A infinidade de grandes autores rescatados da autoedición vai aumentando aos poucos. Non hai mellor referencia para os principais editores que a valoración directa dos lectores dun autor que busca o seu espazo no océano da autoedición. E si, tamén pasou cun autor tan consolidado como Mikel Santiago.
Semellante a outros casos esenciais de noir ou suspense como Javier Castillo, Eva García Sáenz. Na actualidade, todos eles convértense na referencia doutros moitos autores que hai tempo deixaron de chamar ás saturadas portas das grandes editoriais para tratar de chamar a súa atención desde a consideración unánime dos lectores nas plataformas en liña.
Pero como digo, un dos exemplos máis destacados desta nova cultura da autoedición cara ao éxito é, sen dúbida, a de Mikel Santiago. Falamos dun deses escritores que, ademais de ser ben recibido pola crítica directa do lector, se descobre como unha nova voz que dirixe maxistralmente as súas tramas cun ritmo esgotador baixo unha cadencia sempre oportuna de acontecementos, xerando constantemente novos ganchos e xiros.
Todo iso nun marco escénico e psicolóxico propio dun autor que sabe trasladar á perfección a súa imaxinación e a súa proposta ao outro lado, onde a maxia comunicativa da lectura xérase baixo unha especie de voz en off do escritor.
Non é de estrañar que Mikel sexa un dos nosos escritores máis internacionais, incluso en comparación con Stephen King nesa sublime capacidade para a construción de personaxes absolutamente empáticos e situacións perfectamente tanxibles arredor de calquera das súas negras tramas.
As 3 novelas máis recomendadas de Mikel Santiago
Entre os mortos
Adoita ocorrer. O amor máis indecible entregado á paixón máis ardente apunta tanto a pulsións de vida como de morte. Non hai crime pasional sen vinganza, incomprensión, rencor ou o que move a personaxes tan dispares desta novela. A sombra de El Cuervo voa sobre tantas almas coma unha mala conciencia que leva carne, ósos e sombras para cobrar as súas contas...
Hai mortos que nunca descansan, e quizais non deberían ata que se faga xustiza. Ninguén o sabe mellor que Nerea Arruti, unha axente da Ertzaintza en Illumbe, unha muller solitaria que tamén arrastra os seus propios cadáveres e pantasmas do pasado.
Unha historia de amor prohibida, unha morte supostamente accidental, unha mansión con vistas ao mar Cantábrico onde todo o mundo ten algo que ocultar e un misterioso personaxe coñecido como o Corvo cuxo nome aparece como unha sombra ao longo da novela. Estes son os ingredientes dunha investigación que se vai complicando páxina tras páxina e na que Arruti, como pronto descubrirán os lectores, será moito máis que o axente encargado do caso.
O mentireiro
Desculpa, defensa, engano, patoloxía no peor dos casos. A mentira é un estraño espazo de convivencia do ser humano, asumindo o noso carácter contraditorio. E a mentira tamén pode ser a ocultación máis premeditada. Mal negocio cando se nos fai imprescindible ocultar a realidade para a supervivencia da construción do noso mundo.
Escribiuse moito sobre a mentira. Porque diso nace a traizón, os peores segredos, ata o crime. De aí o magnetismo lector cara a este tipo de argumentos. Así que empezamos a mencionar a bicha dende o título desta novela de Mikel Santiago, impregnando ao protagonista do defecto feito a esencia do seu ser.
Só que neste caso a mentira acepta pregues intrigantes neste caso, a dobre voltereta desta novela engade unha amnesia superveninte para facer todo máis raro e prepararnos para liberar tanta tensión que se acumula con cada páxina.
de Shari lapena arriba Federico Axat Pasando por outros moitos escritores, todos eles tiran da amnesia para ofrecernos ese xogo de luces e sombras que tanto gozan os lectores de suspense. Pero volvendo a "O mentireiro"..., que terá que dicirnos da súa gran falsidade? Porque loxicamente a mentira é a esencia do suspense, do thriller polo que nos movemos ao bordo da sospeita dese gran engano a piques de soltar o telón.
Miguel Santiago rompe os límites da intriga psicolóxica cunha historia que explora as fráxiles fronteiras entre memoria e amnesia, verdade e mentira.
Na primeira escena, o protagonista esperta nunha fábrica abandonada xunto ao cadáver dun home descoñecido e unha pedra con restos de sangue. Cando foxe, decide intentar xuntar el mesmo os feitos. Non obstante, ten un problema: apenas recorda nada do que pasou nas últimas corenta e oito horas. E o pouco que sabe é mellor que non llo diga a ninguén.
Así comeza isto suspenso que nos leva a unha cidade costeira do País Vasco, entre estradas sinuosas ao bordo dos cantís e casas con paredes rachadas polas noites de tormenta: unha pequena comunidade onde, só ao parecer, ninguén ten segredos de ninguén.
O estraño verán de Tom Harvey
O pesado pensamento de que fallaches a alguén pode arrefriarse á luz dos fatídicos sucesos posteriores. Quizais non sexa absolutamente culpable de que todo fose tan carallo, pero a súa omisión resultou fatal.
Esa é a perspectiva que rodea ao lector desta novela nada máis comezar coas primeiras páxinas. Unha especie de culpa indirecta, que podería evitarse se Tom chegara a Bob Ardlan, o seu ex sogro. Porque pouco despois desa chamada Bob acabou golpeando o chan dende o balcón da súa casa. Pero, por suposto, Tom estaba coqueteando cunha rapaza espectacular, ou polo menos tentaba, e servir a un ex-pai nesas circunstancias aínda era vergoñento.
Cando comecei a ler esta novela, recordei as últimas obras de Luca D'andrea, sandrone dazieri o de Andrea Camillery. E pensei isto libro "O estraño caso de Tom Harvey", polo mero feito de desenvolverse en Italia, ía formar unha mestura destes tres autores do mesmo xénero. Malditos prexuízos! Pronto entendín que o de Mikel é o que adoita dicir unha voz propia e diferenciada. Aínda que o xénero negro sempre ofrece guiños compartidos, o que consegue Mikel é unha fermosa literatura negra, por dicilo dalgún xeito.
Hai asasinato, hai conflito (dentro e fóra do personaxe), hai investigación e misterio, pero dalgún xeito, o xeito no que os personaxes de Mikel se moven a través da súa trama ben ligada transmite unha beleza especial nun verbo áxil e preciso que sabe como facer. enche descricións desde o interior do personaxe cara ao exterior e desde o exterior cara ao interior.
Unha especie de simbiose escena-personaxe que quizais non atopou noutros autores. Non sei se me explico. O que teño claro é que, se tes dúbidas, non podes deixar de lelo.
Outros libros interesantes de Mikel Santiago ...
O fillo esquecido
A vinganza sérvese mellor nun prato frío. Porque atacan á vítima dun xeito inesperado, sibilino, tanxencial. Poden xurdir entón segredos entre recordos brumosos, quizais non tan certos, probablemente non tan destrutivos. Pero a memoria é o que é e as lembranzas poden ser capaces de converterse nun fundamento vital para a vinganza feita xustiza.
Hai xente que deixamos atrás, hai débedas que nunca acabamos de pagar. Aitor Orizaola, "Ori", é axente da Ertzaintza en horas baixas. Mentres se recupera na casa da resolución violenta do seu último caso (e se enfronta a un expediente disciplinario) recibe malas noticias. O seu sobriño Denis, que hai anos era case un fillo para el, foi acusado de asasinato. Pero algo cheira a podre e Ori, aínda abatido e dorido, ten algúns vellos trucos de cans para descubrir o que realmente está pasando.
A illa das últimas voces
Un escenario que nos leva á parte máis remota do antigo reino británico, a última illa nas proximidades de Saint Kilda, unha auténtica reserva natural na que o turismo residual e os últimos pescadores conviven nun silencio só roto polas crecidas do mar do Norte ...
Con esa sensación de estrañeza que nos ofrecen os espazos abertos pero lonxe de calquera sinal de civilización, topámonos con Carmen, unha empregada do hotel, un personaxe varado do seu propio destino ata esas afastadas ribeiras. Xunto a ela, os poucos pescadores que entenden ese anaco de terra como o seu último lugar no mundo enfróntanse á tormenta que provocou o desaloxo da illa.
E alí, todos entregados ao capricho dunha gran tormenta, Carmen e o resto dos habitantes enfrontaranse a un descubrimento que transformará as súas vidas moito máis do que a maior tormenta puido facer.
No medio da noite
Un amplo elenco de autores de suspense en castelán parecen conspirar para non darnos descanso en lecturas que nos levan freneticamente dunha trama de alta tensión a outra. Entre Javier Castillo, Miguel Santiago, Víctor da árbore o Dolores Redondo entre outros, aseguran que as opcións de historias escuras moi próximas a nós nunca se esgotan ... Agora imos gozar do que sempre ocorre no medio da noite, cando todos durmimos e o mal se desliza como unha sombra en busca de almas perdidas. ..
¿Pode unha noite marcar o destino de todos os que o viviron? Pasaron máis de vinte anos desde que a decadente estrela do rock Diego Letamendia actuou por última vez na súa cidade natal de Illumbe. Esa foi a noite do fin da súa banda e do seu grupo de amigos, e tamén a da desaparición de Lorea, a súa moza. A policía nunca conseguiu esclarecer o que lle pasou á moza, que foi vista saíndo correndo da sala de concertos, coma se fuxise de algo ou alguén. Despois diso, Diego iniciou unha exitosa carreira en solitario e nunca regresou á cidade.
Cando un dos membros da banda morre nun estraño incendio, Diego decide regresar a Illumbe. Pasaron moitos anos e o reencontro con vellos amigos é difícil: ningún deles segue sendo a persoa que foron. Mentres, medra a sospeita de que o lume non foi casual. É posible que todo estea relacionado e que, tanto tempo despois, Diego poida atopar novas pistas sobre o que pasou con Lorea?
Mikel Santiago instálase unha vez máis na cidade imaxinaria do País Vasco, onde xa tiña lugar a súa novela anterior, O mentireiro, esta historia marcada por un pasado que podería ter consecuencias terribles no presente. Este maxistral thriller envólvenos na nostalxia dos noventa mentres desvelamos o misterio desa noite que todos loitan por esquecer.
O mal camiño
Unha segunda parte pode acabar suspendida do orixinal cando a súa edición se reduce a inercia ou oportunismo. Do mesmo xeito, a segunda novela dun autor verdadeiramente interesado en gañar un oficio e acabar dando o mellor de si, acabará brillando por riba de calquera gran debut.
Este segundo caso é o de Mikel Santiago e o seu mal camiño, unha novela na que descubrimos que sempre hai marxe de mellora. Desde un escenario máis realista, Mikel aproveita para facer destacar aínda máis a súa nova trama. Ademais, a novela tamén gaña en ritmo para proporcionar ao conxunto niveis de lectura adictivos, cos ecos da lectura que invitan a retomar un novo capítulo.
O escritor Bert Amandale comparte co seu amigo o músico Chucks Basil unha desas viaxes con sabor a ningures, a vellas culpas e destinos incertos, pero o que nunca imaxinarían é que acabarían por verse inmersos en estraños acontecementos que parecen. ser traído por unha forza magnética, a que leva unha vida cara ao desastre total.
A última noite en Tremore Beach tamén é moi boa, ánimo.
Moitas grazas pola túa entrada!