Os 3 mellores libros de Juan Jacinto Muñoz Rengel

As casas comezan coa fundación e no oficio da escritura comeza coa historia. Hoxe en día hai escolas para todo. Si, tamén para ser escritor. O caso é que un non decide ser escritor e formar para iso. Un comeza a escribir só porque e acaba decatándose de que é un escritor da primeira historia.

En Juan Jacinto Muñoz Rengel Este paradigma do narrador autodidacta perfílase como o único posible. O artificio da formación creativa é un oxímoro coma un piano de corda. Ou polo menos como punto de partida. Porque o escritor nace primeiro e despois pódese facer, moldear, formar ...

El xénero fantástico adoita ser un fértil espazo de pouso para escritores novos que comezan, repito, porque si, a contar historias. E no meu tempo, como nos deste autor, a fantasía seguía baseada en pequenos e grandes libros diante das omnipresentes pantallas actuais cos seus tentadores xogos apoderándose do lecer por excelencia. Cantos escritores potenciais morrerán hoxe diante de pantallas brillantes...

A cuestión é que despois do fantástico como enfoque no que captar ata ese toque entre filosófico e existencial de todo mozo con inquietudes, outros intereses acaban ese paseo entre xéneros cunha fluidez admirable. Porque Juan Jacinto Muñoz Rengel é escritor de agasallo. Así podes achegarte a unha novela policíaca para saltar despois ao ensaio ou á ficción histórica, por exemplo. Moito para escoller...

As 3 mellores novelas de Juan Jacinto Muñoz Rengel

O asasino hipocondríaco

Pensar é tan necesario como prexudicial. Porque golpeando o frasco podemos chegar á inquietante dúbida de como colga o noso corazón no noso peito, por citar algo certamente hipocondríaco. E por suposto, ata un criminal pode ter as súas preocupacións entre asasinatos. Porque a vida dos demais pendura dun fío diante del. Que podería acabar pasándoche?

O señor Y. debe cumprir o seu último cometido como asasino profesional, pero para logralo terá que superar un serio obstáculo: só lle queda un día de vida. En realidade, o enigmático sicario que leva as iniciais MY leva anos morrendo, dende o momento en que chegou a este mundo. Tantas enfermidades o perseguen que calquera podería consideralo un milagre médico. Agora, encargado por un misterioso cliente misterioso, debe matar ao esquivo Eduardo Blaisten antes de que o atope un ictus terminal ou unha úlcera gangrenosa ou un empeoramento do seu síndrome de espasmo ocupacional.

A súa incomprensible mala sorte frustrará, un tras outro, todos os seus intentos de asasinato, e establecerá unha conexión máxica entre as súas propias penurias e os grandes males físicos, psicolóxicos e imaxinarios que torturaron a Poe, Proust, Voltaire, Tolstoi, Molière, Kant e outros. resto dos hipocondríacos ilustres da historia da literatura e do pensamento.

A capacidade de amor do señor Königsberg

Sería posible imaxinar unha conxunción de circunstancias que provocaron a supervivencia do individuo aparentemente menos apto? Por que a natureza precisa non só dos exemplares máis atrevidos, senón tamén dos covardes ou egoístas ou tímidos ou débiles?

O señor Königsberg ten un carácter difícil: é malhumorado, hermético, solitario, non pensa coma os demais nin o precisa, os seus días están marcados por rutinas de ferro, non adoita gustarlle nin é o home máis atractivo. no mundo. Pero ten determinación. E cando algo lle entre as cellas, detrás dos seus grandes lentes cadrados, sabe amar coma ninguén.

Cando todo cambie e se afunda ao seu redor, permanecerá inmóbil. Onde outros sucumben, superará as vicisitudes sen grandes esforzos. Cando o planeta enteiro se transforme, non unha, senón varias veces, nin sequera os xiros máis salvaxes alterarán nin un ápice a inmutabilidade do señor Königsberg.

E é que nin sequera os cambios de xénero do novo libro de Juan Jacinto Muñoz Rengel, que
novela-Bartleby á fantasía, á ciencia ficción, á pulpa, a literatura post-apocalíptica ou a utopía feminista, poderán alterala. Ningún deses cataclismos. Porque non é posible atopar un protagonista máis a proba de bombas.

Unha historia de mentiras

Os vellos mitos da nosa civilización, os medos atávicos da nosa condición humana. Todo está baseado na ficción ou polo menos na noción máis imaxinativa do mundo. Debido ao descoñecemento do descoñecido nas primeiras épocas e ás veces polo vicio hoxe en día, as mentiras explícano todo porque están no fondo de toda verdade que falla.

"Unha historia da mentira" é, contra todo prognóstico, unha aposta arriscada para revelar a verdade da mentira, para seguir incansablemente as súas pegadas ata o último recuncho onde se esconde ou se mostra: porque ás veces a mentira é esquiva e escura, pero noutras moitas exponse diante de nós atronadora e deslumbrante.

Juan Jacinto Muñoz Rengel traza, ao longo destas páxinas, a súa presenza desde a súa primeira aparición na historia -que pode ser precisamente a aparición da propia historia- ata a súa posición hexemónica nas nosas sociedades contemporáneas para atopar o seu auténtico significado, os seus usos e abusos, o seu inextricable relación coa natureza humana. Se isto non é, en si, outra mentira.