Se hai pouco falaba de Arxentina Samantha Schweblin Como unha das grandes referencias da narrativa moderna, esta vez subimos miles de quilómetros no continente americano para atopar o americano Carmen María Machado.
E nos dous extremos do máis extenso dos continentes gozamos de dúas vertixinosas plumas, dotadas desa capacidade especial de alguén que se entrega á historia e á súa fugacidade como ferramenta narrativa capaz de suxerir ou proxectar na máxica síntese de historia e linguaxe.
No caso disto libro O seu corpo e outras festas, Carmen María achégase ao feminismo co seu necesario interese reivindicativo, marcado sobre todo desde o físico e cun interesante punto surrealista que xorde da integración desta intención de conciencia coa propensión natural dun autor embarcado normalmente en historias fantásticas ou ciencia ficción. Algo así como secuelas gratuítas The Handmaid's Tale de Margaret Atwood.
A cuestión é que na conxunción de intencións, co ritmo vibrante do breve e o seu máxico brillo de símbolos que acaban sendo os alicerces do que se narra, a lectura avanza con ese gusto do harmónico cando un volume de historias acaba tocando a mesma sinfonía.
O feminismo dende o paranormal, reflexo indubidable do proceso de estrañamento e alienación que acompaña á evolución dunha sociedade que promete a integración das mulleres pero que, baixando ao barro da realidade, sempre acaba quedando atrapada en moitas pozas. Mulleres no medio do apocalipse moderno ou como vellas pragas bíblicas, é dicir, nada que non saia da súa eterna asunción da súa condición natural fronte a un mundo decidido a renunciar ao feminino. Historias de máis alá da tumba para outras mulleres que buscan a imposible xustiza do seu corpo ocupada pola violencia dun sexo que, paradoxalmente, busca a perpetuidade da especie, segundo os cánones morais. Poderes extrasensoriais como evolucións femininas necesarias para satisfacer as esixencias do seu universo e que en última instancia outorga o don da comprensión completa de todo, incluso do sexual.
Sen esquecer un humor ácido (o tipo que acaba espertando decepcións despois da primeira risa), e cunha nova intención de abordar o máis íntimo das mulleres proxectado cara a varios supostos de fantasía, este volume de oito relatos acaba compoñendo un interesante proxecto de feminismo. Un feminismo estendido cara a xéneros tan atípicos como o terror, a fantasía, a ciencia ficción e con ese residuo de reflexión que sempre se pode extraer dunha boa obra que se afasta da fértil imaxinación, pero que fai uso do seu enfoque externo para observar o noso mundo con maior perspectiva.
Xa podes mercar o libro Su cuerpo y otros fiestas, o volume de relatos de Carmen María Machado, aquí:
