Ser piloto e escritor sempre terá especial consideración na literatura desde entón Antoine de Saint-Exupéry escribiu O Principiño. Parece deducirse que este tránsito a través das nubes produciu un achegamento á inspiración ou ás musas.
A cuestión é que James salter seguiu a raÃz do xenio francés e atopou unha pista literaria onde podÃa pousar coa particular imaxinación daqueles que fan voar polos ceos unha profesión arriscada.
Tanto James como Exupéry convertéronse en pilotos da forza aérea, unha actuación que significaba afrontar o risco de ser abatido por outro piloto inimigo só, con poucas posibilidades de saÃr do asunto con vida ...
Hai un punto existencialista na materia ..., o xeito de afrontar ese medo debe ser necesariamente interiorizado cun punto de excentricidade. Exupéry recorreu á fábula, á fantasÃa. James Salter acabou expandÃndose a gusto sobre o mundano, sobre as vicisitudes transcendentais desas almas pequenas vistas como formigas ...
A literatura é excentricidade, busca perspectivas diferentes aportando algo novo ou revelando o que outros non se atreven a expresar. As experiencias particulares poden encher finalmente a linguaxe das emocións e das sensacións.
En resumo, tanto Exupéry como Salter rescataron as súas historias das nubes e acabaron convencendo a millóns de lectores, cada un coa súa forma de contar ao mundo a 10.000 metros de altitude.
3 libros recomendados de James Salter
Anos luz
Para un piloto aéreo, que se supón atraÃdo pola aventura e o risco, falar de matrimonio parece a digresión dun profano. É certo que esta novela, escrita en 1975, non parecÃa anunciar o nivel de compromiso que o autor adquirirÃa un ano despois con Kay Eldredge. O seu anterior matrimonio poderÃa levar a esta novela desencantada coa figura do matrimonio.
E aÃnda asÃ, o sinal de vida en parella que supuxo Anos Luz acabarÃa transformándose nun matrimonio próximo e frutÃfero. A cuestión é que nesta novela coñecemos a Nedra e Viri, un matrimonio con fillas, coa súa vida social e coa súa aparencia de parella perfecta. Pero a porta pechada, James preséntanos a fraxilidade de calquera encontro amoroso a longo prazo.
A idealización dá paso á manÃa, o desexo dá paso á apatÃa. E aÃnda asÃ, trátase de finxir, ata o punto de que a fractura pode acabar por romper todo.
Unha narración intelixente que nos leva entre diálogos e descricións a través deses estraños intersticios de convivencia onde podemos ser o mellor de nós e tamén o peor.
O paso do tempo, a fugacidade da felicidade, a acomodación ás circunstancias, os nenos. James Salter disecciona as almas dalgúns personaxes para descubrir o truco dunha realidade de papel maché.
A última noite
Un marabilloso libro de relatos no que James Salter dá boa conta da súa mestrÃa no manexo do diálogo e do silencio. Este libro é unha procura da alquimia, da sÃntese do amor máis impetuoso e do máis cotián.
Entre diversas historias que nos falan dos impulsos do desexo sexual, a traizón amorosa, a decepción e a rencor, a decepción e a soidade. E como resumo, a idea de que este último concepto de soidade é basicamente non poder amar na versión do amor que se pode conseguir.
A felicidade é certamente un orgasmo, pero os seus efectos de curta duración son frustrantes e necesarios. Alcanzar un nivel de amor tan intenso que durou no tempo durante dÃas, meses ou anos acabarÃa por distorsionalo completamente.
As cousas existen polos seus contrarios e no amor, máis que en calquera outra cousa, necesÃtanse pequenas doses de odio para reactivar de novo a gloriosa sensación da redención fÃsica máis explosiva. Historias que tamén falan da morte, da súa proximidade como unha impresión idealizada de amor para os que están a piques de marchar.
Non sei, un conxunto heteroxéneo de historias pero que á súa vez ofrecen unha visión uniforme da vontade de amar.
Todo o que hai
James Salter sempre deixa un regusto de autobiografÃa. Todo o que divaga nas emocións aporta necesariamente a súa propia visión do mundo por parte do autor. Neste caso o asunto é máis deliberado. Philip Bowman é un piloto que decide tomar outros camiños na súa vida.
Philip sabe que é novo e coa pegada invencible de quen está convencido dos seus dons, busca o seu lugar como escritor. Bowman comeza a traballar para unha editorial, pero pouco a pouco vémolo avanzar entre a hedonista e elitista sociedade da cultura neoiorquina, espello onde se reflicte o soño americano máis bohemio.
Philip dedÃcase á libertinaxe sexual e goza de bos anos nos que está a gañar prestixio. Ata que descobre o baleiro, esa estraña sensación de caricias frÃas e de risas que doen ao ser forzadas. Entón, está a buscar un xiro para a súa vida, precisa un amor real e dálle a si mesmo ...