Nada máis interesante e suxestivo para un creador que o de “reconvertir”. Para calquera seguidor dun escritor ou músico, a posible tendencia ao cambio pode resultar algo incómoda, se non frustrante. Pero non hai ninguén mellor que o creador para abandonar esa suposta zona de confort (supostamente porque non son moi fan deste mandato de adestrador) e proxectarse cara a novas ideas.
Y Xavier Bosch é un deses autores que buscan historias sen etiquetas, capaces de introducir propostas que rodean o xénero noir, baixo esa peneira de crítica social e política, para finalmente entregarse a novelas xuvenís con matices románticos para abraiar aos novos lectores dese apaixonado estrato que inclúe tanto lectores pubescentes coma comedores dun xénero rosa que, en mans de Xavier Bosch adquire matices máis complexos e completos, unha especie de Vaqueiros azuis cun repertorio máis amplo (por citar a outro autor español sen desmerecelo na súa triunfante construción de sagas).
Na síntese do variado autor experimentado en diversos xéneros, sempre se aprecian máis matices e posibles ramificacións inesperadas que complementan e enriquecen. Por iso, un Xavier Bosch que se abriu paso no mundo do xornalismo dende a súa Barcelona natal, que empezou a narrar sobre as reviravoltas do xornalismo actual, que se lanzou nesa atrevida transición cara as historias de amor e que nunca saber que esperar da súa próxima historia, sempre é interesante.
Nunha bibliografía de Xavier Bosch aínda non moi extensa, imos alí coa miña consideración das súas mellores ficcións.
Os 3 libros recomendados de Xavier Bosch
Ámbolos dous
Ao principio non tiña claro o que me chamou a atención nesta novela. A súa sinopse presentouse sinxela, sen grandes pretensións nin unha enigmática trama.
É bo que fose unha historia de amor, e que unha novela romántica non teña que ir vestida de sofisticación. Pero ao final foi precisamente o que me levou a determe nesta novela. Nunha época na que todo sucumbe á presentación rechamante para a venda inmediata, a sinxeleza abriuse camiño entre outras lecturas para que me detivese nela.
E iso é o que se atopa entre estas páxinas. Tranquilidade, amor entendido como o máis sinxelo dos instintos humanos. Recreación na linguaxe para facer entender ao lector o que dúas persoas poden chegar a quererse. Nada máis e nada menos.
Porque en realidade hai sofisticación na historia. Hoxe en día é moi sofisticado que o amor e a amizade conflúan nunha relación. O interesante desta novela é que che fai participar da sinxeleza de querer a alguén ante todo e ante todo. O difícil fíxose fácil. Sen outras motivacións escuras nin engadidos artificiais. E quen sabe, quizais incluso che poida axudar sen ser un deses soporíferos libros de autoaxuda.
Empatizar con personaxes adicados á sinxeleza do amor e da amizade sen prexuízos resulta ser unha aventura arriscada no noso mundo, cando só require un certo desapego do marcado individualismo, dun marcado egoísmo e do que dirán os demais.
Kim e Laura. Tan diferente e tan máxico igual nese espazo común creado. A harmonía de dúas almas que escriben cada páxina do libro, cada escena e situación por moi adversa ou rutinaria que pareza. Complicidade entendida como o diálogo entre dúas almas.
Homes de Honra
O despegue literario de Xavier Bosch comezou con "Todo se saberá", a súa segunda novela despois dunha breve incursión nos anos 90.
En “Todo se saberá” adentrámonos nese mundo subterráneo do xornalismo que radica nos intereses ocultos e no estraño mecanismo dun mundo sustentado nun equilibrio moi fráxil. Esta novela atopou continuidade na que agora repaso, "Homes de honra". E alí atopamos a Dani Santana, antes á fronte do medio escrito Crónica e agora pasando á televisión como único xeito de continuar a súa carreira xornalística.
Pero certamente Dani Santana ten ese magnetismo para atraer noticias difíciles de contar. Dos lazos da mafia siciliana ao asunto mal pechado do incendio do Liceo en 1994. Dani Santana móvese nas tormentosas augas dunha realidade que podería acabar afogándoo para sempre. Só a axuda das mans máis inesperadas pode xurdila para devolvela á vida.
Alguén coma ti
Detrás dese título escóndese unha frase vital sobre a busca da metade mellor que guía calquera busca dun compañeiro. Pero o asunto pode collernos máis sen preparación cando aparece alguén coma ti sen ser querido ou querido deliberadamente.
Saber o que se busca é un feito racional, un impulso cara a unha decisión case comercial. Non obstante, descubrir que alguén coma ti por considerar que non pode haber nada alí fóra que te atraiga a ninguén, é absolutamente cautivador.
E entón os cimentos da túa vida tremen. Pode ser unha cuestión do encontro de dúas almas afíns... Jean Pierre e Paulina están a un mundo de distancia entre París e Barcelona. Porén, o universo das almas ten unha especie de lei física inexorable, pola cal, cando se atopan dúas almas xemelgas, o universo implosiona.
O problema para Jean Pierre e Paulina é que o seu tempo e lugar non é o adecuado para as súas circunstancias vividas. E todo o que lles queda entón será amor clandestino.
