Na súa débeda inesgotable co século XX. Un tempo cada vez máis cargado de grandes historias a medida que nos afastamos no tempo, Modián lévanos por unha trama que se recrea nesa noción nostálxica do efémero. Na idea da posible pegada que podemos, ou non, deixar no noso paso polo mundo. Porque todos podemos ser obxecto dunha investigación sobre as nosas vidas. Ou iso está claro polo menos no que respecta a unha Noëlle Lefebvre convertida nun fundamento vital.
O que Noëlle podía ou non podía facer. Os motivos para atopala, no primeiro momento no que Jean, o noso personaxe principal, recibe a tarefa de armar o seu puzzle, poden esvaecerse xa que o esencial é simplemente ela, o seu paso polo mundo, o seu futuro entre éxitos ou fracasos. Un destino esquivo que Jean pretende trazar con obsesiva intensidade mentres o seu propio tempo apreta. É que algúns destinos parecen estar escritos con tinta invisible, con esa tinta tan bonita na que se pode pasar facilmente os ollos ao saltar entre parágrafo e parágrafo.
Un detective en prácticas chamado Jean Eyben recibe o encargo da axencia Hutte, para a que traballa, de seguir o rastro dunha muller. A muller chámase Noëlle Lefebvre, e o mozo investigador perséguea sen éxito. Trinta anos despois, asume ese caso pola súa conta e continúa a investigación.
Neses dous períodos de tempo, Eyben vai en busca dunha pantasma. Percorre as rúas polas que percorreu, tenta buscar unha carta, localiza unha axenda, fala con xente que a coñeceu, cheira a súa vida sentimental quizais trepidante. E o que afloran son indicios vagos, ecos do pasado: un Chrysler descapotable, un tal Sancho, un verán, un lago, un aspirante a actor... Sombras, anacos de memoria, lembranzas que o tempo deforma ou borra. Quen é Noëlle Lefrebvre, a muller fuxida, a muller desaparecida? E quen é Jean Eyben, o home que segue os seus pasos, o home que vive perseguido pola súa ausencia?
Benvido de novo ao territorio modiano, ese escenario feito de palabras no que o autor explora o labirinto da memoria, no que as preguntas adoitan levar a novos enigmas. Unha novela absorbente, puro virtuosismo literario dun mestre que, libro a libro, vai perfeccionando o seu estilo, engadindo matices a un universo cuxo centro é París como espazo real e mítico ao mesmo tempo, aínda que aquí se lle une Roma, a cidade. no que evaporarse...
Xa podes mercar a novela “Tinta simpática” de Patrick Modiano, aquí:
