Y llegamos a uno de esos hombres orquesta, al creador diverso que ha tocado casi todos los palos posibles en el más amplio abanico de lo literario, en lo cinematográfico y lo teatral, en las artes gráficas y en la oratoria como terapia, incluso.
Por suposto, refírome ao chileno universal Alejandro Jodorowsky (o outro, para min, universal das letras chilenas xunto con Roberto Bolano), heredero del surrealismo, pero en una vertiente casi terapéutica para terminar abordando lo creativo con esa pureza que ofrece la reducción al absurdo, la profundización en lo inconsciente…, un viejo pozo del que solo los grandes creadores son capaces de regresar con maravillosas ideas y propuestas hacia una vida hecha obra y legado.
Na parte máis literaria, sobre a que me atrevo a falar aquí, os libros dun Jodorowsky que xa ten 90 anos, ofrecen un vasto paisaje desde la ciencia ficción hasta la filosofía, polos en ocasiones vistos como enfrentados desde la razón y la divagación y que, a la postre, se anexionan en multitud de obras de el género fantástico que acaba incorporando la filosofía más proyectiva.
Pero preto dunha única noción sobre o Escritor Jodorowsky é renunciar a un descubrimento que debe facer un mesmo, sen outras condicións que a mera idea de que algo grande se abre diante dun ...
3 libros recomendados por Alejandro Jodorowsky
O Incal
Si, comezamos cun cómic, un cómic feito unha obra mestra. Quen non comezou lendo cómics? Quen non se deixou seducir por eses libros cheos de escenas e acción entre os textos que se mesturan perfectamente con cada xesto? Jodorowsky converteuse con esta obra nun dos máis grandes deste xénero ilustrado.
Por suposto, para discutir o valor desta obra, non debemos omitir a súa produción conxunta con Jean Giraud. Pero o importante é que a narrativa e as súas imaxes eleven o mundo do cómic a outro nivel.
Nun escenario 100% CiFi, no que o anodino John Difool debe asumir o seu papel de liberador da galaxia. E na viaxe polos novos mundos co seu inseparable Deepo e os seus axudantes, John Difool acaba converténdose nun Ulises da modernidade, enfrontándose a un mundo descoñecido no que debemos abrir a nosa imaxinación e incluso a nosa percepción para gozar dunha viaxe única aos confíns de a nosa existencia.
O camiño do Tarot
Lo esotérico no podía ser algo ajeno para un tipo como Jodorowsky. Y si bien el que suscribe considera este tipo de asuntos como placebos del alma, el nivel de profundización en la mágica cultura del Tarot hacia la interpretación de multitud de aspectos humanos, adquiere un punto de fundamento científico en esta obra.
Coas setenta e oito cartas de tarot pódese cubrir unha interpretación exponencial para calquera que busque respostas, cunha combinación de onírico debido ás imaxes que o compoñen, mitolóxica e espiritual debido aos conceptos que conteñen.
Cando Jodorowsky comezou en París esa secuela do surrealismo foi a Movemento de pánico, a parte somerxida do iceberg da nosa existencia, a inconsciencia, marcou para sempre a un autor que, a través das terapias baseadas no Tarot, entregouse ao valor de tantos símbolos persoais ou xerais, nun imaxinario que compón practicamente unha nova relixión cara ao último interpretación, cara ás respostas máis concluíntes sobre quen somos, sobre o destino e sobre as posibilidades reais do noso libre albedrío.
Manual de psicomaxia
Como non podía ser doutro xeito, o coñecemento dunha "ciencia" tan particular, herdeira do Tarot, e desenvolvido por Jodorowsky dende a súa exuberante imaxinación, atopa esa recompilación coa que inspirar aos posibles lectores que fixo paciente, confiado en adquirir unha nova perspectiva coa que afrontar tantos problemas que nos asaltan no desaxuste entre as nosas subxectividades intoxicadas e unha obxectividade que pode acabar sendo unha composición máxica acompañada dunha sinfonía cósmica, dun ritmo xerado nun afastado big bang considerado como o comezo do xogo, tal como unha serie de letras descoñecidas pero cargadas de significado.
Este tutorial, dito doutro xeito, non é a panacea da felicidade nin do benestar, trátase de saber abordar as situacións como obras de teatro, trucos que nos enfrontan a unha vida violenta e escura na que sempre somos inferiores pero da que podemos acabar extraendo a mellor forma de ser.
A curación parte desa noción subxectiva na que, definitivamente, o placebo da nosa interpretación das obras de teatro, dos nosos pasos vitais, escribe o mellor guión para superar calquera contratempo.
A parte que a ciencia desprezou, a parte que Freud preocupaba, pero que a academia despreza, é a parte máis intensa e inmensa do home, pero á ciencia non lle importa iso. Alejandro, soubo escudriñar ese infinito universo interno que posuímos. O mundo obxectivo no que localizamos e que tamén estamos destruíndo, afástanos gradualmente de intentar penetrar e comprender, se é posible, o universo subxectivo.