A fantasía, tocada por un autor como era Adolfo Bioy Casares, un tipo tendente á terra, existencialista, profundamente no seu xeito de narrar as súas distintas novelas policíacas ou incluso de ciencia ficción, remata por dotar a esta obra literaria específica dunha natureza singular a medio camiño entre o afastamento e a melancolía.
Entre os barrios baixos de Bos Aires, alá polo 1927, os días de entroido son un festival ao que se complacen Emilio Gauna e os seus amigos, mozos que, a falta de poder comer o mundo, devoran a noite acompañados de alcol. A fantasía que rodea esta novela ás veces parece un delirio de tanto exceso alcohólico, pero ao mesmo tempo convértese nun poderoso recordo enraizado con toda seguridade.
O que Emilio Gauna acabou vendo esas noites de festas pagás levarao tres anos despois na súa busca, repetindo patróns semellantes, coa esperanza de que a maxia responda como un déjá vù do que sen dúbida se viviu.
Emilio sabe que a súa fantasía pode levalo a outras opcións, outras vidas, lonxe das persoas que o impiden despegar deste mundo. Do outro lado das oportunidades que esperan, atopará a Clara, completamente entregada a el.
Toda viaxe transcendente comporta os seus riscos. Calquera idea de que a realidade pode ser transformada pola ficción pode acabar arrastrándote dese mundo real. Pero Emilio está disposto a pagar o prezo, aínda que o ideal só poida ser unha cortina de fume ao final.
Ademais, os riscos inherentes a esa conquista do fantástico, como a oportunidade de reconstruír a súa vida a gusto, poden acabar con el antes de saber o que pode ou non ser certo nese tipo de soños que parece tocar. Momentos despois saíndo dun soño.
Xa podes mercar a novela O soño dos heroes, a novela de Adolfo Bioy Casares, aquí:
1 comentario sobre "O soño dos heroes, de Adolfo Bioy Casares"