La escritor Nixeriano Chimanda Ngozi Adichie é xa unha das voces máis aclamadas na literatura que se comprometeu socialmente. Por suposto, para transferir todas esas intencións transformadoras do ficción en la que principalmente se mueve esta autora.
La propuesta narrativa tiene que tener ese poso de intrahistoria vinculada con aspectos reivindicativos, cuando no denuncias directas sobre parecelas bien conocidas en este caso por una autora de orígenes africanos que, por tanto, tiene mucho que exponer sobre feminismo, emigración o discriminación.
Orador da organización TED, Chimanda compatibiliza su carrera literaria con diversas actividades entre África y Estados Unidos. En lo meramente literario, que como vemos se convierte en una dedicación complementaria, en la bibliografía de Chimanda encontramos grandes historias humanizadoras sobre dispares circunstancias de nuestro mundo, precisamente más tendente a la deshumanización.
En cada historia encontramos denuncia o reivindicación. Pero a su vez siempre descubrimos posos de resiliencia, de sublimación, de superación frente al desarraigo o la discriminación.
A condición humana é capaz de xerar todas as realidades que aparecen as historias de Chimanda, pero ese brillo do individuo, do instinto de supervivencia feito leitmotiv acaba transcendendo e absorbendo a emoción cara a unha plena conciencia dos paradoxos máis crueis do noso mundo.
Leer a Chimanda es ponerse en la piel de desfavorecidos o emigrantes en busca de alguna oportunidad para ellos mismos o para sus hijos, mucho más allá de la frialdad de los telediarios o de las campañas de petición de ayuda, aspectos importantes para la solidaridad, sin duda, pero incapaces de adentrarnos en esa empatía necesaria de la desesperación y que, a su vez, sirve para incidir en esa fortuna del lector que está leyendo en libro tranquilamente sentado en su casa.
Os 3 libros máis recomendados de Chimanda Ngozi Adichie
Sol medio amarelo
Nestes confusos días nos que reaparecen os nacionalismos exclusivos, Biafra, o país que apenas existiu durante 3 anos, convértese nun fondo argumental sobre o que Chimada constrúe unha apaixonante historia.
Aqueles anos turbulentos marcaron e levantaron fronteiras co sangue de miles de persoas. E aí atopamos aos protagonistas desta ficción histórica de memoria moi fresca. Ugwu, Richard e Olanna compoñen un triángulo entre ideolóxico e amor. E así a trama avanza precisamente en dous aspectos políticos e emocionais.
Cando a xustificación ideolóxica apoia cambios vitais feitos con decisión vehemente, a paixón dun amor acaba redondeando un círculo existencial que nos atrapa na súa forza centrípeta.
Bajo un estilo que apunta a la épica romántica, nos adentramos en una crudeza bélica compensada en un contraste liviano, pero potente, del poder del amor.
Americana
Un título que apunta a un neologismo afroamericano para atender a un sector de población inmigrante desde la lejana África meridional, pero que, sin embargo, es usado despectivamente por los nigerianos que ven regresar a sus compatriotas con sus sueños rotos desde el sueño de un Estados Unidos utópico.
Unha historia sobre o equilibrio entre o desarraigo e a integración. Unha novela cos máis profundos matices románticos, a das almas rotas, alienadas e extraviadas que a pesar de todo persisten no amor como base para seguir concibindo esperanza e enerxía. Ifemelu consegue dar o gran salto grazas aos contactos familiares e está plantado en Nova York.
Mujer negra que desconoce la cultura estadounidense, maravillada con el entorno universitario pero carente de un espacio que pueda sentir como hogar, repudiada en no pocas ocasiones pese a tratarse de la gran urbe abierta de occidente y sobre todo, ansiosa de un reencuentro con su amado Obinze que parece no llegar nunca por millones de trabas.
El encuentro de Ifemelu con el nuevo apunto a que pronto puede regresar a Nigeria mientras sus conocidos la señalan como la nueva Americanah fracasada. Solo que quizás esa vaga idea la espolee para seguir adelante, para luchar durante muchos años a través de los cuales nos adentramos en una maravillosa historia hacia la realización de Ifemelu, la mujer libre, con su inagotable sueño del reencuentro con Obinze.
A flor roxa
Falar de feminismo, para as mulleres orixinarias da África máis patriarcal, non pode dar lugar a ningún tipo de interpretación parcial e morna ou interesada. A loita das mulleres en moitos países africanos é a loita cun destino escrito para mulleres ou animais coa mesma consideración.
Por suposto, a clase protexe segundo a cal as mulleres, bendicidas polo seu estrato social no que os pais poden defendelas dunha crueldade institucional e defendidas contra outras mulleres. Kambili é un personaxe moi poderoso, unha nena nixeriana que reside en Enugu (si, a capital do inacabado estado de Biafra hoxe nixeriano) e que vive baixo os imperativos dun pai dominador ata extremos insospeitados.
A figura da súa tía Ifeoma aparece como un brote de aire novo. A muller liberada das portas interiores convértese no espello do que Kambili quere ser como emblema dun cambio que debería transcender de dentro cara a fóra, de cada fogar á vontade da xente e do goberno do país.
Nunca unha rebelión máis xustificada que enfrontará a Kambili e ao seu irmán Jaja (con peores consecuencias para ela) cun pai que se nega a perder un ápice da súa autoridade e as súas firmes consideracións sobre o que debería ser unha familia.
1 comentario en «Los 3 mejores libros de Chimamanda Ngozi Adichie»