Despois de que carmen mola revelarase como un grupo de tres escritores. O seguinte pode ser que Nicolas Barreau, o sonado pseudónimo das novelas románticas, sexa un grupo de tres escritores. E entón a polémica empataría a ambos os bandos e o asunto quedaría resolto. Aínda que de momento apunta a un mero exercicio de pseudónimo para unha cara e pouco máis.
Nestes momentos Nicolás Barreau sorprende cun ritmo infernal de publicacións. Títulos e títulos que aparecen no mercado coma se dun espírito posuído ou dunha intelixencia artificial se tratara capaz de construír tramas románticas...
Por fin, chega o xuízo dos lectores e ratifica a vixencia das súas obras con ese selo de best-seller que acaba traducindo a diversidade de idiomas. Historias rosas con París como epicentro onde a luz e o amor se xuntan cunha probabilidade moito maior que en calquera outro lugar do mundo. E é que hai forzas telúricas como as de París que abren almas e emocións cara aos amores máis inesperados, intensos e vibrantes...
Top 3 novelas recomendadas de Nicolás Barreau
O café dos pequenos milagres
Neste libro O café dos pequenos milagres, este autor amosa por que chegou á cima do xénero da novela romántica. Ás veces parece como se os lectores de románticos fosen tipos fáciles de conquistar a través de historias melosas e sinxelas, de príncipes e princesas e finais esplendorosos.
Pero non debería ser así cando aparece un autor como Nicolas, dálle a volta ao xénero, o plantexa como outra cousa e consegue arrastrar aos lectores con absoluta forza. O que fixo Nicolás neste libro é escribir sobre os romances actuais pero cun toque de misterio. A súa protagonista, Nelly, é unha moza insegura, a típica nena na que se adiviña un gran mundo interior, inhibida polos medos e as condicións subxectivas.
Pero grazas a ese mundo interior, a esa inquietude que a acaba por impulsar a moverse en calquera dirección, esta historia romántica dispara cara a camiños máis propios dese xénero de misterio. Sen dúbida, é un interesante equilibrio entre unha trama rosa, cun toque de comedia, e un interesante enigma no que nos introducen grazas a un mimetismo con Nelly.
Pero claro... amor. Non podemos finalmente extraer outra connotación principal desta historia. Todo acaba movendo por, para e cara ao amor. O que Nelly acaba descubrindo, o maior enigma que se lle abrirá é estar namorada, pode atoparse máis cómoda consigo mesma, gozando de caricias e bicos que, dalgún xeito, acaban por facernos mellores.
O sorriso das mulleres
Nalgunha película romántica lembro que vin unha librería chamada "Serendipity". O asunto apuntaba un pouco ao mesmo que ocorre nesta novela e que nos asalta coa idea dunha lectura transformadora non só para o protagonista que se refuxia dun París chuvioso nun libro. Porque tamén podes descubrir esa cidade da luz que está á espera de que a tormenta amaine...
En París, de cando en vez, chove cubos e o vento do norte sopra tan forte que parece que non hai onde resgardarse. Como cando as tormentas chegan ao corazón e non sabemos como nin onde esperar a que se aclare.
Para Aurélie, as coincidencias non existen. Unha tarde, máis triste que nunca, refúxiase nunha libraría e nun libro. Enrollada nas súas páxinas, Aurélie redescubre o sorriso que pensaba perder para sempre. E moito máis.
o tempo das cereixas
Aurélie, a encantadora cociñeira que rexenta o restaurante Le Temps des Cerises, no barrio de Saint-Germain de París, e André, editor e escritor de éxito, son parella dende hai un ano. Achégase o día de San Valentín, e con el a data perfecta para unha proposta de matrimonio, pero antes de que André poida facer a gran pregunta, sucede algo inesperado: o pequeno restaurante de Aurélie recibe unha estrela Michelín e a nova cociñeira non pode conter a súa alegría... durante tres días.
A sorpresa que parecía poñer a guinda á felicidade da parella foi só o resultado dunha confusión. E cando Aurélie coñece ao verdadeiro destinatario da distinción, o chef Jean-Marie Marronnier, que non só cociña como os deuses senón que tamén ten un Monet de verdade colgado no seu restaurante, as cousas complícanse aínda máis...