A ameaza biolóxica, xa sexa como un ataque prediseñado ou como unha pandemia incontrolada, segue a ser un tema que, para albiscarse con certa certeza e pesar, sostén tantas historias apocalípticas na literatura ou no cine.
Pero posto en ficción, para que unha trama destas características destaque entre outras tantas, debe aportar algo diferente, escapar do típico formato de solución extrema de infección - batalla.
No caso disto libro Zona Un, coa súa tendencia ao xénero zombi, consegue ese punto de terror co que aderezar a trama con ese arrepío de medo. Pero tamén, na lectura prevense sorpresas, misterios, xiros. Unha especie de premonición negra acompáñanos cando nos movemos por Manhattan con Mark Spitz e a súa brigada.
En casos extremos, o valor da vida é moi relativo. Todo depende de se está infectado ou non. Do que se trata é de erradicar o mal que ansia apoderarse de toda a especie co golpe de bacterias. Ata agora o típico nestas historias de infeccións e de mortos vivos.
A Zona Un é o epicentro, o baluarte defensivo do mal, a célula nai da pandemia protexida polos seus zombis como formigas teimudas. O que alí se pode agochar é algo que Spitz e a súa xente nunca poderían imaxinar.
E aí sorprende e fascina a historia, onde aprecias ter mergullado nunha historia de zombis máis que se converte nunha historia de zombies única. O punto de ruptura con tantas novelas e películas anteriores ten que ver cunha especie de dobre visualización da historia. O que acontece nas rúas de Manhattan e o que os zombis, convertidos en símbolos, poden chegar a significar nunha sociedade de consumo e en gran parte deformados por principios e realidade.
Pode parecer transcendente, pero hai algo deste enfoque sociolóxico entre os non mortos e os que se encargan de facelo desaparecer ...
Xa podes mercar o libro Zona Un, a nova novela de Colson Whitehead, aquí: