Os 3 mellores libros de Rafael Sánchez Ferlosio

Ás veces a literatura aliméntase de si mesma e acaba compoñendo escenarios a medio camiño entre a realidade e a ficción que transforman, equilibran e combinan esas verdades últimas que a Historia se empeña en inculcar polo lume por interese dun ou doutro. Algo así ocorreu cando Javier Vallas cumprido Rafael Sánchez Ferlosio en Xirona alá polo 1994. Unha cita da que se compuxo esa fantástica novela de Cercas: Soldados de Salamina.

Certamente, o meu coñecemento do escritor Sánchez Ferlosio nese momento limitábase ás lecturas ás que se facía referencia nos meus tempos de estudante. Pero do mesmo xeito que Cercas quedou fascinado pola historia de Ferlosio sobre o seu pai, Rafael Sánchez Mázas, fundador da Falange Española, espertoume a curiosidade polo escritor baixo o selo dunha figura paterna tan poderosa coma el. Prio Sánchez Mazas.

O mellor de todo é ese tipo de síntese do humano máis alá de toda ideoloxía que calquera escritor é capaz de compoñer. Algo moi por riba dos orzamentos interesados ​​e etiquetados que outros se encargan de considerar antes de escoitar ao individuo contra o xuízo sumario das crenzas.

Sánchez FerlosioComo calquera outro neno do mundo, asumiu pacientemente o seu vínculo, como unha extensión física irrefutable para os demais. A non ser que sexas escritor e sexas capaz de contrarrestar todo aquelas mentes que son capaces de ler un libro antes de compoñer preconceptos ...

A narrativa de ficción de Sánchez Ferlosio tampouco foi o seu ámbito de creación máis extenso.. Pero tanto as súas novelas como os seus ensaios son creacións ricas que o conteñen todo, que o critican todo, que testemuñan o interese único do escritor sen máis condicionamentos: preguntarse o porqué do mundo.

3 libros recomendados de Rafael Sánchez Ferlosio

O Jarama

Na prosa de ficción, esta novela destaca entre as súas dúas irmás maiores e a serie de relatos da autora.

Curiosamente, nun creador tan dotado para presentar escenarios que tan magníficamente representan esa existencia ao outro lado do espello da nosa realidade, a súa dedicación orientouse cada vez máis cara á reflexión de ensaios e artigos.

Pero, por suposto, a pegada creativa de cada un está orientada á necesidade expresiva, sen máis condicións.

A cuestión é que nesta novela de realismo magnético arredor dun río Jarama cuxas augas seguen o ritmo da evolución dunha España a mediados do século XX, acompañamos algúns paradigmas novos daquela España limitada e ao mesmo tempo anhelamos o vitalismo roubado.

Unha historia que abrangue as estrañas horas de descanso que podería estar ligada a calquera outro momento vivido polos mozos en calquera lugar utópico.

O vivo mosaico da mocidade ante a ameaza do día seguinte, dese futuro que chegará coma un mazo en canto saian dese pequeno paraíso prosaico, accesible e moi oportuno para entender que a vida sempre busca as súas canles de escape.

O Jarama, Sánchez Ferlosio

Industrias e aventuras de Alfanhuí

Pasaron os anos nos que escribir sobre o real requiría certo toque alegórico. E un autor como Sánchez Ferlosio, interesado sobre todo pola realidade máis evidente, recorreu á súa brillante creatividade para ofrecernos unha primeira novela etiquetada como picaresca e probablemente con total éxito.

Porque a picaresca do século XVII e o mercado negro do XX comparten o enxeño cara á supervivencia e nesa noción de que o engano sempre pode valer para deixar de enganar o estómago, os personaxes sobreviventes fixeron aparecer xenios.

O protagonista desta historia, Alfanhuí é metade neno, metade home, con capacidade para seguir vendo o mundo con ilusión e maxia pero ao bordo desa desesperanza que conforma o cansazo e a loita continúa.

Alegoría da mocidade e dos tempos difíciles, unha historia entrañable ás veces e reveladora en toda a súa lectura.

Industrias e aventuras de Alfanhuí

Testemuño de Yarfoz

A última das tres novelas de Sánchez Ferlosio. Unha novela esperada no seu momento despois das dúas grandes historias anteriores dos anos cincuenta.

O realismo máxico que ostentou transfórmase nesta novela nunha concesión absoluta á imaxinación que o propio Kafka desexa escribir.

Porque neste “testemuño” equilibrado entre a erudición e a fantasía atopamos personaxes cargados de simbolismo. Como recoñeceu o propio autor, foi unha obra escrita a pinceladas daquelas dúas novelas escritas na noite dos tempos da súa vida.

E precisamente por este feito ben feito, a carga final da historia transcende incluso eses niveis de pracer lector entre ideas e imaxinación.

Testemuño de Yarfoz
5 / 5 - (11 votos)

Deixe un comentario

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende a procesar os teus datos de comentarios.