No morboso gusto polo medo e o terror como entretemento, as historias sobre catástrofes ou apocalipse aparecen cun punto de augurio especial sobre un final que parece alcanzable en todo momento, xa sexa mañá a mans dun líder insano, dentro dun século coa caída dun meteorito ou a finais de milenios cun ciclo glacial.
Por esta razón, tramas como as presentadas polo libro VinteReciben ese atractivo chamativo sobre unha civilización exterminada. Neste caso concreto é un evento global singular que arrastra á humanidade cara a un suicidio xeneralizado, como un desequilibrio químico, un efecto magnético ou un secuestro xeneralizado.
Pero, por suposto, sempre tes que aportar un lado de esperanza para non sucumbir ao fatalismo. A esperanza de que algo ou alguén da nosa civilización poida sobrevivir e ofrecer testemuño da nosa Historia completa o tema co brillo necesario do noso pequeno paso por un cosmos sen piedade.
E xa se sabe que o futuro é a mocidade ...
Andrea aínda non ten dezaoito anos e atópase nun caos absoluto. Na súa tráxica viaxe a través dun mundo silenciado pola morte, coñece a outros que, como ela, evitaron a orixe do mal devastador.
Un novo mundo preséntase para estes mozos habitantes de silencio, ruínas e tristeza. O seu instinto de supervivencia e o seu afán por descubrir a verdade lévanos a unha aventura coma ninguén. As pistas ou a inercia lévanas a ese punto crítico, o epicentro da destrución xeral, a orixe da extinción da vida humana.
O que poden descubrir situaráos moi preto dunha solución ao enigmático feito que extinguiu tantas vidas en todo o mundo. Nunca é demasiado tarde para abordar un problema, por extraordinario que poida ser. Se os rapaces teñen razón, poden ter a oportunidade de revitalizar un planeta entregado á devastación.
Podes mercar o libro Vinte, a nova novela de Manuel Loureiro, aquí: