A ansiada segunda parte de «O silencio da cidade branca»Acaba de saír á rúa e a verdade é que non defrauda.
O misterioso asasino en serie desta entrega segue as pautas da Tripla Morte, un rito iniciático celta imbuído na sombra de todas as prácticas macabras perdidas na néboa do tempo. Esta práctica, como moitas outras, que puido ou non ter lugar na Península Ibérica durante os períodos prerromanos. Os únicos testemuños ao respecto datan de varios séculos despois. Na Idade Media alguén acabou poñendo negro sobre branco o que ata ese momento corría de boca en boca como un recordo antigo.
Fosen verdadeiras ou non, o que realmente acontece na novela é que o O inspector de policía Unai López de Ayala é o encargado da resistente caixa que trae estes macabros costumes de ofrecer aos deuses ata os nosos días. Unai terá que descubrir que hai detrás desta crueldade na morte, escenificada con tan macabra teatralización.
Por suposto, como calquera bo thriller de estilo clásico, só ao final o lector pode amarrar os puntos, nunca soltos na trama pero enterrados para lograr ese efecto de implicación absoluta do lector, de facelo querer saber cada vez máis atopar explicacións a esa forma manifesta de mal que ameaza aos propios protagonistas.
Os personaxes da novela, estreitamente relacionados coa primeira parte, seguen mantendo esa verosimilitude en todos e cada un dos seus actos, provocando no lector ese mimetismo que, ademais de captar o nó da trama, engancha de xeito que cada un a escena séntese autenticamente vivida. Se a todo isto engadimos ese recoñecemento á contorna próxima: Vitoria, Cantabria ... Todo se fai moi moi próximo.
En resumo, unha segunda parte á altura de "O silencio da cidade branca". O único que queda é que o peche da triloxía da cidade branca non espera.
Xa podes mercar Los ritos del agua, a última novela de Eva García Sáenz de Urturi, aquí: