A medio camiño Jules Verne y Kim stanley robinson, atopamos a este escritor inglés que representa a alternativa imaxinativa ao noso mundo do primeiro xenio citado e a intención distópica do segundo escritor actual. Porque ler a Ballard é gozar dunha proposta co aroma do fantástico século XIX, pero que ás veces acaba recorrendo a distopías que parten da ciencia ficción clásica, adaptada á actualidade por Stanley Robinson.
Así, en cada un dos libros de ballard disfrutamos do exercicio da imaxinación e a fantasía pero á súa vez absorbemos esa revisión crítica do noso lugar no mundo como civilización.
Por outra banda, o normal é descubrir unha intencionalidade crítica nun tipo como Ballard que estivo confinado na súa infancia nun campo de prisioneiros.
Foron os duros anos da Segunda Guerra Mundial e o afastado Shanghai onde o autor viviu cos seus pais en base á Concesión Internacional que parecía repartir a terra entre a soberanía inglesa, americana, chinesa ou mesmo outros países que participaban a base de negociacións comerciais ou outro tipo de intereses.
Estou molesto con esta concesión porque baseada no confinamento definitivo de Ballard en 1941 polo exército xaponés, deu como resultado un dos seus libros máis interesantes pola parte da biografía que contén: "O Imperio do Sol".
Pero máis alá do detalle sobre as circunstancias particulares do autor, o resto da súa obra é diversa nesa inmensa canle que sempre reborda a parte imaxinativa do fantástico e da ciencia ficción.
E ao final Ballard fai felices a todos, aos máis puristas do xénero e aos que acoden a el para tratar de descubrir novas historias do noso mundo transformadas noutra cousa, noutro tempo, noutras vidas ...
Os 3 libros recomendados de JG Ballard
O imperio do Sol
Quizais non sexa a mellor novela en canto a trama. Pero o compoñente da experiencia tamén serve para provocar ese mimetismo lector que acaba provocando a intensa empatía do que practicamente se fotografa extraído da realidade.
E dado que aquel que aquí é libre de establecer criterios para avaliar obras, considero que isto ocupa a parte superior da bibliografía de Ballard. De feito, este libro é o máis lido e o mellor valorado polo autor en Inglaterra, precisamente por ese aspecto dunha crónica máis ou menos fiel doutros días na remota Xangai.
Esta vez o neno Ballard chámase Jim e descubrimos así esa tendencia última á supervivencia humana. Jim queda só nun mundo hostil. Xapón entrou na Segunda Guerra Mundial despois de Pearl Harbor e non respecta nada do acordado para a administración múltiple de Shanghai.
Jim deambula polas rúas da cidade monstruosa e finalmente acaba preso en Lunghua. Con este afán de sublimar as peores vivencias, o autor presenta un pequeno superheroe no sentido de que é capaz de mesturarse coa súa penosa situación para acabar sobrevivindo á súa tristeza e violencia.
Rañaceos
A versión en castelán desta novela sería "La Comunidad" de Alex de la Iglesia. Baixo un prisma trasladado a un escenario máis modernista en lugares onde as torres albergan as residencias e todo o entorno social dentro das súas xigantes murallas.
Escrita en 1975, esta obra apunta a ese clásico capaz de achegarse á distopía da nosa sociedade do século XIX. Espazos pechados, clasismo e un enfrontamento final aberto como siniestra e cruda loita de clases levada a cabo por individuos inmersos nunha deriva psicolóxica provocada pola máis siniestra ambientación dunha sociedade de aparencias na que a falta de válvulas de escape e liberación de O individuo favorece un guerra cun final imprevisible.
Claustrofóbico e ás veces un reflexo directo de cada edificio sobre as limitacións do noso estilo de vida.
Noites de cocaína
A droga de estimulación por excelencia, a busca do axuste nun mundo frenético a partir da alteración química.
Unha novela cara ao diagnóstico do frenesí dun século XX tan actual neste século XXI. A partir dos efectos desta droga sobre os protagonistas, Ballard aborda esa intención de preponderancia do eu, de éxito, de acadar o éxito inmediato, de todo o que marca os patróns de prosperidade de cada empresario.
O autor aborda os efectos secundarios dese eu desencadeado como un desenfreo de pulsións que promoven o sexo e a violencia, a anulación da dor e que finalmente encerra ao individuo nos seus máis escuros medos e decepcións. Unha historia que se estreita nos límites perdidos por toda ambición desenfreada.
