Poucos escritores realistas acaban respectando esa etiqueta. Porque o que se recolle nunha narración centrada no máis tanxible acaba disparando cara aos supostos máis insospeitados. O truco, a escusa perfecta para contar o indecible, o discordante, o anómalo e o contraditorio.
Porque seguro que hai pouco realismo en calquera relato do humano. Por moito que o intentemos. E sábeo ben Manuel Longares. Pretendendo ser escritores realistas, acaban expresando ilusións, emocións, desexos, ideas marcadas polo futuro do personaxe pensante. A totum revolutum de subxectividades que van dende o tacto ata a psique. A descriptividade dun lugar tan recorrente para o autor como Madrid non fai máis que ambientar esa fantasÃa, esa ilusión do que viven uns personaxes nos que podemos empatizar precisamente no seu afastamento do común.
Pero si, en definitiva trátase de realismo. Porque non hai naves espaciais nin personaxes fantásticos. Pero é precisamente por iso, porque non son necesarios ante a extraordinaria e máxica coincidencia que nos sitúa a todos no mundo, coa nosa novela na man para contar...
Top 3 novelas recomendadas de Manuel Longares
Romance
Un tÃtulo que é unha paradoxal declaración de intencións do autor para unha novela que acaba sendo brillante como composición musical en varias épocas. Porque ás veces o ideal segue sendo romántico imposible polas circunstancias, algo peor que o amor irrealizable, a vida irrealizable.
No reducto burgués do barrio madrileño de Salamanca, a través de tres xeracións dunha familia marcada por un amor inviable, esta novela fálanos duns anos cruciais da vida española, tras a morte do Caudillo e a transformación polÃtica que iso supón.
Que nada cambie ou que todo dea a volta, é o tema que afecta como ameaza nese barrio conservador no que a vida se considera inalterable nos seus ritos, costumes e crenzas, e onde os acomodados descartan calquera alternativa.
Case vinte anos despois, Galaxia Gutenberg recupera esta novela, que gañou o Premio Nacional da CrÃtica, e que xa era considerada unha obra mestra daquela. Unha novela imprescindible, ambientada no ronsel da mellor narrativa europea do século XX. Esta edición inclúe un texto do autor no que se desvelan algunhas claves da súa creación.
Ton absoluto
Un escritor escribe conscientemente sobre literatura cando ve as costuras na escrita. Durante a mocidade escribir é un impulso, un descubrimento, unha paixón. Pouco a pouco, a escritura convértese nun placebo ou nun exorcismo ante a dor que se sente ao escribir.
Esta é unha novela sobre literatura. Sobre escritores e preliterados, sobre o editor e o lector, sobre o estudoso e o discÃpulo, sobre as musas e os censores, sobre o mudo e o locuaz, sobre a bohemia e os manuscritos de memorias. Sobre a grandeza e a miseria dun traballo cuxa recompensa está en dedicarse ás palabras.
Acontece nunha época que abarca a parte central do século pasado, coa súa guerra civil e a súa posguerra. Xira arredor dun poeta de aldea que vive na capital con triunfo, exilio e loucura. E a narración do incidente está apoiada en versos e prosas de autores clásicos e contemporáneos e en fragmentos de zarzuela, revista musical e copla.
O oÃdo absoluto, a oitava novela de Manuel Longares, presenta un mundo heroico, parvo e cruel. O desenvolvemento narrativo é moi divertido, con personaxes substancialmente peculiares. Son os cultivadores do patrimonio literario que herdaron e que encargarán bibliotecas aos seus descendentes.
Os inxenuos
Un particular universo narrativo presentado de forma concisa. O futuro dunha saga familiar que pasa por alto o esplendor próximo doutros barrios onde todo sucede coma nun universo afastado e inalcanzable, a pesar de poder habitala, viaxar por ela, case sentilo...
O universo da Gran VÃa madrileña ten dúas caras: a luminosa, chea de coches e adornada con carteis de pelÃculas, e as rúas secundarias menos florecentes, onde a vida é activa e bulliciosa pero sen o fasto da avenida principal. Neste sector aburrido, nun portón frÃo da rúa Infantas de Madrid, xunto á Gran VÃa, viven os protagonistas desta novela, unha familia formada por un matrimonio e dous fillos.
No marco de tres momentos históricos, que funcionan na novela a modo de tres actos teatrais, desenvólvese a acción. No primeiro episodio, que se desenvolve a finais da década de XNUMX, o pai de familia ten a posibilidade de traballar no cine como guionista e iso non lle proporciona os beneficios que soñaba. No segundo acto, cara aos anos sesenta, son os fillos deste matrimonio os que inician o seu despegue vital, o fillo herda do seu pai a posibilidade de traballar nunha pelÃcula como actor e a filla segue os avatares dun profesor máis vello ca ela e antigo intérprete de teatro clásico do que se namorou.
O terceiro acto ten lugar no mes de novembro de 1975, dÃas antes de morrer o Caudillo. Nun Madrid desfigurado pola néboa e perseguido por sucesivos informes médicos sobre a saúde do ditador, que detallan o despezamento inexorable ao que está sometido o seu corpo, a familia dos porteiros da rúa Infantas emprende extravagantes misións. Estas historias e estes personaxes comparten unha das calidades máis nobres e tamén peor valoradas do ser humano: a inxenuidade.
O militar Monterde, o crego Expósito, o sibilino Cárdenas, o dogmático Beni, a prostituta Engracia, Trinidad dos gatos ou o aflixido hostaleiro de Baco cobran vida desarmados de estratexias e sofren a desmesurada reacción do seu entorno. Nesta novela inquietante, sentimental e divertida, onde a ilusión é a compañeira inseparable do fracaso, os seres exaltados por quimeras sen fundamento rexeitan a desesperanza.
