Recentemente repasei a novela De gando e homes da escritora brasileira Ana Paula Maia. É curioso que pouco despois me parei noutra novidade doutro autor do Brasil. Neste caso trátase de Nélida Piñon e ela libro A épica do corazón.
É certo que o recoñecemento internacional corresponde máis ao segundo, pero tamén é certo que en ambos se pode atopar unha exuberancia amazónica de lingua e diálogos, unha especie de correspondencia xeográfica e lingüística.
Probablemente Nélida Piñón ser referencia a Ana Paula. Nélida, a veterana, sabia e prestixiosa escritora que ten máis de oitenta anos en comparación cun novo autor de 1977. Pero, por suposto, trátase dunha interpretación gratuíta, froito dunha fácil asociación de ideas ...
Pero sería así porque sen dúbida Nélida é unha mestra no que fai. A partir dunha tarefa de introspección literaria, sempre é capaz de plantexar dilemas xerais, moral, política e socialmente. A deriva da sociedade é o tema por excelencia.
A épica do corazón parte do entorno máis próximo de Nélida, do seu Río de Xaneiro, de Latinoamérica, de vellas costumes e novas tendencias, de misceláneas imposibles e de renuncias e esquecemento dos valores positivos que se puideron inserir o pasado: novos valores actuais, acomodáticos, pasaxeiros, caprichosos.
Unha novela que é unha análise, unha presentación cara á meditación pausada. Unha alegría coa que recuperar o pensamento como reflexo vital e non só algo ocasional, case sempre material, comercial. E aí reside a épica do corazón, en poder sentir coa pausa do corazón ou co impulso incontrolable do verdadeiro ante tanta falacia. Sen dúbida unha novela interesante e unha lectura construtiva nestes tempos.
Podes mercar o libro A épica do corazón, da escritora brasileira Nélida Piñon, gañadora do Premio Príncipe de Asturias 2005, aquí: