Os animais estaban antes que nós neste planeta e probablemente algúns deles sairán despois do último humano. Mentres tanto, a relación veciñal converteuse nunha mestiza de convivencia. Integrados como animais domésticos ou temidos como animais salvaxes. Cazado para o sustento ou utilizado como ferramentas de traballo. Amados, por que non dicilo, como mascotas e admirados polas súas distintas capacidades?
O intelecto, a razón é a diferenza básica con calquera especie animal. E o gran derivado do pensamento é o que nos leva a interpretacións subxectivas da súa función, necesidade ou prescindibilidade.
Unha lei natural establecería unha igualdade entre as especies, pero o feito diferencial da intelixencia acabou por someter unhas a favor doutras. Hai animais que aproveitan a intelixencia humana e, unha vez adaptados ao seu hábitat, conseguen desenvolverse dentro dela coa seguridade do abrigo e da comida. Outros naceron determinados pola imperiosa necesidade de ser independentes e atoparse cada vez máis nun ambiente invadido ou destruído.
Mentres tanto, a imaxinación popular introduciu ao animal nos seus diferentes papeis, aprendidos polos humanos dende moi pequenos. Pero máis alá do que pretendemos saber e coñecer, sempre hai enormes lagoas en relación ás súas necesidades e comportamentos, ás súas emocións e á súa visión real do medio.
Ao final, trátase de buscar a historia dunha relación complementaria, de considerar as diferentes relacións establecidas en tantos recunchos do mundo. Coñecer ao animal é saber máis sobre un medio natural do que estamos cada vez máis desconectados, encerrados nas nosas cidades.
Jenny Diski, unha escritora falecida en 2016, afondou neste traballo sobre estes e moitos outros aspectos nun interesante volume que fala da vida no noso planeta.
Podes mercar o libro O que non sei dos animais, o último da autora Jenny Diski, aquí: