તેજસ્વી રોઝા રેગાસ દ્વારા 3 શ્રેષ્ઠ પુસ્તકો

સૌથી વધુ જાણીતા સ્પેનિશ લેખકોમાં, રોઝા રેગ હંમેશા સતત ઉત્ક્રાંતિ માટે બહાર ઊભા હતા, એક પ્રકારની ધારણા સાચી લાંબા અંતરની કારકિર્દી તરીકે લેખકનું કાર્ય જેમાં તમારે હંમેશા દોડવાનું ફરીથી શીખવું પડશે, સમયને અનુરૂપ બનીને અને નવા પ્રવાહો પર આગળ વધવું પડશે, સૌથી ખાસ સીલ છોડ્યા વિના, ઘણા સારા વર્ષોના કામમાં કમાયેલ છે.

એવું નથી કે રોઝા નાનપણથી જ સાહિત્યિક દ્રશ્ય પર ઉભરી આવ્યા હતા. તેનાથી વિપરીત, કથાકાર તરીકે તેણીનો દેખાવ 50 વર્ષ પછી થયો, તે અવશેષો અને તે વ્યક્તિની સોલવન્સી જે શોધે છે કે તેણી પાસે ઘણું કહેવાનું છે અને તેણે હજી સુધી આમ કરવાનું શરૂ કર્યું નથી.

બીજા ઘણા લેખકોની જેમ, રોઝા રેગ તેઓ તેમની નવલકથાઓ અને અન્ય પુસ્તકોના લેખનને વિવિધ માધ્યમોમાં સહભાગિતા સાથે સુસંગત બનાવે છે, તે પ્રતિષ્ઠિત ચિહ્ન સાથે પુરસ્કારો દ્વારા આપવામાં આવે છે જે તેમણે લખવાનું નક્કી કર્યું ત્યારથી તેઓ ટૂંક સમયમાં જીત્યા હતા. અલ નડાલ, અલ પ્લેનેટા અને અન્ય ઘણા લોકો આ લેખકની બુકશેલ્ફને ભરી રહ્યાં છે, પ્રતિષ્ઠાના તે અમૂલ્ય પુરસ્કાર અને લેખક માટે સમય ચાલુ રાખવા માટે જરૂરી માન્યતા સાથે. સખત સાહિત્યિક, તેમના પછીના વર્ષોમાં તેમણે વર્ણનની ચાવીમાં જીવનચરિત્ર માટે પોતાને સમર્પિત કર્યું. historicalતિહાસિક.

રોઝા રેગાસ દ્વારા ભલામણ કરાયેલ ટોચની 3 નવલકથાઓ

અઝુલ

હું રોઝા રેગાસની આ નવલકથાને તેના એક અનોખા પાસાને કારણે તેની શ્રેષ્ઠ કૃતિ તરીકે દર્શાવું છું. ભાગ્યે જ નવલકથા વાચકના મનોવિશ્લેષણની કવાયત બની જાય છે. અણધાર્યા પ્રેમીઓ, એન્ડ્રીયા અને માર્ટિન સાથે શું થાય છે, તે પણ વાચકની પોતાની જાતની શોધમાં એક કવાયતનું પ્રતિનિધિત્વ કરે છે જે બધાના સૌથી અતીન્દ્રિય ક્ષેત્રમાં છે: પ્રેમ.

એન્ડ્રીયા અને માર્ટિન નવા, વિચિત્ર, અશક્ય અથવા ઓછામાં ઓછા અયોગ્ય માટે લાક્ષણિક ઉત્કટ સાથે એકબીજાને મળે છે અને પ્રેમ કરે છે. વિશાળ ઉગ્ર ઉત્તેજનાનો અતિરેક વચ્ચેનો સમય બીજી બાબત છે, માર્ટિન અને એન્ડ્રીયા પોતાને ચિકિત્સક પ્રેમીઓ તરીકે ઓળખવા માંગે છે કે તેઓ ખરેખર શું ઇચ્છે છે, તેઓનું જીવન કેટલું ભારે અથવા હળવું છે, તેઓ જે સમય જીવે છે તેના સાથે તેમના દેવા અને તેમની આશાઓ જેની સાથે આવવાનું છે.

એક રીતે, બંને એકબીજાને ઓળખે છે કે તેઓ તેમના મનને એટલી જ હદે મુક્ત કરવા માટે છે કે તેઓ તેમના જુસ્સાને મુક્ત કરે છે. દરેક વાચક માટે ફળદાયી વાર્તા જે કેટલીકવાર દરેક વસ્તુની ક્ષણભંગુરતાને નેવિગેટ કરે છે, પોતે પણ દિનચર્યા અને રિવાજો વચ્ચે ખોવાઈ જાય છે...

ડોરોટેઆનું ગીત

લો ડી રોઝા ક્યારેક વિગતવાર અસ્તિત્વવાદ જેવું લાગે છે. જ્યારે આપણે ધારેલી નિયતિઓથી પ્રેરિત થઈએ છીએ, ત્યારે આપણે સામાન્ય રીતે વિગત માટે તેજસ્વી ક્ષણો બગાડીએ છીએ, જે બાકી રહે છે ... કારણ કે સમય વિગતવાર છે, દરેક સેકન્ડ એક વિગત છે અને આપણું જીવન લાખો સેકંડથી જોડાયેલું છે.

આ અભિગમથી આપણો સખત વિરોધાભાસ જન્મે છે, અંતે આપણા દોષ અને અધૂરા સપના. જ્યારે આપણે યોજનાઓ બનાવીએ છીએ ત્યારે જીવન થાય છે, તે બેકાબૂ ક્ષણોનો સરવાળો છે. ઓરેલિયા પ્રતિષ્ઠિત શિક્ષક છે.

જ્યારે તેણીના પિતા અદ્યતન ઉંમરે સ્વસ્થ થઈ રહ્યા છે, તેણીએ તેણીના જીવનને ચાલુ રાખવાનો પ્રયાસ કર્યો, તેણીના પિતાનું જીવન એક સંભાળ રાખનારના હાથમાં છોડી દીધું. એડેલિતા વાચાળ છે પરંતુ મહેનતુ છે, જ્યાં સુધી ઓરેલિયાને શંકા ન થાય કે યુવાન મદદગાર તેના જીવનમાં દખલ કરી રહ્યો છે.

છેલ્લો સ્ટ્રો એક રત્ન ગાયબ હતો. Ureરેલિયાનો પ્રકોપ તેના જીવનના ઘણા પાસાઓને તેના સૌથી ઘનિષ્ઠ અને ભૂલી ગયેલા પાસામાં ઉજાગર કરે છે ...

ચેમ્બર સંગીત

લેખકના પોતાના અનુભવો, જે તેણી તાજેતરના કેટલાક પ્રકાશનોમાં સારી રીતે પસંદ કરી રહી છે, અને શુદ્ધ નવલકથા વચ્ચે, અર્કેડિયા દ્વારા આપણે વીસમી સદીના મધ્યમાં બાર્સેલોનાનો સંપર્ક કરીએ છીએ.

અને અમે પૃષ્ઠભૂમિ સંગીત સાથે એક સુંદર પ્રેમ કથા શોધીએ છીએ જે દુeryખને શાંત કરે છે. અને બધું બરાબર ચાલી રહ્યું હોય તેવું લાગે છે ... જ્યાં સુધી આર્કેડિયા અને તેના યુવાન બોયફ્રેન્ડને ખબર ન પડે કે તેઓ સમાન જગ્યામાં વસતા નથી. તે તેણીને તેના સારમાં ઓળખવામાં અસમર્થ હતો, અને તે પોતાની જાતના સૌથી ઉત્કૃષ્ટ ભાગનો ત્યાગ કરવામાં અસમર્થ હતી.

જો પ્રિય કર્મચારીઓ વચ્ચે સિમ્ફની ન વાગે તો પ્રેમ સૌથી પ્રિય પ્રેમીઓ વચ્ચે વહેંચી શકાતો નથી. ઘણા વર્ષો પછી બંને પ્રેમીઓ ફરી મળે છે, તે લાક્ષણિક ક્ષણમાં જેમાં બધું જ અશક્ય છે, એક પ્રેમ સિવાય બધું જે છેલ્લે તાર અને ટેમ્પો શેર કરી શકે છે.