Os 3 mellores libros de Juan Francisco Ferrándiz

incorporo Juan Francisco Ferrandiz á plétora de grandes narradores actuais de novelas históricas feitas en España. Refírome a autores de varias xeracións como Chufo Llorens, Luís Zueco o Jose Luis Corral. Porque todos eles á súa maneira, con máis ou menos parte de crónica ou de ficción, deslumbran con ese repaso de escenarios que podemos percorrer como turistas do tempo.

No caso particular de Ferrándiz, en moitas ocasións o seu gusto polo lendario como fondo espértanos ese sentimento de intriga dende o descoñecido, atravesando calquera escenario histórico. Porque máis aló dos feitos, o pasado máis remoto está cuberto por esa pátina da maxia, dos mitos ancestrais, do relixioso como fundamento do social e do bélico.

Achegarse á Historia no caso de Ferrándiz é espertar imaxinacións atávicas cargadas de supersticións e crenzas para abordar o descoñecido. Personaxes que se moven entre aquelas sombras afastadas da nosa civilización cando o misterioso formaba parte das crenzas e onde as primeiras luces do coñecemento tentaban disipar as pesadas néboas que pendían mesmo da conciencia para un mellor servizo de señores, reis e abades...

Top 3 novelas recomendadas de Juan Francisco Ferrándiz

A terra maldita

Nestes tempos, escribir unha novela histórica ambientada en Barcelona corre o risco de espertar sospeitas de todo tipo, dun lado ou doutro. Pero ao final, unha boa literatura é a responsable de destruír os prexuízos.

Juan Francisco Ferrándiz ofrécenos unha historia a mediados de século dos normandos. O IX foi un tempo de falsa unidade imperial sostida no cristianismo, cuxa única ameaza teórica era a dos viquingos, pouco dada á unificación e menos a base de crenzas institucionalizadoras e con tendencia fiscal.

Como sería Barcelona neses días? Para comezar, temos que repensar o aspecto actual da capital catalá, loxicamente. Naqueles tempos, Barcelona era unha pequena cidade illada exposta a ataques do sur do Mediterráneo ás veces e do norte de Europa noutras ocasións.

O bispo Frodoi chegou á cidade no 861, con pouco espírito, considerando que se trataba dunha saída dos centros nerviosos imperiais. Non obstante, o propio Frodoi prolongou a súa estadía ata a súa morte case trinta anos despois.

Varios motivos levárono a permanecer nesa última fronteira do imperio, sen intención de prosperar noutros lugares de maior demanda entre os seus. En primeiro lugar, o nobre Goda cativouno e implicouno na causa da cidade. Porque Goda amaba Barcelona e esperaba un destino mellor que o actual.

E a historia convértese entón nunha aventura. Ante os ataques de varios pobos e os abusos dos seus propios nobres, máis orientados á súa propia gloria que á revitalización da cidade, Frodoi, Goda e outros aliados que están a xurdir insistirán en glorificar a cidade, na procura dun destino mellor para iso.

Na causa están implicadas diferentes esferas da cidade, desde Isembard de Tenes coas súas nobres orixes que parecen máis comprometidas coa perpetuación das clases adiñeiradas do momento, ata Elisia a hostaleira, intelixente e visionaria, unha muller convencida de que Barcelona merecía realmente outros gobernantes e outras consideracións.

O xuízo da auga

Un rito de sinistra concepción bíblica como punto de partida dunha historia que precisamente nos mergulla nesas turbias augas dunha moral capaz de torcer os mellores principios para entregalos ao azar, ao capricho de quen manda...

Nunha fría mañá de 1170, un cruel xuízo sela os destinos de dúas familias enfrontadas á codicia e os costumes feudais. Segundo a tradición, o primoxénito das dúas casas, de apenas meses de idade, debe estar mergullado en auga xeada. O que se afunda será o elixido de Deus, e iso dará razón á súa familia.

Despois do lamentable suceso, é elixida a Blanca, a filla do nobre Ramón de Corviu, e Robert de Tramontana, o Condenado, ten que ver durante anos como os vencedores se apoderan de todas as súas posesións. Pero, naqueles momentos nos que ambos loitaban por sobrevivir, naceu entre eles unha unión especial e inquebrantable. E ao mesmo tempo, na alma do perdedor xermolaba o desexo de chegar a un mundo máis xusto, afastado das supersticións.

Anos máis tarde, o mozo Robert abandona as súas terras para estudar dereito en Barcelona e na afastada Boloña, mentres loita contra o odio e as traizóns dos seus inimigos. O descubrimento dun libro antigo convérteo nun pioneiro dunha gran renovación e non está só na loita; No seu corazón viaxa sempre a lembranza de Blanca, a moza coa que compartiu o infame xuízo da auga.

A chama da sabedoría

O papel sempre oculto da muller ata tempos moi recentes. Unha trama que pule coidadosamente ese esplendor de detalle, de firme vontade, de determinación dunha muller por avanzar como obxectivo vital pero cun gran peso simbólico na súa máxima definición.

Valencia, 1486. ​​​​Trala morte dos seus pais en estrañas circunstancias, a moza Irene Bellvent faise cargo de En Sorell, o hospital ao que a súa familia dedicou a súa vida, coa intención de seguir coidando aos máis desfavorecidos do país. cidade.. As leis, porén, conspiran contra ela: como muller, considérase incompleta e incapaz de facer nada por si mesma, polo que se ve obrigada a buscar un marido para levar a cabo os seus plans.

Pero a miopía e a misoxinia imperantes non son os únicos problemas aos que terá que enfrontarse Irene. Tampouco o son as enormes débedas que padecen o hospital. O seu principal obstáculo é o perigo que asoma ao seu querido En Sorell, unha ameaza nefasta e letal decidida a destruír o lugar e os seus habitantes. Froito dunha vinganza cuxa orixe se remonta a moitos anos atrás... a unha misteriosa academia feminina que defendía conceptos tan revolucionarios como a dignidade da muller e a súa igualdade moral e intelectual.