Método de respiración subtitulado.
Como xa apuntei nalgunha outra ocasión, a ligazón que une «Esperanza, eterna primavera«,«Verán de corrupción«,«O outono da inocencia« e esta última entrega é unha corda que se lanza ao pozo da alma humana, onde os instintos e as respostas están fóra de toda convención.
A necesidade de vinganza ou simplemente o último latexo cara á supervivencia, a esencia do mal, o medo, a amizade máis intensa ... todos estes motivos e actitudes nacen como pulsións básicas extraídas dun pozo ao que non sempre queremos ou podemos acceder. É un lugar escuro que nos vincula coa esencia animal, capaz do mellor ou do peor pero sempre dende os instintos, nada racional ...
Nesta última novela disfrutamos dunha desas historias que soan como un thriller dende o momento no que comezan. Un grupo de xente adiñeirada, grandes profesionais de diferentes ámbitos conforman unha sociedade particular limitada a novos socios convidados e seleccionados.
Entre todos alegran sobre o seu gran negocio e o seu estado social, beben, xogan ás cartas e traballan en rede.
As reunións do club sempre teñen un aire sinistro, incluso alienante. Os ecos dos seus personaxes convidan a fuxir de alí e precisamente por iso te mantén atrapado nesa brillante condución parecida a un rei que xa deixa entrever algo que chirre entre o esplendor do club.
Os membros gozan dun evento particular como unha reunión na que se contan historias escabrosas ou estrañas. E aí é onde o noso amigo avogado coñece a historia dun vello médico e dun estraño nacemento ao que asistiu. Só que a historia acaba marcándoo por algúns detalles que non pode ignorar.
Unha novela de terror, inquietante na súa exposición en primeira persoa e que acaba ofrecendo un final como poucas outras historias de terror que leu nunca.
Podes obter a novela curta O conto de inverno, dentro do volume As catro estacións II, aquí: