Descubre os 3 mellores libros do gran Chéjov

En canto á narrativa curta, Antón Chéjov convértese na referencia fundamental para calquera persoa namorada do breve, da síntese, das pequenas grandes historias que poden transmitir esa esencia do mundo que queda no suxerido, no que simplemente se anuncia.

A historia é un interrupción da propia vida, unha lectura completa que se pode gozar nunha viaxe a calquera lugar ou como acompañamento antes de sucumbir ao sono. E nesa breve perfección Chéjov emerxe como o maior xenio de todos. Dedicarse ao breve, como escritor, pode considerarse un punto frustrante. Todo narrador parece apuntar á súa novela final, a que se abre a un universo máis completo e complexo.

Chéjov nunca escribiu unha novela no sentido de obra voluminosa e capitulada cun enfoque, desenvolvemento e peche claros. E aínda así, a súa obra pervive ata hoxe coa mesma forza que a de calquera outra voz. Ata tal punto que, xunto con tolstoi y Dostoievski, compón unha incomparable triloxía de literatura rusa e mundial, pola súa diversidade e profundidade.

Os seus inicios estiveron marcados pola necesidade. Os escritores como unha especie de columnistas de ficción eran moi demandados na época de Chéjov. Unha vez consolidado, non deixou de escribir sobre o breve, coa idea do anecdótico, da escena única como o mellor reflexo do que somos.

3 libros imprescindibles de Chéjov

Unha historia aburrida e outras historias

Descubrir a Chéjov é entrar nese tipo de fases polas que adoita pasar todo creador. Fases marcadas por necesidade ou busca. Nesta escolma aparecen os primeiros relatos, cheos de humor satírico, así como outros máis profundos no existencial.

Resumo: A antoloxía de historias que che presentamos compila unha rica e variada mostra da súa arte, desde as historias dos seus inicios, deliciosas pezas humorísticas, sen comezo nin fin, que expresan plenamente a estética de Chejov: sinxeleza e brevidade, ata as historias máis elaborado do seu tempo de madurez, de 1886, onde sen perder un pouco de humor se revela a melancolía chekhoviana.

A selección que che ofrecemos está composta polos seguintes títulos: Unha historia aburrida, Kashtanka, Un personaxe enigmático, Un rapaz gardado, A calumnia, A partida sueca, O malhechor, Esaxerou a nota e A chica. A primeira vista, non parecen máis que fragmentos de vida que pasa, pero en realidade son o resultado da arte máis completa.

Gaivota; as tres irmás; Tío Vania

Dise que a melancolía é a alegría de estar triste. Un paradoxo que no caso de Chéjov ten que ver coa súa debilidade física pero tamén coa súa percepción fatalista do seu país e do mundo.

Nestas historias dá un bo exemplo do escritor capaz de canalizar as emocións máis profundas, sintetizadas e condensadas, transmitindo verdadeiramente o máis profundo humano nun mundo destinado a exaltar o peor da civilización.

Resumo: Estes traballos dramáticos amósanos o declive da alta sociedade rusa xusto antes da súa caída. Nesta situación, os personaxes que saben que son privilexiados a piques de mergullarse no caos, reaccionan de xeitos moi diferentes segundo a súa personalidade: misantropía e escepticismo naqueles observadores máis lúcidos e sensibles, tedio e incapacidade para reaccionar nos máis fráxiles.

Chejov reflicte na súa obra as contradicións da vida social do seu país a finais do século XIX e na véspera da revolución democrática burguesa de 1905 a 1907. Describe ironicamente e sen piedade a degradación gradual, tanto económica como culturalmente, do latifundista. nobreza, centrando a súa atención no destino da súa propia clase social.

Chejov introduciu un cambio radical nas formas da dramaturxia, dando á acción dramática unha nova estrutura capaz de abarcar calquera manifestación da vida. Cunha simple sucesión de cadros cotiáns consegue impresións xerais, ás veces de gran intensidade.

Cinco novelas curtas

A medio camiño entre a historia estendida e a nouvelle, estas cinco seleccións comparten a idea do abismo da sociedade rusa da época e a entrega dos personaxes de cada unha das historias.

Derrota como diversas sensacións dun destino imposto no medio dunha calma morta que ás veces parece contraerse asfixiante.

Resumo: Anton P. Chekhov inventou unha nova modalidade narrativa na que a lonxitude non estaba ditada por convencións xenéricas, senón polo propio material da historia. Nestes Cinco novelas curtas seleccionado e traducido por Víctor Gallego, vemos en calquera caso o seu dominio de captar o tempo e reflectilo narrativamente, sen outro calendario que o fixado polas propias accións e inaccións dos personaxes.

Todas son obras de madurez: "Unha historia aburrida" (1889), "O duelo" (1891), "Sala número seis" (1892), "Historia dun estraño" (1893) e "Tres anos" (1895).