Dende o máis profundo da vida, onde a realidade parece disolverse en limiares brumosos, Cristian Alarcón sempre atopaba historias que contarnos. Primeiro como xornalista e despois como narrador de ficción, ou quizais non tanto de ficción senón de perfís que nos son á vez próximos e que espertan en nós ese estrañamento do humano como algo remoto, alleo, inasumible pola nosa conciencia lectora e polo tanto transgresora en última instancia.
Nunha bibliografía que despega cara a eses horizontes híbridos dos que se esforzan por ser escritor sen poder renunciar á profesión de xornalista, como lle sucedeu a Tom Wolfe ou moitos outros, o que pasou con Alarcón seguro que acabará desembocando nunha interesante carreira literaria. E aquí estaremos para contalo.
Novelas recomendadas de Cristian Alarcón
O terceiro paraíso
A vida non só pasa como fotogramas pouco antes do veo da impactante luz final (se algo así acontece de verdade, máis aló das famosas especulacións sobre o momento da morte). De feito, a nosa película asáltanos nos momentos máis inesperados. Pode pasar ao volante debuxarnos un sorriso para ese día fantástico de hai anos, tan perfecto como idealizado...
A nosa película atópase en momentos en branco, durante tarefas rutineiras, no medio dunha espera intrascendente, pouco antes de durmir. E o mesmo recordo pode ter unha revisión do seu guión ou unha corrección da dirección da película, co seu asento nalgún lugar da nosa mente.
Cristian Alarcón fálanos da película do seu protagonista da forma máis viva e preciosa posible. Para que poidamos sentir ao tacto e mesmo cheirar aquelas evocacións da vida que foi e da forma de ver a vida desde esa débeda. Entender a certos protagonistas é entendernos a nós mesmos. Por iso sempre será necesaria a literatura.
Un escritor cultiva o seu xardín nos arredores de Bos Aires. Alí van os seus recordos da infancia nun pobo do sur de Chile, as historias dos seus antepasados, da súa avoa, da súa nai. Tamén o exilio á Arxentina e como nese exilio son as mulleres as que plantan a horta, os xardíns, a solidariedade, o colectivo.
Novela sen xénero, híbrida e poética, ler O terceiro paraíso é entrar nun instante no universo de Cristian Alarcón, autor desta viaxe literaria, botánica e feminista que, lonxe de esgotarse nunha primeira lectura, pide que volvamos o texto para responder ás moitas preguntas que formula.
“A ambientada en diversos lugares de Chile e Arxentina, o protagonista reconstrúe a historia dos seus antepasados, ao tempo que afonda na súa paixón por cultivar un xardín, na procura dun paraíso persoal. A novela abre unha porta á esperanza de atopar un refuxio no pequeno ante as traxedias colectivas.
Cando morra quero que me toquen cumbia
Publicado orixinalmente alá polo ano 2003 e recuperado para a causa da difusión da obra dun autor que finalmente foi premiado e recoñecido en máis valor xusto. Pero tamén de fondo revive o mítico personaxe de "El Frente" Vital a quen Calamaro mesmo lle dedicou unha das súas cancións. Coa crónica como fondo, descubrimos unha obra de contrastes como xa se adiviña nos distintos conceptos do título. Unha historia destacada dese contexto humano onde a vileza e a grandeza acaban chocando e, como poucas veces, esta última sae vitoriosa.
«-O seu fillo está morto. Aí está, non o toques.
No chan de terra xacía Víctor, coa fronte ancha e limpa que lle daba o alcume, nunha poza de sangue, debaixo da mesa onde escribiron o informe oficial da súa morte.
O 6 de febreiro de 1999, a morte dun neno, o Frente Vital, acribillado pola policía, elevou á categoría de mito a esa especie de Robin Hood da vila que repartiu o que roubaba entre os veciños, e deu lugar a o santo capaz de facer milagres como cambiar o destino das balas policiais.
