O rapaz que roubou o cabalo de Atila, de Iván Repila

O rapaz que roubou o cabalo de Atila
Fai clic no libro

O máis importante, na miña opinión, para a construción narrativa dunha boa parábola é o conxunto de símbolos e imaxes, metáforas exitosas que se recompoñen para o lector cara a aspectos de moito máis fondo que a propia escena.

E o libro O rapaz que roubou o cabalo de Atila abunda nesa construción como unha parábola, cunha última extensión de novela curta, para non saturarse de tantas imaxes para transformar. Un pequeno traballo estupendo, en definitiva.

Hai unha gran sensación que sempre dificultou ao home: o medo, un medo que se establece desde a infancia como imposición necesaria para evitar riscos na tola aprendizaxe do ser humano.

Pero o medo é tan necesario para espertar alerta como embriagador se é tan intenso que acaba paralizando ou distorsionando a realidade. De aí que tantas e tantas fobias ...

Cando dous irmáns pequenos están encerrados nun pozo, para empeorar as cousas no medio dun bosque profundo, as alternativas que se lles propoñen para sobrevivir son poucas. Preto deles espera unha bolsa de comida, pero os rapaces non a abren, improvisan alimentándose de raíces que aparecen entre as paredes ou de calquera outra cousa que flúa pola humidade que as rodea.

E entón vivimos un proceso cambiante de adaptación ás circunstancias. Pasan os días sen poder escapar do pozo. Os rapaces establecen as súas rutinas particulares coas que pasar as horas, atender enfermidades mutuas que os ameazan na falta de luz e comida.

Cada unha das túas decisións é un ensino sobre o asunto do medo. Non se trata de ver aos nenos como dous superhombres, senón de entender que o instinto de supervivencia ou defensa, no ser humano, é moito máis poderoso do que imaxinamos. Non tería medo ningún medo se loitásemos contra el sen espazo para a nosa propia fuxida.

Os rapaces falan, si, intercambian impresións transcendentais que quizais nunca terían que parar á súa idade. E sobre todo pensan, planean como escapar de alí. Grazas aos seus plans de fuga, a trama móvese lixeiramente coa limitación do espazo e a saturación dun tempo detida alí abaixo.

Conseguir que unha trama avance nun contexto tan limitado, que á súa vez se separan pequenas xoias nalgúns diálogos ou descricións e que se extrae esa parte moral da metáfora completa que é o enfoque principal.

Podes mercar o libro O rapaz que roubou o cabalo de Atila, a nova novela de Iván Repila, aquí:

O rapaz que roubou o cabalo de Atila
tarifa de publicación

Deixe un comentario

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende a procesar os teus datos de comentarios.