Ultimamente estou descubrindo no panorama literario español unha especie de xénero novo dentro do thriller máis xeral.
Trátase dun suspense íntimo que se relaciona máis cos tribunais interiores dos personaxes, coa bagaxe máis persoal duns protagonistas que sobreviven ao seu pasado nun presente ofrecido ao lector como un camiño cara á psicanálise convertida nunha trama literaria.
Refírome a autores como Víctor da árborecon novelas como A véspera de case todo, o propio Eduardo Soto Trillo, ou mesmo Javier Castillo ambos sempre dispostos a espertar a curiosidade e a inquietude dos lectores ávidos de grandes historias que nacen da empatía á introspección.
No caso desta novela eu nunca, trátase de xogar narrativamente co lado escuro (e no dos pregues un actor como Edu Soto debe saber moito), con esa gran trama dos personaxes recolocados noutro espazo, afastado do seu pasado, do que eran, da súa posible culpa e medo.
Dende alí coñecemos a Luis, retirado a unha aldea galega para centrarse no seu novo asalto ao posto de xuíz que anhela. Pero pronto, ao seu redor e con ese magnetismo de almas que buscan un reinicio, unha segunda oportunidade ou unha xubilación, aparecen Carmen e Laura.
O amor e a paixón son emocións aínda máis fortes cando se albisca unha entrega física a outra alma sen máis condicionamento. Amar a alguén que só se coñece nun limbo temporal adquire o brillo do fugaz pero tamén do eterno. E quizais de aí puidese nacer algo marabilloso.
Só ese amor inesperado tamén ten moitas posibilidades, de aposta cega. Máis aínda cando son tres os que se mergullan no libertinaxe e na paixón sen ningún pasado que golpee a conciencia.
Nun escenario que anticipa o tráxico en termos de rencor e traizón, súmase a idea de que ningún dos tres amantes se coñece plenamente.
O tolo arrebato de paixón pode acabar perturbando a paz do val galego no que transcorre a historia. E é entón cando se esperta unha preocupación lectora sen parangón con ningún outro tipo de thriller. Porque historias coma estas acaban dándolle ao seu suspense natural un aspecto máis transcendental sobre os nosos propios instintos vitais.
Xa podes mercar aquí a novela Eu nunca, o novo libro de Eduardo Soto Trillo: