Sempre me gustaron esas novelas ou películas que coquetean cun argumento de ciencia ficción completamente incrustado nun mundo recoñecible.
E nesta ocasión a historia ten o dobre atractivo de enfocarse como novela policíaca, con máis suspenso respecto ao sinistro enigma do asasinato e á escura sombra dun mundo reaxustado a un imaxinario que o fai despegar cara a novos enfoques.
O xogo da memoria ábrenos á asunción do noso mundo exposto ao esquecemento, e de aí ao coñecemento, ao coñecemento dos que son capaces de lembrar máis que outros, converténdoos nun estrato social de maior valor que acaba subindo por riba da mediocridade que apenas recorda quen é despois de cada espertar.
Neste escenario, podes adiviñar que a marxe do asasino é moito maior. Ben, tarde ou cedo todo pode quedar relegado ao esquecemento, ao inquietante borrado da memoria humana.
A curta duración de Claire e o matrimonio de Mark, capaz de evocar un pasado máis completo, aseméllase a unha unión interracial nos tempos máis duros do racismo colonial, a pesar dun certo grao de aceptación asociado ao status superior de Mark. Pero sobreviven ao repudio e malentendido nese día a día mirando a un abismo sen pasado.
Ata que unha muller aparece morta nun río e o investigador Hans Richardson acaba atando e anotando as cordas necesarias para non esquecer a súa investigación e centrar a súa investigación en Mark.
E aí é onde o xénero negro e a ciencia ficción xúntanse con resultados exitosos. Ao xeito dun guión de Memento, as habilidades criminais dun escritor incipiente Mark comezan a albiscarse entre ese xogo de luz e sombra que marcan as propias circunstancias.
A partir do nó e a resolución da novela pódense trazar aspectos para meditar sobre a importancia do noso pasado para configurar a nosa identidade e o xiro esperado que a ciencia ficción sempre facilita para a gran sorpresa final.
Xa podes mercar aquí a novela The Memory Game, de Felicia Yap.