Se hai un autor en España que teña unha dura loita Javier Sierra por soster a bandeira izada na parte superior do gran xénero misterioso, é dicir Juan Gómez-Xurado.
Desde que apareceu o seu primeiro libro en 2007, nas brasas de O Código Da Vinci de Dan Brown, este autor, que por aquel entón apenas tiña trinta anos, comezou a pisar este xénero de misterio que alberga o maior número de bestsellers do mundo.
Aquí tes o pack perfecto para regalar a calquera amante da obra de Gómez Jurado:
A gran virtude, ou polo menos un dos aspectos máis valorados polos lectores actuais do xénero misterioso, é a capacidade do autor para facer cribles os grandes misterios mundiais. A Igrexa é sempre o berce de todo tipo de sospeitas sobre a súa recollida de información de primeiro nivel, digamos "segreda" (por exemplo, a miña novela de misterio "El sueño del santo' por 1€ aquí), e na literatura occidental, onde a Igrexa católica segue gobernando conciencias, ceos e infernos, tirar deste recurso sempre pode ser bo.
Juan Gómez-Jurado, que, como veremos, comezou con gran éxito por estes camiños e levou a moitas outras variantes do misterio cada vez máis interesantes, sorprendido coa súa longametraxe debut Espía de Dios, na que propuxo un xogo entre a realidade e a ficción co funeral de Xoán Paulo II ao fondo, unha trama extremadamente interesante que ía desde a realidade máis absoluta ata os supostos máis fascinantes.
Pero como digo, hai moito máis autor no set que o que estivo escribindo, demostrando así unha gran capacidade para abordar diversos temas cos que presentar un thriller ou un misterio que te deixa sen palabras.
3 novelas recomendadas por Juan Gómez-Jurado
Rei branco
Hai que ter algo para saber construír unha trama que aborde o suspenso por todos os lados sen caer en ningún momento, tal e como acontece nesta novela. Misterio e thriller ondeando en refachos imprevisibles como unha tormenta narrativa perfecta. Tanto é así que un se pregunta canto de guión ou esquema hai e canto de improvisación, de entregar a trama en mans dos seus protagonistas para que eles, coa súa autenticidade, guíen o futuro da trama.
É certo que Juan ten un as na manga coa súa protagonista Antonia Scott. Porque cando un escritor é capaz de convencernos de que os seus protagonistas poden facer calquera cousa, o que pase ten unha licenza de credibilidade total. Así nos move este autor coma un prestidigitador de letras, sempre acechándonos co seu último xiro para deixarnos pálidos, indefensos ante o golpe final da trama...
Cando Antonia Scott recibe esta mensaxe, sabe moi ben quen a enviou. Tamén sabe que este xogo é case imposible de gañar. Pero a Antonia non lle gusta perder. Despois de todo este tempo fuxindo, a realidade por fin alcanzouna. Antonia é cinto negro en mentirse a si mesma, pero agora ten claro que se perde esta batalla, perderaos todos.
"A raíña é a figura máis poderosa do taboleiro", di o Rei Branco. Pero non importa o poderosa que sexa unha peza de xadrez, nunca debe esquecer que hai unha man que a move. "Iso xa veremos", responde Antonia.
Lobo negro
Un dos poucos pesares que descubrín nalgúns lectores da anterior entrega de John Gómez Jurado, Raíña Vermella Era ese final aberto, coas súas preguntas pendentes en canto a variadas ramificacións... Quizais por iso acabei caendo cara á parte baixa do ranking aínda que era novelista (todo é cuestión de valoracións subxectivas). Pero visto o visto, así tiña que ser chegar a este Lobo Negro e ata pode quedar flecos para novas entregas.
Porque Antonia Scott é un personaxe co que se poden encher moitas máis páxinas. E iso con esta novela que supera os cincocentos, xa arredor de mil.
Sen dúbida, o universo de Antonia, encerrado entre catro paredes e aínda con acceso a planos inimaxinables, encaixa perfectamente coas súas tarefas particulares para aproveitar as súas capacidades de investigación e dedución. Ese encerro dende o que o noso protagonista manexa os fíos do caso, dá por un equilibrio perturbador, por unha ambientación magnética...
Pero como toda boa saga de suspense, tamén chega o momento no que o protagonista, a quen tanto agarimo temos, debe enfrontarse ao seu inimigo, no caso de Antonia un medo que ninguén pode percibir pero que ela sabe que é verdadeiro e inminente.
En todo caso, a sensación de maldade como sombra tan próxima converte esta novela nun thriller esmagador. Unha trama que, co ritmo frenético do autor e o seu manexo do estilo que vai dende a brevidade dos capítulos ata a pincelada psicolóxica dos personaxes, manterache co corazón en puño.
O emblema do traidor
A Segunda Guerra Mundial como fondo dunha historia engaiolante. Dende o primeiro momento, nesta novela viaxamos a 1940 e descubrimos como un barco español rescata a náufragos alemáns que navegaban polo estreito de Xibraltar.
Aqueles pobres diaños perdidos, sabe Deus por que razón, a mercé das augas sentiron unha débeda impagable co seu salvador, o capitán González, e déronlle un valioso emblema de ouro.
Anos despois, con ese encanto especial de alguén que xa anticipou algo sorprendente que debería motivar a trama, atopamos ao pequeno Paul, que vive cos seus tíos alemáns despois de que morrera o seu pai. E é esa vaga memoria paterna a que empuxa a Paul a saber máis sobre as súas orixes.
As pequenas pistas que atopa levarano a un segredo que empeza a vincularse con ese rescate no mar e co papel dos náufragos e coas razóns últimas para que o seu pai acabe morrendo ...
O último que pensou Paul foi que a súa busca podía descubrir aspectos históricos de primeira magnitude e que relacionaban os acontecementos fundamentais do século XX cun ton moi diferente da verdade oficial.
Outras novelas recomendadas de Juan Gómez-Jurado...
O paciente
Un fascinante xiro argumental que mantén a tensión narrativa propia desa combinación de misterio e thriller que o bo vello Gómez-Jurado desenvolve á perfección. Coñecemos ao recoñecido doutor Evans, especialista en neuroloxía e reclamado polas clases máis ricas cando é necesario. Mesmo o presidente dos Estados Unidos solicitou os teus servizos.
Pero esa chegada ao cumio do seu exercicio convértese nun martirio. ¿Debese á súa boa práctica na cura do presidente ou terá que realizar un asasinato como lle pediu o captor da súa filla? Como vedes, o misterio do personaxe que o extorsiona cruelmente e a tensión propia das horas que agardan ao doutor Evans presentan un escenario trepidante e demente.
Raíña Vermella
A maior virtude do xénero do suspense é a capacidade do escritor para manter un equilibrio entre o misterio en si e esa tensión psicolóxica que apunta ao medo entre o descoñecido ou o inesperado.
En España, un dos que mellor consegue manter os seus relatos nesa harmonía entre aspectos complementarios é Juan Gómez-Xurado. digamos Javier Sierra é o mestre do misterio e Dolores Redondo o Javier Castillo poderían ser os seus equivalentes nunha versión puramente thriller (por citar unha consolidada e outra en plena emerxencia).
E alí, no medio, atopamos a este autor que fai da mestura máis homoxénea a súa maior facultade. Na nova novela de Juan Gómez-Jurado atopamos as doses perfectas de “intriga” que quizais sexa a palabra exacta para definir o seu xeito de contar historias, con ese matiz magnético debido ao mórbido ou ao esotérico.
A unión dos dous protagonistas desta novela, Antonia Scott e Jon Gutiérrez, convértese, precisamente, nunha nova fusión con tintes de novela policial e un inquietante thriller sobre facultades extrasensoriais ao servizo de grandes enigmas. Jon representa o paradigma dun policía perseguido pola sombra da sospeita, a pesar de que a súa intención foi sempre resolver os casos que se lle expuxeron.
Canso do que considera unha conspiración das súas circunstancias, acaba por aceptar contactar con Antonia Scott, unha muller con poderes extraordinarios pero que parece negar esa capacidade, escondéndose do mundo.
Na interesada relación de Jon con Antonia, acabamos atopando un tándem ás veces histriónico nas faíscas que xorden entre eles, pero que finalmente se manifesta como un equipo perfecto para desvelar calquera misterio, así como as sombras sombrías que colgan sobre Jon, a súa policía. actuación e a súa propia vida.
