Estudei discretamente os movementos de centos de potenciais actores e actrices que percorrían o metro, ata que a miña cámara parou sobre ela. Elegante e sofisticado. Chameina Brenda Wilson e deille o papel principal na película que quería facer.
Brenda pensativa na plataforma, sentada coas pernas cruzadas xa dentro do coche, paseando pola rúa. Primeiros tiros, todos eles excepcionais.
Agardábaa todos os días no metro e baixei detrás dela, para seguir coas escenas da rúa. Non tomara a elección equivocada, parecía que Brenda traballaba como avogada nun despacho da capital, unha actuación moi cinematográfica. O guión podería ser: A pesar da súa mocidade, o seu talento levouno a ocupar postos de maior responsabilidade dentro da firma chamada... Mithes & Doherty, por exemplo, onde dirixiu a defensa de... Miguel Casanova. Si, un nome hispano para o papel de narcotraficante.
Unha mañá forcei unha conversación con Brenda. Pedinlle información na rúa máis remota da cidade. Baixo o meu bolso o branco capturou todos os seus xestos. Grandes primeiros planos e a súa voz gravada.
Pero requiría máis acción, interacción con outros personaxes. Ocorréuseme coa solución cando a escoitei facer unha cita no seu móbil para cear cun mozo. Ao mesmo tempo tamén fun. Busquei unha mesa con boa visibilidade cara a súa. A escena pareceume fundamental, un encontro crucial co propio Miguel Casanova.
Non puido ser mellor. Cando saían do restaurante, Brenda e Miguel discutiron, e ela fuxiu. A partir de entón, os secuaces de Casanova acosaríana para que non revelase todo o que aprendera sobre os seus tratos sucios.
__ Síntoo, a historia pode ser boa, pero a actriz non me convence, exagera. Neno, non é doado conseguir un bo actor. Os amigos non son un bo recurso, aínda que sexan baratos.
Desencantado, collín o metro de camiño a casa. Como se pode discutir por actuar nun personaxe real? Aínda que, quizais teña razón. Moitas veces pensara que a vida é unha sucesión de escenas absurdas, cheas de personaxes histriónicos que buscan protagonismo nos seus destinos incertos.
A AP anunciou a miña parada. Estaba a piques de erguerme cando vin que Brenda se sentara ao meu carón nese coche camiño de casa.
__ Ola! Xa rematamos de filmar?