Os 3 mellores libros da brillante Alice Munro

A historia e a historia conseguiron finalmente o seu merecido cume literario en 2013. Cando o Premio Nobel de Literatura dese ano entregouse Alice munro, todas esas historias curtas, a medio camiño entre a realidade e a ficción segundo a súa tendencia, son maiores que a propia historia ou a historia, acababan de gañar esa consideración tan necesaria para todas estas historias sintetizadas que, nesa capacidade de abreviatura, adquiren a maxia dun o universo chegou ata os seus últimos límites, grazas ao dominio do autor.

Escribir unha historia ou historia é suxerir e dispor ao lector cara a unha meditación despois da última páxina ou parágrafo ..., ben o sabían Chéjov arriba poe o cortazar.

Pero volvendo a esta escritora canadense, ademais desta maxia de síntese que continúa como un eco transcendental ao final da lectura, aporta un inestimable tema humano fragmentado en tantas composicións curtas. Calquera antoloxía deste autor acaba converténdose nun ensaio filosófico coa lixeireza da historia, os personaxes fugaces, os saborosos diálogos ...

As 3 mellores novelas de Alice Munro

danza de sombras

En distancias curtas descubrimos a vontade última de cada autor. Na escaseza de tempo, amplíase paradoxalmente todo o repertorio, a mostra de intereses e mesmo impulsos que moven neste caso á escritora Alice Munro. As razóns para comezar a escribir ramifican ata o infinito.

Dende a idade máis nova na que todo irrompe dende a fantasía ata a máis existencial das historias que se abren paso coma náuseas, que diría Sartre, cando un xa percorreu un bo tramo da vida. O caso é que neste volume, como ocorre noutras tantas ocasións, recóllense diferentes momentos encarnados en personaxes que asomaban á vida entre as súas luces e sombras...

A maxia de Alice Munro, que foi invocada por tantos escritores e críticos literarios, coa que encheu de luz a vida cotiá, os sentimentos e os diálogos, e que a converteu na mellor escritora de relatos da literatura contemporánea, gañadora do premio Nobel e o Booker, xa estaba totalmente arraigado no primeiro dos seus catorce libros de contos: Danza de sombras.

Quince historias —algunhas delas marcadamente autobiográficas— que revelan os múltiples matices da natureza humana: unha moza descobre o moito que non sabe do seu pai cando o acompaña na súa ruta de entrega como vendedora de Walker Brothers; unha muller casada volve á casa despois da morte da súa nai e trata de compensarlle á súa irmá o tempo que leva coidando; o público dun recital de piano infantil recibe unha lección sorprendente cando un estudante "raro" transmite un inesperado. emoción.ao interpretar unha peza.

Un libro clave na obra de Munro, inédito ata hoxe en castelán, que acadou o Premio Gobernador Xeral e a consagrou como a gran contacontos que estaba destinada a ser.

A vista desde Castle Rock

Quizais esta non sexa a historia máis valorada pola crítica. Un aspecto máis persoal inunda este conxunto de historias. Pero sempre paga a pena coñecer ao autor que sae a pasear polas súas propias ficcións para afrontar calquera traballo posterior con pleno coñecemento.

Alicia é sen dúbida unha nena que vive no impoñente castelo de Edimburgo. Entre as fantasías do neno e as ilusións dos seus pais, descóbrese ese espazo compartido do que sempre somos, nenos que levan cada vez máis tempo.

Nun desenvolvemento posterior que alcanza o nivel do onírico, ábrense novas historias paralelas que nos falan de moitos outros soños compartidos dun lado e doutro do océano, soños que se poden ver desde Castle Rock os días en que o ceo está despexado .

O progreso do amor

O amor, o noso sentimento máis necesario e, con todo, o máis inestable de todas as emocións posibles. Personaxes que se moven entre o amor con todo o seu poder, a falta de amor como resultado desa fraxilidade do máis fermoso.

As formas de amor non son só tradicións románticas de amantes sen espazo compartido. O amor máis condensado é o que xorde como única solución ao conflito.

Todos os personaxes desta novela comparten ese sentimento de amor como a confusa sensación de que o tempo o eliminará. A inmortalidade sería a única solución para poder abrirnos completamente ao amor sen condicións, mentres tanto só podemos gozar dos momentos de amor, abstraéndonos do feito de que nada diso tarde ou cedo permanecerá.

Outros libros recomendados de Alice Munro...

Lúas de Xúpiter

Ou a estrañeza de non pertencer en absoluto a este mundo. Alice Munro trae nas súas historias esa estraña sensación despersonalizante que ás veces se produce cando miramos unha foto do que fomos.

Os nosos recordos son esas fotografías sepia, onde un neno sorría francamente mentres agora parece amosar un toque melancólico. Neste libro observamos as almas dos personaxes que se enfrontan ao seu pasado. Reflexionar sobre o que fomos pode acabar vislumbrando o que pasou entre idealizado e distorsionado.

Hai desencanto no pensamento destes personaxes, pero tamén hai moita necesaria empatía universal. O pasado é o mesmo para todos ao final, unha suma de recordos subxectivos que se acumulan nunha biblioteca sen espazo para tantos libros antigos e álbums de fotos.

5 / 5 - (11 votos)

Deixe un comentario

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende a procesar os teus datos de comentarios.