મેન્યુઅલ જાબોઇસ દ્વારા 3 શ્રેષ્ઠ પુસ્તકો

એકવાર મેન્યુઅલ જબોઇસ તે સાહિત્યિક સાહિત્યના ક્ષેત્રમાં પહેલેથી જ વધુ સમૃદ્ધ છે, તેના કથાત્મક આક્રમણથી તે દાવો અસર જાગી છે કે દરેક સારા લેખક કટારલેખક, ઇતિહાસકાર અથવા નિબંધકારથી વાર્તાકારમાં પરિવર્તનની પ્રક્રિયામાં પ્રાપ્ત કરે છે.

અલબત્ત, વસ્તુઓ હંમેશા દૂરથી આવે છે. "અક્ષરોની" જેવી કોઈ વ્યક્તિમાં વાર્તાઓ કહેવાનું શરૂ કરવાની બાબત જબોઇસ અન્ય સમયમાં મૂળ લે છે જેમાં તેના પોતાના અનુભવો પણ કાલ્પનિક છે, કોઈપણ પડોશીના પુત્રની જેમ જેને પત્રોનો શોખ છે. પરંતુ તે હવે, વર્ષો પસાર થવા સાથે, જ્યારે લેખકે વધુ તીવ્રતા સાથે બોલાવ્યો છે, જેમ કે જૂના ભૂકંપની પ્રતિકૃતિ, સાહિત્યિક બેચેની જે શ્રેષ્ઠ રસ્તાઓ લઈ રહી છે.

પરંતુ એક અથવા બીજી જગ્યાઓમાં વર્ણનાત્મક દિશાઓથી આગળ. અમારા વાચકો માટે મહત્વની બાબત એ છે કે સારા સંકેતો સાકાર થઈ રહ્યા છે. અને તે એ છે કે જે સુસંગત છે તે એ છે કે ઇન્ટ્રાહિસ્ટ્રીઝમાં સાવચેત રસ જે વિવિધ, પેરિફેરલ ફોસીથી વાસ્તવિકતા બનાવે છે, જ્યાં પ્રકાશ ભાગ્યે જ પહોંચે છે. જ્યાં માત્ર સાહિત્યકાર જ સારું સાહિત્ય બનાવવા માટે જરૂરી છે તે બચાવવા સક્ષમ છે.

મેન્યુઅલ જબોઇસ દ્વારા સૂચિત ટોચના 3 પુસ્તકો

મિસ મંગળ

મારે કબૂલ કરવું પડશે કે એકવાર મેં સોરિયાની મિસ સહાનુભૂતિ સાથે જોડાણ કર્યું. મને લાગે છે કે આ નવલકથા શરૂ થાય તે સમયની જેમ '93 નો ઉનાળો હતો. મુદ્દો એ છે કે હું તેના વિશે વધુ જાણતો ન હતો અથવા તેના બદલે તે મારા વિશે વધુ જાણવા માંગતો ન હતો. એવું કહી શકાય કે, જેમ કે મેટિયાસ પ્રાટ્સ પોતે સહી કરશે, કે તે ખુશ નહોતો.

તેના નિવેદનમાં કંઈક અસામાન્ય અને વિચિત્ર પણ છે જેમ કે આ મિસ મંગળ છે મેન્યુઅલ જબોઇસ. પરંતુ એવું છે કે આપણે અસામાન્ય સમયમાં જીવીએ છીએ, એક દિવસથી બીજા દિવસે ડિસ્કનેક્ટ થઈએ છીએ. મિસ મંગળ વિચિત્ર ઘટનાઓની અપેક્ષા રાખે છે, પરાયું પરંતુ પરાયું. તેમ છતાં જો આપણે તેના વિશે વિચારીએ, તો આપણે બધાને થોડું માર્ટિન લાગ્યું છે, જે આપણા ભાગ્યના કયા માર્ગો અનુસાર ખોટું છે ...

અને આ નવલકથાનો અભિગમ એ નથી કે તે શરૂઆતથી જ કંઈક અસામાન્ય છે. દરેક વ્યક્તિને નવી તકોનો અધિકાર છે, તેમના જીવનને પુનbuildનિર્માણ કરવાનો, મીઠાનો આધારસ્તંભ બન્યા વગર પાછળ જોવાનો. સમસ્યા એ છે કે પોતે મિસ મંગળ હોવાનો અર્થ એ છે કે બધું હંમેશા વિચિત્ર હોય છે.

"શું તમે મિસ મંગળ છો તે સાચું છે?"
"હા, ત્યાં બીજો સિદ્ધાંત છે."

1993. માઇ, એક બે વર્ષની છોકરી સાથેની એક ખૂબ જ નાની છોકરી, દરિયાકાંઠાના શહેરમાં આવીને બધું sideંધું કરી દે છે. તે તરત જ મિત્રો બનાવે છે, સાંતીને મળે છે, તેઓ તરત જ પ્રેમમાં પડે છે અને એક વર્ષ પછી તેઓ એક લગ્ન ઉજવે છે જે દુર્ઘટનામાં સમાપ્ત થાય છે, જ્યારે પાર્ટીની રાત્રે માઇની પુત્રી રહસ્યમય રીતે અદૃશ્ય થઈ જાય છે.

2019. પત્રકાર બર્ટા સોનેરા પચીસ વર્ષ પહેલા બનેલી ઘટના વિશે એક ડોક્યુમેન્ટ્રી શૂટ કરવાની તૈયારી કરી રહ્યા છે. આ કરવા માટે, તે દરેકને ઇન્ટરવ્યૂ લે છે જે હજી પણ તેને યાદ કરે છે, એક દિવસની વાર્તા ફરીથી લખે છે જેણે દરેકનું જીવન બદલી નાખ્યું.

મલેહરબા

જાદુઈ અને દુ: ખદ વિશેના સૌથી નિરાશાજનક સત્યને સંબોધવાનો સરળ હેતુ હંમેશા કોઈપણ ક્રિયાની વચ્ચે ભાવનાત્મક depthંડાઈને ઉત્તેજિત કરે છે.

અને આ નવલકથામાં ચોક્કસપણે ક્રિયા છે. બાળકો તંબુ અને એલ્વિસના જીવનની આસપાસ હંમેશા. અને તેમની આસપાસ વિરોધાભાસી અને વિચિત્ર, બાળપણની ઓવરફ્લો કલ્પનાથી બાળપણની ચિંતાઓ અને કુદરતી અભિગમ વચ્ચે વિચિત્ર સુધીના સમગ્ર સંતુલનને સેવા આપે છે. શોધવાની દુનિયાની વિચિત્રતા અને કઠોરતા જેની સાથે તે વિશ્વ બાળપણના દિવસોને હળવા ઝાકળની જેમ પૂર્વવત્ કરવા પ્રયત્ન કરી શકે છે.

તેણે અત્યંત દુ: ખદ રીતે તેના પિતાને પણ ગુમાવ્યા છે. દસ વર્ષની ઉંમરે, આવી અસર બાળકના જીવનમાં કેવી રીતે બેસી શકે છે તેની કલ્પના કરવી મુશ્કેલ છે. પરંતુ આ વાર્તામાંથી આપણે જે અનુમાન લગાવી શકીએ છીએ તે એ છે કે બાળપણનું સ્વર્ગ તેની જગ્યાનો દાવો કરવાનું ચાલુ રાખે છે, જેટલું જટિલ લાગે છે. અસ્વીકાર એ દુ ofખદ પરિસ્થિતિમાં માનવીનો એક તબક્કો છે. પરંતુ બાળપણની અવસ્થામાં કે નકાર એ સૌથી સ્વાભાવિક અને સતત પ્રતિભાવ છે. માત્ર, વધુમાં, ઘણા પ્રસંગોએ પિતાના અભાવ સાથે ઉત્તર ખોવાઈ જાય છે.

અને તે બાળપણના અંતને લાદવામાં આવ્યા બાદથી નવા બળજબરીથી પરેડા સુધી પહોંચવાનો છે. તંબુ, તેની બહેન રેબે અને એલ્વિસ વચ્ચે, અમે એવા સંબંધો સાથે વ્યવહાર કર્યો જે પહેલા બે અનાથ થયા પછી સુધારેલા પરિવારમાં હંમેશા સરળ ન હતા. અને આપણે લગભગ દરેક વસ્તુ, શોધો અને ક્ષણોની અનંતતાની નિષ્કપટ ભાવનાના પ્રથમ વખતના વિચારનો આનંદ માણીએ છીએ જે ફક્ત બાળપણમાં જ સ્થાન ધરાવે છે.

ફક્ત તે જ વાસ્તવિકતા સમાંતર ચાલે છે, તેના ભાગ્યશાળી છોકરાઓનું પોતાનું નસીબ લખવાનું નક્કી કરે છે. વાર્તામાં લેખકનું ખાસ પ્રતીકવાદ છે, કદાચ તેના પોતાના ભૂતકાળને હકાર આપે છે. પરંતુ જ્યારે આ વાર્તાની નિખાલસતા સાથે ચોક્કસ બ્રહ્માંડનો ખુલાસો થાય છે, ત્યારે અપરાધ વિશે, ભય વિશે, નાજુક વિચાર વિશે અને આપણી જાતને ટકી રહેવા માટે આગળ જોવાની એકમાત્ર શક્ય સૂત્ર પર માનવીની સામાન્ય છાપ પહોંચી જાય છે.

મિરાફિઓરી

જ્યારે કોઈ વ્યક્તિ પોતે અસ્તિત્વમાં ન હોય ત્યારે જરૂરી આત્મ-બલિદાન તરીકે પ્રેમ. જીવનની ચરમસીમાએ, આત્માની ખુલ્લી હવામાં આગમન, જ્યાં નગ્નતા પ્રગટ થઈ શકે છે અને ઘા રૂઝાઈ શકે છે અથવા કારણની ખોટમાં કાયમ માટે ખેંચી શકે છે.

"જો કોઈ વ્યક્તિ ખરેખર પ્રેમમાં હોય, તો સૌથી મુક્ત અને જંગલી અને સૌથી આધુનિક આત્માઓમાં પણ, પોતાને સૌથી વધુ ખાતરી, પ્રાચીન વિશ્વ અંદર ધબકતું હોય છે અને તેની પ્રાથમિક વૃત્તિની જૂની ઘડિયાળ, તેમાંથી સૌથી મહત્વપૂર્ણ: દંપતીનું અસ્તિત્વ. , તેમને ગુમાવવાનો ભય».

તમે જેને પ્રેમ કરો છો તે સ્ત્રી તમારામાં વિશ્વાસ રાખે છે કે તે ભૂત જુએ છે તો તમે શું કરશો? વેલેન્ટિના બેરેરો અને આ વાર્તાના વાર્તાકાર કિશોર વયે મળ્યા હતા અને તેમના જીવનભર એક રહસ્ય શેર કર્યું છે. જ્યારે તે ચાલીસથી વધુ છે, ત્યારે વેલેન્ટિના એક સફળ અભિનેત્રી છે અને તે નસીબ વગરનો હૃદયભંગી માણસ છે. એક માણસ જે તેણીને ફક્ત તેટલું જ પ્રેમ કરે છે. ત્યારે જ, જ્યારે ઘણું મોડું થઈ ગયું હોય, ત્યારે તેઓ ખરેખર એકબીજાને ઓળખશે. આ દરેક વસ્તુની સુંદરતા વિશેની વાર્તા છે જેનો કોઈ ખુલાસો નથી. આપણી સાથે જે થાય છે તે બધું સમજવામાં સક્ષમ ન હોવાની મુશ્કેલી અને લાગણી વિશેની નવલકથા.

મેન્યુઅલ જાબોઇસ દ્વારા અન્ય ભલામણ કરેલ પુસ્તકો…

આ જીવનમાં કે પછીના સમયમાં મળીશું

ગેબ્રિયલ મોન્ટોયા વિડાલ અથવા પેરિફેરલ પાત્રની પત્રકારત્વની તીવ્રતા જેમાં માનવ નસ શોધવામાં આવે છે. કારણ કે ઉપરોક્ત નાયક નાશ તરફ જડતાના કારણ માટે સમર્પિત એક નાનો છે. એક પ્રકારની ઉદાસીન તિરસ્કારમાં સમાપ્ત ન થાય ત્યાં સુધી આંતરિક શૂન્યવાદની વાર્તા. લેખકના મૂલ્યાંકન અથવા અર્થઘટન વિના આ પુસ્તકમાં સફેદ પર કાળો, તે પત્રકારત્વમાં એક માસ્ટર ક્લાસ જે દરેકના પાચન માટે ક્રૂર તથ્યો રજૂ કરે છે.

સત્ય એ છે કે તે સરળતાથી પચી જતું નથી. સ્પેનમાં સહન કરાયેલા સૌથી મોટા હુમલાના કારણ માટે પોતાને આપવા માટે સક્ષમ ગેબ્રિયલ સાથે કોઈ સંભવિત સહાનુભૂતિ નથી. ન તો તેના બાળપણને કારણે કે ન તો તેની ક્ષિતિજોના અભાવને કારણે કે ન તો દુષ્ટતાના સાધન તરીકેના તેના ઉપયોગની અસ્પષ્ટતાને કારણે. જ્યારે કોઈ પ્રશ્ન ઉઠાવવામાં આવે છે, ત્યારે તે શા માટે કરવામાં આવે છે? અને તેનો જવાબ કેવી રીતે કરવો તે કરતાં વધુ અશુભ પ્રકાશિત થાય છે? કોઈ શંકા વિના, પ્રશ્નોનો જવાબ કોણે આપવો જોઈએ તેની પ્રકૃતિ વિનાશ અને નિરાશાના પાતાળ તરફ લક્ષી છે જે દુશ્મનાવટ તરફ દોરી જાય છે. અને જેમણે તેમને તેમના કંગાળ જીવનમાંથી બચાવી તેમને સૌથી ખરાબ તરફ લઈ જવા માટે સારી રીતે જાણતા હતા કે તેમના જેવા પ્યાદાઓને ક્યાંથી શોધવા.

જંગલી જૂથ

સોકર અને સાહિત્ય. કેવી રીતે બંને પાસાઓ એક ન થઈ શકે. આ પ્રસંગે એક અલગ મેડ્રિડિસ્મોમાંથી ફ્યુઝન પીરસવામાં આવે છે, જે મેન્યુઅલ જાબોઇસ દ્વારા દાવો કરવામાં આવે છે, જે તેને અનુભવો, વિગતો, લક્ષ્યો, જીત અને પરાજય અને તેની ટુચકાઓ અને સમાંતર લાગણીઓની આસપાસ બનાવે છે.

અને અંતે, જો કે તે વિરોધાભાસી લાગે છે, તેમનો ન તો તેમનો મેડ્રિડિસ્મો અન્ય લોકોથી એટલો અલગ છે, પરંતુ કોઈ પણ ફૂટબોલ ચાહકના સ્વાદને સંતોષવા કરતાં વ્યક્તિલક્ષીતાથી વધુ વર્ણવેલ છે. કારણ કે કેટલાક રંગોની ઇચ્છા સિવાય, ફૂટબોલ એ અનુભવો, યાદો છે જે વ્યક્તિને વિચાર કરે છે કે સોકર ખેલાડીઓ માટે જૂના. તે શખ્સ તેમની તેજસ્વી વાઇકિંગ યોદ્ધા મૂછો અને માનસ (જે પણ કરી શકે છે) સાથે હંમેશા લૂંટની શોધમાં હોય છે.

જોકે અંતમાં તે સ્પેનમાં સુંદર રમત સાથે જોડાયેલા બાળપણના વર્ષોના આદર્શકરણની બાબત પણ હોઈ શકે છે. એવું પણ બની શકે કે તે યોદ્ધાઓએ હવે એક પૂંછડી ન ખાધી, આટલી તૈયારી, આટલી રણનીતિ અને આટલો ઉપચારાત્મક આહાર. પરંતુ મહાકાવ્ય કારણ આપે છે, તે માતાપિતાથી બાળકો સુધી ટ્રાન્સમિશન બેલ્ટ હોવું જોઈએ (જો બંને સોકર પસંદ કરે છે), જેથી ચાહકો જીવનની નજીવી બાબતોથી વિશેષ ક્ષણો બનાવવાનું ચાલુ રાખે.