચના, અસ્વસ્થતાના દૃશ્યો અને અર્થપૂર્ણ મૂંઝવણોનો પણ સંપર્ક કરે છે, સહાનુભૂતિ કરતાં વધુ સંડોવણી ધરાવતા નિકટતાની વાંચન સંવેદનાની શોધમાં.

મારિયો બેલાટન દ્વારા સૂચિત ટોચના 3 પુસ્તકો

બ્યુટી સલૂન

એક વિચિત્ર રોગચાળો ધીમે ધીમે મોટા શહેરના રહેવાસીઓનો નાશ કરી રહ્યો છે. મૃત્યુ પામેલાઓને તેમના સાથી માણસો દ્વારા અસ્વીકાર કરવામાં આવે છે, મૃત્યુ માટે જવાની જગ્યા પણ નથી. હેરડ્રેસર તેમના બ્યુટી સલૂનમાં તેમને હોસ્ટ કરવાનું નક્કી કરે છે, જે જગ્યા ચેપગ્રસ્ત લોકો માટે છેલ્લું આશ્રયસ્થાન બનશે. તેનો ઈલાજ કરવાનો ઈરાદો નથી, માત્ર તેમના અંતિમ દિવસોમાં તેમને આશ્રય આપવાનો છે. તમારા માછલીઘરની અંદરના ઓરડાને સજાવતી વિદેશી માછલીઓ કરતાં નિ selfસ્વાર્થ એકતાના આવા કૃત્યની વધુ કોઈ જુબાની નહીં હોય.

લાચારી, પીડા અને મૃત્યુ એ ક્લોસ્ટ્રોફોબિક સ્પેસમાં એક સાથે રહેશે જે પોતાને પ્રગટ કરશે, જો કે, તેની તમામ નાજુકતામાં જીવનના ચોક્કસ નમૂના તરીકે. ત્યાં પૂર્વસૂચક લખાણો છે કારણ કે, સાચું કહેવા માટે, તમારે અનુમાન લગાવવા માટે નોસ્ટ્રાડેમસ બનવાની જરૂર નથી કે અમે અંતને વેગ આપી રહ્યા છીએ. જ્યારે આ બાબત આબોહવાવાળા હેકાટોમ્બને બદલે વાયરસને કારણે હોય અને આ રોગચાળા પહેલા બધું વર્ણવવામાં આવે ...

«નું આ અપડેટ વર્ઝન બ્યુટી સલૂન - તેના પ્રથમ પ્રકાશનના વીસ વર્ષથી વધુ સમય પછી- કડક દોરડાની નાજુક કવાયતનો હિસાબ, જ્યાં લક્ષ્યને ફરીથી લેખન તરીકે સમજી શકાય જેથી મૂળ લેખન અકબંધ રહે. એક સર્જક તરીકે મારા માટે, શ્રીમતી ગિલેર્મિના ઓલ્મેડો વાય વેરાની સતર્ક નજર હેઠળ કરવામાં આવેલ અનુભવ જૂના બગીચાને તેની ભવ્યતામાં પુનઃસ્થાપિત કરવા જેવો જ હતો. એક ઝીણવટભર્યું ક્લીયરિંગ કાર્ય, લગભગ અદ્રશ્ય થાય ત્યાં સુધી સંપૂર્ણ, જ્યાં નવું વાંચન એ સિદ્ધ કરે છે કે તે બગીચો લીલા રંગની ખરેખર તીવ્ર છાંયો પ્રાપ્ત કરે છે, જે ઘાસની તીવ્ર ગંધ સાથેનો આનંદ છે.»

કાળો બોલ

દરેક વસ્તુ અન્ય પરિમાણ લે છે જ્યારે તેની સાથે એવી વ્યક્તિના બુદ્ધિશાળી ચિત્રો હોય છે જે કલ્પના તરફ સંશ્લેષણના બળ સાથે કલ્પનાને ફરીથી ગોઠવવામાં સક્ષમ હોય. એક સારું ઉદાહરણ બેલાટિનની મહાન વાર્તાને છબીઓના ઉત્તરાધિકારમાં રૂપાંતર છે જે અમને દ્રશ્યો સાથે પ્રસ્તુત કરવાને બદલે, ચળવળના ઉત્તરાધિકાર તરીકે કથાને સાંકળે છે જે કાવતરું શબ્દો અને છબીઓ વચ્ચેના ચોથા પરિમાણમાં બધું પરિવર્તિત કરે છે.

એક જાપાનીઝ કીટવિજ્ologistાની જે ખોરાક સાથે વિચિત્ર સંબંધ ધરાવે છે (તેનો પિતરાઇ મંદાગ્નિથી મૃત્યુ પામ્યો હતો અને તેનો પિતરાઇ અગ્રણી સુમો કુસ્તીબાજ બન્યો હતો), અને જેનો પરિવાર હજુ પણ પ્રાચીન જાપાની સિદ્ધાંતો દ્વારા સંચાલિત છે, તે પછીથી ખાવાનું બંધ કરવાનો નિર્ણય લે છે. એક રાત છે આ સ્વપ્નથી તે જુદી જુદી અસ્પષ્ટ ઘટનાઓને યાદ કરવાનું શરૂ કરે છે જે પ્રથમ વખત આફ્રિકાની યાત્રાએ શરૂ થઈ હતી. આ બેલાટિન વાર્તા, લિનિયર્સ દ્વારા અને પોતે વાર્તાકાર દ્વારા રૂપાંતરિત કરવામાં આવી છે, તેમાં એક દુઃસ્વપ્ન અને અવ્યવસ્થિત સુગંધ છે, જે તેને કોમિક્સની દુનિયામાં એક એકલ હીરા બનાવે છે.

વિચ્છેદિત

કોણ પ્રામાણિકપણે કહી શકે કે તેઓએ ક્યારેય અરીસાની સામે પ્રણામ કર્યા નથી અને તેમને લાગ્યું છે કે તે જે છબી તેમને પાછી આપે છે તે અજાણી વ્યક્તિની છે? કોણ દાવો કરી શકે છે કે તેઓ ક્યારેય તેમના પોતાના શરીરની અંદર એક વિચિત્ર પેસેન્જર જેવું અનુભવ્યું નથી અથવા તેમની યાદગીરીની ઘટનાઓને યાદ કરતી વખતે ભયભીત થયા નથી કે તેઓ પોતે બનાવે છે પરંતુ તે તેમના પોતાના માટે સંપૂર્ણપણે વિદેશી તર્કનું પાલન કરે છે?

તે બમણું થવું, આપણા અસ્તિત્વ વચ્ચેનું તે નાનું અંતર, જે રોજિંદા જીવનની ઉથલપાથલનો સામનો કરે છે, અને તે સ્વયં જે વર્તમાન સિવાયના કોઈપણ સમયે વસવાટ કરે છે તેવું લાગે છે, તે વિશ્વ છે જેમાં આ રસપ્રદ પુસ્તક બનાવે છે તે બે નવલકથાઓ લે છે. સ્થળ. મારિયો બેલાટિન. પુસ્તકને તેનું શીર્ષક આપે છે તે લખાણમાં, વાર્તાકાર તે સ્વાયત્ત અસ્તિત્વનું અવલોકન કરે છે, પરંતુ તેના અસ્તિત્વ પર નિર્ભર છે, જેને શંકાના ચોક્કસ સંકેત વિના તે માય સેલ્ફ? કહે છે, તેના પલંગની ધાર પર બેઠો છે.

આ દેખીતી રીતે સરળ હકીકતના આધારે, બહુવિધ અવાજો કે જે લેખક વૈકલ્પિક કથાઓ બનાવે છે જેના દ્વારા તરંગી પાત્રો કોઈ ઓછી ઉડાઉ પરિસ્થિતિઓમાં પરેડ કરે છે જેમ કે ટ્રાન્સવેસ્ટાઈટ ફિલોસોફર, એક અંધ માલિશ કરનાર અને એક બાળક જે વિશ્વમાં કેનેરી પર સૌથી મહાન નિષ્ણાત બને છે. દેશ

પુસ્તક બંધ કરતી વાર્તા, ધ નોટરી પબ્લિક મુરાસાકી શિકિબુ, બહુવિધ પરિવર્તનની સમાન વિધ્વંસક રેખા સાથે શોધી કા (વામાં આવી છે (આ પ્રસંગે તે લેખક માર્ગો ગ્લાન્ટ્ઝ છે જેણે પ્રખ્યાત જાપાનીઝ લેખક મુરાસાકી શિકિબુમાં ઇન્ટર્ન ડી નોટારિયોની જેમ જ પરિવર્તન કર્યું છે. ), સ્થળો અને રહસ્યવાદી અને પૌરાણિક જીવોને જોડે છે, જેમ કે ભારતમાં અજંતાની ગુફાઓ અથવા એક વિશાળ અને ભયંકર ગોલેમ જે શહેરને તકલીફ આપે છે જ્યાં વાર્તાના નાયક રહે છે. અંતે, ડિસ્કાડોના વાર્તાકાર સંપૂર્ણ નિશ્ચય સાથે શું પુષ્ટિ આપે છે તેની નિશ્ચિતતા બાકી છે: "વાસ્તવિકતા કોઈપણ સર્જનાત્મક કાર્યનું નિસ્તેજ પ્રતિબિંબ છે." ખાસ કરીને જ્યારે લેખન પ્રસંગ મારિયો બેલાટિન તરફથી આવે છે, જે આપણા સમયના મહાન વાર્તાકારોમાંના એક છે.