મેન્યુઅલ પુઇગ દ્વારા 3 શ્રેષ્ઠ પુસ્તકો

આર્જેન્ટિનાની સાહિત્યિક ચાતુર્ય, થી બોર્જિસ અપ સમન્તા શ્વેબ્લિન પોતાના જેવા ખૂબ જ અલગ અવાજો દ્વારા કરવામાં આવી છે અને પ્રગટ થાય છે મેન્યુઅલ પિગ, જેમને આજે હું આ જગ્યા પર લાવ્યો છું.

મહાન લેખકોના સંપૂર્ણ યજમાનને એક લક્ષણ દ્વારા એકસાથે જૂથબદ્ધ કરવું એ રાષ્ટ્રીયતા જેટલું મર્યાદિત છે તેના લેબલિંગ જોખમો છે. પરંતુ એમાં કોઈ શંકા નથી કે ઘણા સારા લેખકોએ સ્પેનિશ ભાષામાં સાહિત્યને પાંડિત્ય કે નિયો-ભાષા માટે, અસ્તિત્વવાદને દલીલ તરીકે બનાવ્યું છે અથવા ગદ્યમાં ગીતાવાદના વધુ મહિમા માટે બનાવ્યું છે. જેમાં એક અખૂટ ક્રુસિબલ મેન્યુઅલ પુઇગ મૂવી બફ તરીકેની તેમની સ્થિતિને અનુરૂપ એક નવું સર્જનાત્મક ઘટક મિશ્રણમાં લાવે છે.

કોઈ પણ સંજોગોમાં, સિનેમા તરફ સતત આંખ મારવી એ સૌથી વધુ વૈવિધ્યસભર પરિસ્થિતિઓ અને સેટિંગ્સમાં મહાન પાત્રોની ગ્રંથસૂચિનો અભ્યાસ કરવાનું બહાનું છે.

લેખકની શ્રેષ્ઠ અભિવ્યક્ત રીત તરીકે હંમેશા તીવ્ર સંવાદો તેમની ચિંતાઓ, તેમની આલોચનાત્મક દ્રષ્ટિ અને આત્માના અવકાશમાં તેમનું આત્મનિરીક્ષણ પ્રદાન કરવા માટે, જ્યાં દરેક પાત્રના હોવાના કારણો જોવા મળે છે, જેની સાથે લેખક ક્ષમતાથી જોયેલી નિયતિ અને કામચલાઉતા વચ્ચેના ઉત્તેજક મિશ્રણ સાથે અમને રજૂ કરે છે. આંતરિક પરિવર્તન માટે.

આવા જીવંત પાત્રો સાથેની મુલાકાતના મોટા ગુણ માટે, મેન્યુઅલ પુઇગ તેમની નવલકથાઓના સ્ક્રિપ્ટ રાઇટિંગની પટ્ટી. જાણે કે દૃશ્યોમાં રજૂ કરવામાં આવે છે જે દરેક પ્લોટને ઉત્સાહિત કરે છે, તેના પ્રાયોગિક સાહિત્યમાં તેની કેટલીક સૌથી જટિલ રચનાઓમાં પણ. તેમની કોઈપણ નવલકથાઓ દ્વારા વહી જવાનો વાસ્તવિક આનંદ.

મેન્યુઅલ પુઇગ દ્વારા ટોચની 3 ભલામણ કરેલ નવલકથાઓ

પેઇન્ટેડ મોં

માત્ર મેન્યુઅલ પુઇગ જ હળવી નવલકથા (જે લગભગ તેના એપિસ્ટોલરી સ્ટ્રક્ચરમાં શક્ય થિયેટર સ્ક્રિપ્ટ જેવું લાગે છે) એક મહાન અંતરંગ વાર્તા બનાવી શક્યા. સોપ ઓપેરાની ઝડપી ગતિ સાથેનો પ્લોટ, પરંતુ પૃષ્ઠભૂમિ સાથે જે પ્રેમની કડવાશને પણ સંબોધિત કરે છે અને દરેક ઘરના બગીચાઓમાં ખોદવામાં આવે છે, જ્યાં દરેક વ્યક્તિ દુઃખ અને રહસ્યોને દફનાવી દે છે જ્યારે બંને વસ્તુઓ સમાન ન હોય.

જુઆન કાર્લોસ એચેપેર 30 વર્ષની ઉંમરે પહોંચતા પહેલા મૃત્યુ પામ્યા હતા. તેની પાછળ તેણે એવા થ્રેડો છોડી દીધા હતા જે પ્રથમ કિસ્સામાં મેબેલ, નેને, એલ્સા અને લિયોનોરના જીવનને જોડે છે.

તેની જીવનશૈલી માટે અગાઉથી નિંદા કરાયેલા આ હાર્ટથ્રોબની જુબાની એ એક ગડબડ છે જે નગરના રહેવાસીઓમાં સૌથી ખરાબને બહાર લાવે છે તે સૂક્ષ્મ વિશ્વમાં પરિવર્તિત થાય છે જે અંતમાં અત્યંત તીવ્ર માનવ પ્રેરણાઓના ટોળાને એકત્રિત કરે છે, જે વિનાશક તરફ માર્ગદર્શન આપે છે જ્યારે કશું જ ન હોય. અન્યથા તે ઉકેલ જેવું લાગે છે.

સ્પાઈડર મહિલાઓનું ચુંબન

એક શીર્ષક જે અતિવાસ્તવ અથવા ઓછામાં ઓછું અસ્વસ્થતા તરફ નિર્દેશ કરે છે અને અંતે તે છેતરતું નથી. બે કેદીઓ, મોલિના અને વેલેન્ટિનના સંબંધમાંથી, લેખક તેના પાત્રોના મનોવૈજ્ઞાનિક પાસાઓ અને વિસ્તરણ દ્વારા સમાજશાસ્ત્રીય પાસાઓમાં ઊંડાણપૂર્વક અભ્યાસ કરતી વખતે સિનેમાની સ્ટીરિયોટાઇપ્સ સાથે સંકળાયેલા એક જટિલ નિબંધની શરૂઆત કરે છે.

જ્યારે પરિસ્થિતિઓ આત્માને ખુલ્લી કબરમાં ખોલવા માટે અનુકૂળ હોય ત્યારે મનુષ્યો વચ્ચેની ક્રિયાપ્રતિક્રિયા હંમેશા નવા કૃત્રિમ અથવા પરિવર્તનશીલ બ્રહ્માંડ પેદા કરવામાં સક્ષમ હોય છે. આ તેજસ્વી વાર્તામાં આપણે સંવાદના બળનો સંપર્ક કરીએ છીએ જે દરેક વસ્તુ માટે સક્ષમ છે, મેનીપ્યુલેશન પણ.

ઉષ્ણકટિબંધીય રાત પડે છે

ક્યારેક એવું લાગે છે કે પુઇગના પાત્રો એ જગ્યાઓ પર કબજો કરે છે જેમાં તેઓ કેમેરામાંથી અથવા અન્ય નવલકથાઓના મુખ્ય પ્રકરણોમાંથી અદૃશ્ય થઈ જાય છે. દરેક પ્રકરણની વચ્ચે, દરેક દૃશ્ય વચ્ચે, કોઈપણ વાર્તાના નાયક આવશ્યકપણે જીવંત હોય છે, પરંતુ તેઓ શું કરે છે તે કોઈ જાણતું નથી.

આ કિસ્સામાં, તે બે સ્ત્રીઓને પુનઃપ્રાપ્ત કરવા માટે હશે જેઓ પહેલાથી જ તેમના જીવનના નાયક રહી ચૂક્યા છે અને જેઓ વર્ણવેલ છે તેના ધ્યાનથી છુપાવે છે અને ફક્ત તેમના નાના ગૌરવની શુભ સવારને ઉત્તેજીત કરે છે જ્યારે તેઓ પસાર થતા લોકોમાં એકબીજા વિશે ગણગણાટ કરે છે. તેમની સામે. અન્ય કોઈ કાર્ય સાથે, એવી વાર્તાઓ કંપોઝ કરવી જે હવે તેમની નથી, ન તો ઉંમર પ્રમાણે, ન સમય પ્રમાણે, ન ઈચ્છા પ્રમાણે.

જીવન, તેની દલીલો અને તેના વળાંકથી અણગમતી બે સ્ત્રીઓ આપણા માટે તેમના આત્માના દરવાજા પહોળા કરે છે. અને તે પ્રામાણિકતા જેટલી રોમાંચક છે એટલી જ હૃદયદ્રાવક પણ છે.

બે બહેનોના સાદગીભર્યા સહઅસ્તિત્વમાં અમે નચિંત વાતચીતનો આનંદ માણ્યો, ચોંકાવનારી વાત સાચી. અને નવલકથા બંધ કરતી વખતે, આ વખતે હા, આપણે જાણીએ છીએ કે તેઓ હજી પણ ત્યાં જ છે, ક્યાંક, પ્રેમ, જીવન અને અન્ય કોઈપણ જુસ્સો અને ડ્રાઈવો વિશે અસંસ્કારી અને અતીન્દ્રિય વચ્ચે તેમના ડાઇમ્સ અને ડાયરેટ્સ સાથે.