Se se tratase de romper tabús sobre enfermidades mentais, Emmanuel Carrere fixo o seu papel con esta xogada brutalmente sincera. Só, no seu inescrutable camiño cara ao abismo, Carrère aproveita precisamente esa escuridade para facernos volátiles, divagantes e inquietantes. A orde e o caos apodéranse formalmente e tamén de fondo e todo sucede co ritmo cambiante desa vívida bipolaridade coa súa verdade extrema por ambos os dous lados. E é que as contradicións normais coas que vivimos son ese pequeno reflexo de cando se perde o pé e as tensas emocións desbordan a imaxinación e a visión do mundo ...
Deixa claro aos posibles lectores despistados que este non é un manual práctico de ioga, nin un libro de autoaxuda ben intencionado. É a narración en primeira persoa e sen ningún ocultamento da depresión profunda con tendencias suicidas que levou ao autor a ser hospitalizado, diagnosticado de trastorno bipolar e tratado durante catro meses. Tamén é un libro sobre unha crise de relación, sobre a ruptura emocional e as súas consecuencias. E sobre o terrorismo islamita e o drama dos refuxiados. E si, en certo xeito tamén sobre ioga, que o escritor leva practicando vinte anos.
O lector ten nas súas mans un texto de Emmanuel Carrère sobre Emmanuel Carrère escrito ao xeito de Emmanuel Carrère. É dicir, sen regras, saltando ao baleiro sen rede. Hai moito tempo o autor decidiu deixar atrás a ficción e o corsé de xéneros. E neste deslumbrante e ao mesmo tempo desgarrador traballo, autobiografía, ensaios e crónicas xornalísticas cruzan. Carrère fala de si mesmo e dá un paso máis na súa exploración dos límites do literario.
O resultado é unha clara expresión de enfermidades e tormentos humanos, unha inmersión en profundidades persoais a través da escritura. O libro, que xa xerou controversia antes da súa publicación, non deixa indiferente a ninguén.
Xa podes mercar a novela Ioga, de Emmanuel Carrère, aquí: