Os soños e a poesía nacen do mesmo lirismo que paira sobre a realidade coa súa intención transformadora. En ambos espazos bordeamos esa mesma inconsciencia chea de significado sobre a nosa existencia máis íntima. A nosa bagaxe vital leva o paso do noso tempo cara esa utopía que é controlar o noso destino.
En esencia, este libro fálanos de todo isto desde un personaxe disruptivo, á altura dun Gregorio Samsa invadido polo seu soño de "Metamorfose" só cunha narración máis longa e, para min, de maior significado existencial.
Gilbert atopa na escusa dun soño o seu motivo final para afrontar ese xiro de roda que sente nos momentos nos que a rutina te devora.
Imbuído do estado nebuloso do seu recente espertar dun soño intenso, Gilbert colle un avión e parte para Xapón. Nunha especie de viaxe iniciática cara ás respostas máis profundas, xa en Xapón coñece a Yosa, unha suicida que esboza o seu plan para abandonar a escena.
Salvo que o relato, tal e como se anunciou, ofrece esa lectura axustada a cada lector que se pode interpretar na breve composición dun lugar de haiku. De feito, seguro que todos e todas atopamos un significado diferente ao ler e querer afondar nun exemplo coma este:
«Choiva de flores
Un corvo busca en balde
o seu niño »
A cuestión é que, coa escusa dese voo de calquera tipo nun mundo occidental, en cuxa estraña determinación empatizamos magnéticamente, emprendemos unha viaxe moi especial polas páxinas deste libro. A idea do fracaso representada en Gilbert, as súas odiosas comparacións cun ambiente no que todos parecen felices e capaces...
E de súpeto Yosa, co seu plan suicida, Gilbert atopa nel o home desesperado sobre quen expiar os seus defectos, os seus fracasos. Xuntos percorren lugares nese enigmático Xapón, como un haiku constante, enrarecido por soños cada vez máis inquietantes para un Gilbert que intúe para que carallo viaxou alí.
Unha novela diferente que, dalgún xeito, na súa linguaxe precisa, por chea de exuberantes aspectos implícitos, sinala a vida como unha suma de haikus que nunca entendemos pero da que sempre podemos extraer un zume de eternidade para cada un dos nosos actos. .
Xa podes mercar aquí a novela As illas dos piñeiros, un interesante libro de Marion Poschmann: