કાર્લોસ કાસ્ટન દ્વારા 3 શ્રેષ્ઠ પુસ્તકો

એક સમય હતો જ્યારે હું મારી જાતને અનબ્લlockક કરવા માટે ટૂંકી વાર્તાનાં પુસ્તકોનો સતત ઉપયોગ કરતો હતો જ્યારે પરીક્ષાઓની "તૈયારી" કરતી હતી જેમાં મેં અસંખ્ય નવલકથાઓ વાંચી અને મારા પોતાના પદાર્પણ માટે સ્કેચ લખવાનું સમાપ્ત કર્યું.

તે દિવસોથી હું બીજા ઘણા લોકો વચ્ચે યાદ કરું છું ઓસ્કાર સિપન, મેન્યુઅલ રિવાસ, ઇટાલો કેલ્વિનો, પેટ્રિશિયા એસ્ટેબન અને અલબત્ત, ડોન કાર્લોસ કાસ્ટન, જેમાંથી મને યાદ છે કે તેમના પુસ્તકો નોંધોના આધારે હત્યા કરવામાં આવ્યા હતા, તેજસ્વી શબ્દસમૂહો અથવા ખ્યાલો પસંદ કર્યા હતા. પાછળથી મેં ઇમેઇલ દ્વારા તેમનો સંપર્ક કર્યો જો તે મારી એક નવલકથાની રજૂઆતમાં મારી સાથે આવવા માંગતો હતો, પરંતુ બેઠક થઈ શકી નહીં.

મને તાજેતરમાં કાર્લોસ કાસ્ટન યાદ આવ્યું કારણ કે મેં એક ખાસ આવૃત્તિ વિશે કંઇક સાંભળ્યું હતું જે તેમની કેટલીક શ્રેષ્ઠ વાર્તાઓ (એટલે ​​કે તે તમામ હોવી જોઈએ) નું સંકલન કરવા જઈ રહ્યું હતું અને મને યાદ છે કે તે તેને મારા બ્લોગ પર ક્યારેય લાવ્યા નહોતા.

કાર્લોસ કાસ્ટન દ્વારા સૂચિત ટોચના 3 પુસ્તકો

એકલતા સંગ્રહાલય

આ ખાસ કરીને પુસ્તક છે જે મારી પાસે હજુ પણ એક જુસ્સાદાર યુવાન તરીકેની નોંધો સાથે છે જેણે વિરોધી તરીકે તેના કલાકો આનંદથી વાંચ્યા, પરંતુ ચોક્કસપણે બંધારણ અથવા દંડ સંહિતા નથી. અને તે ચોક્કસપણે મુખ્ય સ્રોતોમાંથી એક હશે જેમાંથી ફરીથી પ્રકાશિત થતી નવી વાર્તાઓ મેળવવા માટે.

કારણ કે વાર્તાઓના આ સંગ્રહના પૃષ્ઠો વચ્ચે તમે ખરેખર એકલતાના સંગ્રહાલય જેવા અસ્તિત્વનું ચિંતન કર્યું છે, જ્યારે શાશ્વત અપ્રાપ્ય પ્રશ્નોને સબમિટ કરવામાં આવે ત્યારે જ જીવન ફરીથી મૌનને મળે ત્યારે પ્રદર્શિત થાય છે. ફક્ત કેસ્ટનના કિસ્સામાં, આ લાગણીને ઉજાગર કરતી ફિલસૂફી એ મ્યુઝિયમના મીણબત્તીવાળા ફ્લોર દ્વારા તમારા પગલાઓના અવાજ અને પ્રદર્શિત કાર્યોની લાગણી વચ્ચેની ખિન્ન ચાલ છે જે પરિવર્તનને કારણે તમારી ત્વચાને ક્રોલ કરે છે. દરેક અને દરેક પાત્રો જે તમને તેમના જીવનના કેનવાસથી અવલોકન કરે છે.

એકાંત સંગ્રહાલય તરીકે ઓળખાતા અશક્ય સંગ્રહાલયમાં આપણે શું શોધી શકીએ? ઉદાહરણ તરીકે, વાર્તાઓ; આ બાર વાર્તાઓ જે આપણને મૌન, પ્રેમ અને સપનાની શક્તિ વિશે જણાવે છે. એકલા પાત્રો જે જીવન જુએ છે તેઓ બારીમાંથી પસાર થાય છે અને વરસાદની રાહ જોતા હોય છે કે તેઓ તેમના માટે જવાબ અથવા આશા લાવે; પુરૂષો અને સ્ત્રીઓ જે શંકા કરે છે, જેમને ખબર નથી કે વાસ્તવિકતા જીવવી કે સ્વપ્ન અને બીજાની શોધ કરવી જેમાં પોતાને ઓળખવા; જે લોકો ભૂતકાળને યાદ કરીને શહેરની શેરીઓમાં ભટકતા હોય છે જે સુરંગમાં ટ્રેનની જેમ પાછા ફરે છે; જેઓ પોતાની કલ્પના દ્વારા દોરવામાં આવે છે તેઓ અડધા ખુલ્લા દરવાજામાંથી પસાર થાય છે અને આશ્ચર્યજનક રહસ્યો ઉઘાડે છે જે તેમના પોતાના અસ્તિત્વને સમજાવશે.

ખરાબ પ્રકાશ

પ્રખ્યાત લઘુકથા લેખકથી નવલકથાકાર સુધીની દરેક છલાંગમાં એવું છે કે અજાણ્યા જહાજોમાં સવાર વ્યક્તિનું જોખમ શું છે તે હું જાણતો નથી. બંને લેખક પોતે અને નિયમિત વાચક માટે. કારણ કે તમે નથી ઇચ્છતા કે નવલકથા બધું બદલી નાખે. નવા નિયમો લેખકને વધુ લાંબી મુસાફરી પર સેટ કરે છે.

પ્રશ્ન એ છે કે તે પોતાની ચાતુર્યને કેવી રીતે અનુકૂલિત કરવું તે જાણવાનો છે કે જે ટૂંકમાં ફોર્મમાં ફરીથી બનાવેલા બુદ્ધિશાળી રૂપકોને વિસ્તૃત કરે છે તે જ સમયે તેઓ પૃષ્ઠભૂમિને નવા ફોર્મેટમાં પ્રકાશિત કરે છે જેમાં ક્રિયાની પણ જરૂર હોય છે. કાર્લોસ કાસ્ટને આ નવલકથામાં balanceંડા અસ્તિત્વવાદી સાર માટેનો પ્રેમ જાળવી રાખતા સારા સંતુલન પ્રાપ્ત કર્યા. જેકોબો અને કથાકાર જૂના મિત્રો છે જે હમણાં જ ઝારાગોઝા ગયા છે, બંને નિષ્ફળ લગ્નજીવનથી ભાગીને, પોતાના જીવનનું વજન સહન કરવામાં અસમર્થ છે. જેમ જેમ તેઓ તેમની નવી પરિસ્થિતિની આદત પામે છે, તેમ તેમ તેઓ વિશ્વને ટાળવાના ભયાવહ પ્રયાસમાં બીયર, પુસ્તકો અને હંમેશા લાંબા સમય સુધી સાંજ વહેંચે છે.

એક દિવસ, જેકોબો ડરવા માંડે છે, એકલા ઘરે રહેવાનો એક અસ્પષ્ટ અને દેખીતી રીતે અતાર્કિક ડર, જેને તે તેના મિત્રની કંપની સાથે નિયંત્રિત કરે છે, જ્યાં સુધી એક રાત સુધી જેકોબો તેના પોતાના ઘરમાં છરાબાજી ન કરે ત્યાં સુધી. પછી નાયક તેના જીવનને સંભાળે છે, કદાચ તેના પોતાનાથી ભાગી જવાની છેલ્લી તક તરીકે, અને આ રીતે એક મહિલા, નાદિયાને મળે છે, જે તેનો જુસ્સો બની જશે અને જેની સાથે તેના મિત્રની હત્યાની ઉગ્ર તપાસ હાથ ધરશે, જે ચોક્કસપણે તેમના પોતાના અસ્તિત્વને ખલેલ પહોંચાડે છે.

ખોવાયેલામાંથી જ

જાણે કે સજાનું ચાલુ રાખવું ખૂટે છે. ફક્ત શું ગુમાવ્યું તેમાંથી શું? જવાબો ઉનાળાના તોફાનના રૂપમાં તરત જ આવી રહ્યા છે, જે આપણને બહારથી ભીંજાતી અને અંદરથી ભીંજાતી વાર્તાઓથી છલકાવી રહ્યા છે, આ લેખકની લાક્ષણિક લાક્ષણિકતાની ઠંડી સંવેદના સાથે.

કાર્લોસ કાસ્ટનની વાર્તાઓ સંપૂર્ણ તકનીક અને ખૂબ જ ચુસ્ત પદ્ધતિ સાથે સંપૂર્ણ નથી, તે વાર્તાઓ જે લેખન શાળાઓમાં વિચ્છેદિત અને નિર્જીવ હોય છે. કાસ્ટનની વાર્તાઓ લોહી વહે છે, તે કટકોથી ભરેલી છે. કાસ્ટન નકશા અથવા હોકાયંત્ર વિના ખોટા પાત્રો લખે છે. ગાય્સ કે જેઓ અચાનક ભાગી ગયા હતા કે તેઓ શું હોઈ શકે જો તેઓ અન્ય હોત; જે તેમના મૃત્યુ પહેલા ઘણા સમય પહેલા મૃત્યુ પામે છે. તે ચહેરા અને એકલતાના ક્રોસ, ખાલી બપોર, રસ્તાઓ, યોજનાઓ અને સપનાઓ અને સફરના અંત અને શાંતિની ઝંખના વિશે લખે છે.

તે એવા લોકો વિશે લખે છે જેઓ ટ્રેન ચૂકી જાય છે અને જેઓ પ્રતિકાર કરે છે, તેમનો થાક હોવા છતાં, વારંવાર દિવસો. તે તીવ્રતાની તરસ વિશે લખે છે, કેવી રીતે સ્વતંત્રતા કરોળિયા સાથે અંતરાત્મા ભરે છે, અને ભયને કેવી રીતે દૂર રાખે છે. કાસ્ટન સત્ય સાથે લખે છે, જાણે કે વિશ્વભરમાં આપણા પગલાઓના પડઘાના પુરાવા છોડીને, વધુ સારી રીતે અને ખરાબ માટે, તેના પાનાઓ જેઓ તેમને વાંચે છે તેમને એક આવશ્યક છબી આપે છે જેને આપણે આપણી પોતાની તરીકે ઓળખીએ છીએ.