Un dos poucos arrepentimentos que descubrín nalgúns lectores da novela anterior de John Gómez Jurado, Raíña Vermella foi ese final aberto, coas súas preguntas pendentes sobre diversas ramificacións ...
Pero así foi como tivo que chegar a este Lobo Negro e incluso pode haber franxas para novas entregas.
Porque Antonia Scott é un personaxe co que se poden encher moitas máis páxinas. E iso con esta novela que supera os cincocentos, xa arredor de mil.
Sen dúbida, o universo de Antonia, encerrado entre catro paredes e con acceso a plans inimaxinables, encaixa perfectamente cos seus traballos particulares para aproveitar as súas habilidades investigadoras e de dedución. Ese confinamento desde o que o noso protagonista manexa os fíos do caso, dá para un equilibrio inquietante, para un axuste magnético ...
Pero como toda boa saga de suspense, tamén chega o momento no que o protagonista, a quen tanto agarimo temos, debe enfrontarse ao seu inimigo, no caso de Antonia un medo que ninguén pode percibir pero que ela sabe que é verdadeiro e inminente.
O conflito está servido. E do mesmo xeito que Antonia axuda a resolver crimes moi complicados, ninguén parece poder botarlle unha man neste momento crucial.
O lobo negro agacha ás súas presas co furtivo instinto depredador, refuxiándose nas sombras das noites de caza.
Quizais se Antonia puidese saír do seu encerro, afastaríase do perigo de estar sempre dispoñible, no mesmo lugar, como o gando estabulado.
Sexa como sexa, o sentimento do mal como unha sombra tan próxima converte esta novela nun thriller abrumador. Unha trama que, co ritmo frenético do autor e con ese manexo do estilo que vai dende a brevidade dos capítulos ata o pincelado psicolóxico dos personaxes, te manterá co corazón nun puño.
Xa podes mercar o libro Loba negra, a nova novela de Juan Gómez Jurado, aquí: