Asómate ao traballo de Leila slimani Implica entrar nese tipo de universo narrativo (que aínda se desenvolve no seu cosmos particular, dada a curta idade do autor) onde todo está implodindo en profundidade e forma para o lector sorprendido. Porque Slimani supera os xéneros sen fusionarse, cortes e bágoas na súa lectura cambiando de escenario sen que nada se vexa forzado. Unha especie de prodixio narrativo dado só en graza a eses contadores de historias especiais.
Nada mellor que ler Slimani para este tempo noso que parece perturbador, distópico e contraditorio na suposta construción amiga do estado do benestar. Ás veces rompe debido a problemas étnicos e de integración (como o seu Najat El Hashmi, con quen comparte raíces marroquís), coma se entrase nunha intimidade chea de estrañamento. Para acabar de romper o que hai detrás da convivencia e que nos asalta inesperadamente como thrillers moi reais.
Todo o novo que vén de Slimani xa ten esa banda de autor cambiante encantada coa sorpresa na trama. Salvo que nos asalta de inmediato o mimetismo dos seus personaxes co que nos proporciona un hiperralismo capaz de todo, unha plena conciencia das escenas e do futuro dos seus personaxes. Só esa parte da literatura que só tes cando a tes, cando sabes contar desde dentro porque tes o don de contala.
As 3 novelas máis recomendadas de Leila Slimani
Canción doce
A doce voz da madeira que cuna ao teu fillo, a doce sensación de habitar un mundo en harmonía. Pero o caos é o principio e o final, dende o gran golpe ata o alento da vida que son, e que somos nós, os protagonistas desta pequena historia. Unha historia que acaba sendo grande, enorme. Sobre todo cando descubrimos esa suma de matices que dan unha visión caleidoscópica máis completa do noso estilo de vida no ámbito íntimo e social.
Myriam, nai de dous fillos, decide retomar o seu traballo nun despacho de avogados a pesar das reticencias do seu marido. Despois dun minucioso proceso de selección para atopar unha babá, deciden por Louise, que rapidamente conquista o corazón dos nenos e convértese nunha figura esencial no fogar. Pero aos poucos a trampa da interdependencia vaise convertendo nun drama.
Cun estilo directo, incisivo e ás veces escuro, Leila Slimani desprega un inquietante thriller onde, a través dos personaxes, se nos revelan os problemas da sociedade actual, coa súa concepción do amor e a educación, a submisión e o diñeiro, dos prexuízos de clase e culturais.
O país dos demais
A concepción do termo país pode ser tan ambigua que acaba transformándose e diferenciándose dunha visión ou outra de dous habitantes do mesmo país. O problema é querer privar a aquel outro desa terra. Porque entón o asunto apunta a unha defensa intransixente, egoísta e egocéntrica dunha terra na que a idea de nación ou país ten cada vez menos sentido e só queda algo semellante a un pequeno país se non se pretende a guerra.
En 1944, Mathilde, unha moza alsaciana, namórase de Amín Belhach, loitadora marroquí do exército francés durante a Segunda Guerra Mundial. Despois da Liberación, a parella viaxou a Marrocos e instalouse en Meknés, unha cidade da zona do Protectorado francés cunha importante presenza de militares e colonos.
Mentres el tenta preparar a granxa herdada do seu pai, terras desagradecidas e pedregosas, ela pronto se sentirá abrumada polo rigoroso ambiente de Marrocos. Só e illada no campo, co seu marido e os seus dous fillos, sofre a desconfianza que inspira como estranxeira e a falta de recursos económicos. ¿Pagará o traballo desinteresado deste matrimonio?
Os dez anos nos que transcorre a novela coinciden co aumento ineludible das tensións e da violencia que levou á independencia de Marrocos en 1956. Todos os personaxes habitan "o país dos demais": os colonos, a poboación indíxena, os militares, os campesiños ou os exiliados. As mulleres, sobre todo, viven no país dos homes e deben loitar constantemente pola súa emancipación.
No xardín do ogro
O ser humano móvese entre filias e fobias. Os primeiros empuxan máis alá da vontade. A segunda anula esa mesma vontade. Esta historia trata sobre filias superpostas á existencia, á vida, ao ambiente. A opción de vivir noutro mundo paralelo onde podes entregarte aos desexos que espertan a sinfonía asíncrona da vida.
Parece que Adèle ten unha vida perfecta. Traballa como xornalista, vive nun bonito apartamento en Montmartre co seu marido Richard, un médico especialista, e o seu fillo de tres anos, Lucien. Non obstante, baixo este aspecto da vida cotiá, Adèle agocha un inmenso segredo, a insaciable necesidade de recoller conquistas. "No xardín do ogro" é a historia dun corpo escravo ás súas pulsións, unha novela feroz e visceral sobre a adicción sexual e as súas consecuencias implacables.
'Non importa, está todo perdido. O desexo xa cede. As barreiras levantáronse. De nada serviría frear. Así que? É o mesmo. Agora pensa como adictos ao opio, xogadores. Está tan orgullosa de ter gardada a tentación durante algúns días que esqueceu o perigo ". Do autor de «Sweet Song», Premio Goncourt 2016.
Outras novelas recomendadas de Leila Slimani
O cheiro das flores pola noite
Todo escritor enfrontarase nalgún momento á razón de escribir. Pode seguir sendo unha constante ou acabar rompendo e exorcizándose cunha historia que se afonda, ata arder, nese estraño crisol onde se funde a alma dos escritores.
"Se queres escribir unha novela, a primeira regra é saber dicir non, rexeitar as invitacións". Por que aceptar entón a proposta de pasar unha noite no museo Punta della Dogana? A través da arte sutil da digresión na noite veneciana, Leila Slimani afonda no proceso creativo da súa escritura, abordando os problemas da identidade e do pasado colonial, de moverse entre dous mundos, Oriente e Occidente, onde navega e onde se balancea, como as augas de Venecia, unha cidade cuxo destino é a beleza e a destrución. Este libro é tamén un diálogo discreto, impregnado dunha doce melancolía, coa súa infancia en Marrocos, co seu pai falecido. «Escribir é xogar co silencio, é confesar, de xeito indirecto, segredos indecibles na vida real».
