As novelas históricas son máis suxestivas porque se centran en personaxes extraídos da auténtica intrahistoria, máis aló de monarcas, nobres, señores e outros. E este novela Fiestras do ceo abunda nesa tendencia a contar o que fomos a través das experiencias ficcionadas de personaxes da cidade.
A vontade do protagonista Hugo de Covarrubias e o seu espírito aventureiro máis o seu afán por coñecer e aprender convérteno no personaxe ideal co que compartir unha viaxe ao pasado, neste caso ao século XV.
O mozo Hugo xa entende que o seu destino non está en Burgos, o lugar onde medrou e onde o mundo foise facendo pequeno aos poucos. Podería apostar pola continuidade por gañar un papel protagonista nos negocios dos pais, pero sabe que a súa felicidade non estaría aí. A felicidade dunha persoa no século XV ou agora debe deixarse levar polos ditados da alma.
Unha alma inqueda como Hugo goza da aventura frenética, non sen riscos. Embarca nun barco que o leva a África. Alí fíxoo ben, esperáballe o amor, personificado en Ubayda, e cando de novo foi impulsado a fuxir fíxoo esta vez acompañado dela.
E ás veces acontece o milagre. Só unha persoa inqueda, disposta a coñecer o mundo, pode atopar o seu destino máis seguro. De volta a Europa, Hugo soubo sobre a técnica das vidreiras, ese marabilloso sistema que aliviaba o peso das paredes e que ilustraba escenas bíblicas con xogos de luz complicados.
Hugo loita na arte de crear esas fiestras do ceo ás que os fieis miraban para descubrir a magnificencia de Deus.
Podes mercar o libro Fiestras do ceo, a última novela de Gonzalo Giner, aquí: