Os 3 mellores libros de Fran Lebowitz

Cando tes dúbidas sobre a fronteira entre a escrita e as habilidades para escribir, tes a solución Fran lebowitz. Non hai ningunha outra escritora coma ela, nin hai unha escritora que poida levantar a mirada sobre os ombros.

E Fran levaba unhas décadas sen garabatear unha páxina máis aló de crónicas xornalísticas en volume. Pero ela foi, é e será escritora. Porque ser escritor é unha filosofía, unha carga xenética, un proxecto vital materializado cando e como queres. Para Fran nada máis evidente que un don para escribir equilibrado coa preguiza de sentarse a facelo. Así, a etiqueta de escritor que outros dan está máis acorde coa impostura que coa realidade do sufrido escritor encerrado no seu cuarto durante moito tempo. Ken Follett o Danielle Steel.

É certo que estar no lugar axeitado, para lograr esa visualización e o recoñecemento do escritor a pesar de todo, é máis que relevante por enriba do número de obras publicadas (lembre que ningunha das dúas) JD Salinger é que escribiu tanto e tan bo e todos seguen a chamarlle escritor hoxe en día ...). Porque Nova York fai máis polo cineasta Woody Allen que as túas propias películas. Si, se Woody Allen vivise en Teruel sería un maldito tacón vermello sen alma. O mesmo ocorre coa sinerxia Nova York-Lebowitz.

Así que a escritora Fran Lebowitz é porque o reivindica e porque esa vanagloria descarada funciona ao seu favor cun humor transgresor e un dominio esmagador, por suposto, da linguaxe e da comunicación...

Os 3 libros recomendados de Fran Lebowitz

Calquera día en Nova York

"Hilarante ... Engade a unha dose de Huck Finn un pouco de Lenny Bruce, Oscar Wilde e Alexis de Tocqueville, un chisco de taxista, varios xogos de palabras e un chisco de xerga, e colócao cun toque de saber todo". The New York Times. "Unha prosa elegante e intelixentemente afiada". O Washington Post. "Ese cóctel de ironía, estreiteza, crueldade e laranxa amarga". Pau Arenos, O Xornal

É unha provocadora nada, capaz de baixar os fumes da maioría dos seus concidadáns e rirse de calquera situación: a busca dun apartamento, facturas de teléfono sen pagar, unha viaxe, sinaturas de libros, durmir (ou non durmir) a horas indecentes, o ganas de triunfar, tomar unhas copas con famosos, bos restaurantes ou a educación (para adultos) dos nenos.

Por se aínda non o adiviñamos, falamos de Fran Lebowitz. Falamos de Nova York. Famoso na liña da serie Finxir que é unha cidade, de Martin Scorsese, Fran Lebowitz foi un gran descoñecido que, por fin e con toda xustiza, obtivo o éxito que merecía. A súa prosa, agora montada, é un compendio do humor máis refrescante e mordaz que se leu en décadas.

Breve manual de civismo

Apaixonadamente a favor ou ferozmente en contra foron as reaccións ao primeiro libro de Fran Lebowitz, publicado por Tusquets na primavera de 1984. Non hai razón para crer que, con Breve manual de urbanidad, non vaia pasar o mesmo. Fran Lebowitz non fai aquí máis que reforzar toda a súa coñecida liberdade absoluta de pensamento e opinión que lle confire ao seu humor esa insolencia que tantos estimula e resulta simplemente intolerable para os demais.

O que, en calquera caso, ninguén pode negar a esta especie de tiro libre é a personalidade. Gústenos ou non, irríteno ou non, está alí, moi presente, tan pronto encantador, tan pronto odioso na súa flema egocéntrica e o seu equilibrio inquebrantable. O seu humor satírico pode provocar hilaridade nalgúns (aínda que nin son ricos, nin xudeus, nin homosexuais, nin de dereitas, nin de esquerdas, nin son de Nova York) e tamén pode espertar noutros a máis cega indignación.

Pase o que pase, non pasa desapercibido. Nun breve manual de urbanidade, parodiando o ton pontificio da licenciada en ciencias sociais que era, Fran Lebowitz divírtese aconsellando ao rapaz que vive en calquera cidade grande que a viva coa maior dose posible de neurosis e o invite a amar ela, non a pesar dos seus problemas, senón precisamente por eles.

A vida metropolitana

Fran lebowitz Aquí narra a vida desapiadada dos guapos, famosos e ricos nunha cidade feroz como Nova York. Poucos describiron con tanta precisión e con tanto sarcasmo esa extravagante fauna que se move nos sofisticados círculos da moda, a edición, as galerías de arte, o cine e o teatro, agarrados ao teléfono e estimulantes, perdidos neuróticos. O Lebowitz coñece moi ben a toda esta xente, porque, en Nova York, os intelixentes, que acaban por facerse famosos e ricos, tamén acaban rodeando de homes guapos.

Fran lebowitz Forman parte do tipo de xente que realmente non podería vivir noutro lugar que en Nova York e que sente un auténtico horror por California, a natureza, a xente sa, as persoas sen educación, as mascotas, os veráns, os fins de semana da cidade e os nenos. Escribe, por suposto, na "Entrevista de Andy Warhol", "Vogue" e todas esas publicacións neoiorquinas que foron o verdadeiro escenario para a xeración de escritores que hoxe coñecemos como "novos xornalistas". Despois deste libro, e ironicamente sobre estudos universitarios intelixentes, Fran lebowitz escribiu outro titulado Estudos sociais.