Os 3 mellores libros de Tamara Tenenbaum

Cando un descobre escritores como schweblin o tenenbaum parece que se achegou á narrativa alemá. Pero tanto Samanta como Tamara, os nomes que preceden a eses apelidos, pertencen a autores arxentinos que nos achegan ás súas narracións coa vitola bonaerense, para capitalizar tamén unha literatura arxentina con vimbios de universalidade.

Lo de Schweblin es ya un efecto internacional de gran calado. Por la parte que le toca a Tenenbaum su obra parte de contrastes culturales que sintetizan y funden en un crisol, por un lado, aspectos de una educación estricta, y por el otro el creciente interés por el descubrimiento y la natural tendencia al cuestionamiento del espíritu crítico, de la escritora en ciernes que encuentra multitud de fundamentos sobre lo que escribir.

Partindo do ensaio de sepultura aberta sobre o novo mundo que se abría, Tenenbaum tamén chegou por fin á novela, mantendo ese afán de narrar o seu mundo, da aparición da crisálida que é toda sociedade pechada...

Os 3 mellores libros recomendados de Tamara Tenenbaum

O fin do amor: amar e foder no século XXI

Si Dios no existe, todo está permitido, que diría Dosothievski. E se o matrimonio xa non é a institución sacrosanta que era, entón tres cuartas partes do mesmo acontece co amor...

Tamara Tenenbaum aprendeu os costumes afectivos e sexuais do mundo secular como antropóloga que descobre unha civilización descoñecida. A partir dos seus estudos de filosofía e militancia feminista, conversas con amigos e compañeiras, da súa propia experiencia e mesmo do seu propio corpo, neste libro repasa os retos aos que se enfrontan a mocidade hoxe no inicio da súa vida de adultos.

O fin do amor explora o que sucede cando o matrimonio ou a parella monógama xa non é un obxectivo vital, como o era para os nosos pais e avós. Dende o valor da amizade ata a cultura do consentimento, pasando pola maternidade, a solteira, o poliamor, as parellas abertas e o funcionamento de tecnoloxías do desexo como Tinder, Tenenbaum mergúllase no universo dos afectos para celebrar a fin do amor romántico e propoñer que, desde as súas cinzas, sae un amor mellor, que fai máis libres homes e mulleres.

Ninguén vive tan preto de ninguén

A imaxe das comunidades ultrarelixiosas como novela escrita por George Orwell ten esa noción do distópico xa inserida nos nosos días. A cuestión é que non estamos a falar de autómatas que asumen consignas senón de persoas capaces de espertar a pesar de todo...

Nestas páxinas dun realismo burdo, irónico e inquietante, colócanse escenas da cultura xudía co pano de fondo do barrio porteño de Once. Fronte a el destacan, un pouco seguidos, os personaxes dun universo claustrofóbico, quizais autobiográfico, que ten como centro á familia e á comunidade.

A pesar de que todos parecen coñecerse alí, o contacto xenuíno, a emoción aberta, o achegamento sen mediación son esquivos e insuficientes. "Supoño que é algo moi da época -afirma Tenenbaum- a sensación de estar sempre rodeado de xente pero moi só, cada un no seu baile. Case todas as historias son distorsións de historias de persoas que coñezo, anécdotas que me contaron ou cousas que me pasaron.

Ninguén vive tan preto de ninguén

Todas as nosas maldicións fixéronse realidade

Maldecir o de Cassandra, que precisamente sabía todo o mal que viría. Despois desta idea do profético como mera dedución, do curso dos acontecementos, atopamos o espertar dunha conciencia irredutible.

Narrativa do paso da infancia á madurez dunha nena que se criou nunha comunidade xudía ortodoxa ata que, unha mañá de inverno, cando apenas tiña 5 anos, unha bomba quitoulle a vida ao seu pai e fixo estoupar todas as súas certezas. Sen figura paterna, a protagonista crece nun ambiente dominado por mulleres fortes, o que lle dará a determinación necesaria para cuestionar os mandatos relixiosos que a rodean e as limitacións impostas polo seu xénero.

Tamara Tenenbaum conta unha historia persoal tamén xeracional, atravesada por unha tensión latente que configura todos os lazos. Utilizando un estilo seco, irónico, con intelixentes destellos de humor, a autora describe o clima da súa infancia e adolescencia dentro da ortodoxia e a súa ruptura simbólica e real na procura de horizontes menos asfixiantes. Esa procura traerá a promesa de liberdade sexual e de amor, pero tamén o desconcerto, a insuficiencia dun mundo que xa non está pensado de antemán.

tarifa de publicación

Deixe un comentario

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende a procesar os teus datos de comentarios.