Os 3 mellores libros de José Vicente Alfaro

O último gran exemplo do asalto ao éxito literario dende que se chama autoedición José Vicente Alfaro. E unha vez máis todo nace desa excepcional valoración dos lectores que acaban deixando centos os seus comentarios na plataforma Amazon para moitas das obras deste autor nacido en Huelva.

Sempre é interesante lembrar que algo semellante aconteceu co xa sonado Javier Castillo, David B Gil o Eva García Sáenz. A literatura de éxitos comerciais xa pasa do mesmo xeito na selección dos equipos editoriais das editoriais que polo amor dos lectores que expresan o valor dun autor.

Pero volvendo a José Vicente AlfaroDada a súa repercusión entre os lectores especialistas en descubrir xoias e facer o boca a boca a mellor difusión, era cuestión de tempo que un gran grupo editorial como Planeta acabase por recuperalo para a causa do círculo comercial oficial.

As novelas históricas deste autor, que segue a cultivar a súa trama independente, apoderándose dos rankings dos máis vendidos, lévanos a escenarios ben diferentes con esa mestura perfecta entre escenario e argumento.

Os 3 libros recomendados de José Vicente Alfaro

A esperanza do Tíbet

Estivemos falando hai pouco Andrés Pascual e seleccionamos como a súa mellor novela “O gardián da flor de loto”, coa súa ambientación tamén pola rexión do Tíbet. Tratarase da súa fascinante connotación espiritual desde o punto de vista puramente orográfico. Sen dúbida, a serra do Himalaia debe ter algo para que autores que saiban escenificar unha boa historia acaben espertando ese punto transcendental en cada lector.

Máis aínda nun caso coma este no que remontamos a un século XIII no que o budismo tibetano está nunha gran encrucillada, na procura dun novo profesor reencarnado. Na zona hai días turbulentos e a poboación civil vese obrigada a buscar o seu destino de forma practicamente errante, alí onde haxa algo de paz.

O destino, ese aspecto inescrutable desde o punto de vista budista, vaise configurando paralelamente entre os espazos de goberno relixioso e unha familia insignificante empuxada polas circunstancias, ata que esa liña paralela conflúe de maxia entre a exuberante riqueza descritiva dun autor que fai vivir cada escena. e cada noción particular dos seus personaxes cun fascinante realismo.

A esperanza do Tíbet

O berro da Illa de Pascua

Rapa Nui e o seu Moai. Que puido levar aos habitantes da actual illa de Pascua chilena a construír arredor de mil monolitos esculpidos con esa particular efixie entre desafiante e inquietante? Esta dúbida aínda permanece hoxe sen despegar, sinalando a necrolóxica, o culto aos mortos.

Pero nada se sabe completamente. Nesta novela sérvennos nun prato o poderoso magnetismo de toda a illa, non só das súas esculturas. E todo resulta ser unha aventura emocionante. Porque, poñémonos nunha situación na que unha escavación da que forma parte o protagonista, Germán, parece estar preto dun gran descubrimento. Ata que o seu director, Erick, acaba morto.

Tomar o control da situación nese momento non pode ser doado. Pero Germán, arqueólogo de vocación, non pode abandonar o que sinala como un tesouro antropolóxico de dimensións mundiais. E será el quen continúe nunha aventura de coñecemento salpicada de riscos.

O berro da Illa de Pascua

A fraxilidade do crisantemo

Se hai un autor que soubo explotar o punto exótico de Xapón no mundo literario, ese é o anteriormente chamado David B. Gil. Pero xunto a David, José Vicente Alfaro tamén acaba compoñendo un escenario perfecto para unhas tramas nas que aventuras e misterios se deixan envolver por ese punto enigmático do lonxe.

Nesta novela histórica gozamos dese equilibrio case perfecto entre acción, documentación, tensión e grandes emocións. Estamos situados no período Heian, equivalente á nosa alta idade media. E do mesmo xeito que en Occidente, só con connotacións figurativas moi diferentes, a xente vivía baixo o xugo dos mitos aproveitados polo poder.

Parar no pequeno, en dous irmáns sinxelos dunha familia pobre para acabar apuntando á cima dunha cultura oculta por un imperio despótico, pero cheo de papeis suxestivos, costumes cerimoniais, referencias morais e crenzas, é un desafío literario.

E José Vicente Alfaro sabe como vincular emocións intensas nunha aventura cara á supervivencia. Unha viaxe entre maxia e modais que acaba unindo vidas moi diferentes para compoñer un brillante cosmos con matices épicos.

A fraxilidade do crisantemo
5 / 5 - (8 votos)

1 comentario sobre «Os 3 mellores libros de José Vicente Alfaro»

  1. Quedei encantado coas recomendacións deste autor, Josë Vicente Alfaro e animeime a buscar máis obras. A súa última obra O asasinato do calígrafo de Bagdad, encantoume, moi ben documentada como adoita facer o autor, unha trama interesante, moi ben escrita e cun resultado incrible, engancha e sabe introducirche na obra. Sen dúbida un escritor moi prometedor

    resposta

Deixe un comentario

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende a procesar os teus datos de comentarios.