Varias voces ofrécennos historias negras, policías, pequenos guións tomados de escenarios reais, o enfoque contrario ao habitual ...
Porque a realidade non supera a ficción, simplemente a suplanta. A realidade é un engano, polo menos o que se circunscribe ao poder, aos intereses, á política, cada día máis convertida nunha grotesca sombra que podería ser risible se non fose polo macabro que, ao cabo, sostén as nosas vidas, o noso devir, o noso destino.
Escritores que aceptan publicar un libro sobre o xénero negro que é a sociedade, engulido por esa sombra de posverdade que o asolaga todo, pola falsidade que finalmente o sostén todo.
Se a macabra ficción da posverdade goberna, todo está permitido. Non haberá policía que loite contra o mal porque o mal está sentado na butaca do poder. O xénero detectivesco derivou estritamente literario cara ao xénero negro, moito máis sucio, moito máis ignominioso. Agora resulta que só foi unha adaptación aos tempos.
Dende os tempos de Sherlock Holmes, pouco a pouco, o sustento da novela policíaca final xa non é atopar pistas senón desvelar para tomar conciencia da realidade máis alá das páxinas aloxadas nese mundo real.
O compromiso do escritor agora é chiscarlle o ollo ao lector, sensibilizar de xeito ficticio, levantar o que queda de individuos dignos nunha sociedade corrompida ...
Será iso, ou quizais só é cuestión de entreterse con estas mostras de boas plumas como as de Lorenzo Silva, Alicia Giménez Bartlett entre varios outros. O gusto está nesta variedade exquisita.
E ao final todo depende do lector, da súa conciencia e de detectar que calquera parecido coa realidade é unha simple coincidencia ou un cruel sarcasmo de magnitudes cósmicas.
Sinopse: «Se nos detemos nalgún momento da nosa vida e miramos cara atrás, veremos que cada un dos nosos pasos nos levou a ese preciso momento. Poderemos apreciar as consecuencias dunha serie de decisións que, conscientemente ou non, combinadas con factores externos que as levaron ou modificaron, foron tomando no camiño. Isto, que é certo para os individuos, non o é menos para as sociedades.
A política amosou a súa incapacidade para prever as consecuencias das súas resolucións. A vida demostra a cada paso o pouco que o controlamos todo. Dende os albores da humanidade vivimos conflitos, guerras, epidemias, catástrofes, crises económicas e tiranías de todo tipo. Aínda que tiveron un alto custo en vidas e sufrimentos, ata agora conseguimos sobrevivir.
Estou convencido de que gran parte deste éxito débese a que somos capaces de contarnos as nosas historias, de transmitir experiencias e de atopar na cultura os recursos necesarios para superar os momentos máis terribles que, como comunidade e como individuos, temos que vivir. A estes momentos chamámoslles "tempos negros".
Podes mercar o libro Tempos negros, contos de xénero negro de varios autores, aquí: