Cando a alguén lle gusta Nickolas mordomo lanzouse a escribir unha desas historias vitais, nas que coñecemos aos personaxes desde a súa infancia ata a súa plena madurez, corría o risco natural de caer no inxenuo no que a primeira narración das idades infantís se refire.
Pero o certo é que coñecer ao meticuloso Nelson, tan perfeccionista que é estridente e repelente a case todos os demais rapaces, e Jonathan, que debería ser o seu antagonista polo seu halo de popularidade e admiración, é emotivo sen un sentimentalismo fácil. Ambos comparten campamento de verán e dende as súas posicións polarizadas en canto a status acaban atopando o magnetismo do contrario.
Quizais ao principio só fose unha cuestión de misericordia por parte de Jonathan, pero o que resulta ao final transcende ese primeiro achegamento ao pequeno ser humillado por un pequeno deus da infancia. Aquel verán de 1962 levou a unha oportunidade e amizade.
Crecer é un pouco negar o que eras, o que pensabas e o que esperabas chegar a ser. O futuro dos rapaces preséntasenos coas súas arestas, cos seus momentos de desencanto extremo, coa violencia das contradicións e a ruptura das defensas coas que logras sobrevivir a esa negación do neno que eras.
De Nelson e Jonathan, a vida segue estendéndose enigmáticamente ás novas xeracións... Saímos do século XX e chegamos ao século XXI. Novas perspectivas a medida que a vida abre novos camiños. E sempre, subrepticiamente, tanto no vital como no meramente narrativo, móvese o fío da amizade, desa ilusión que na infancia estivo chea e á que sempre queremos volver...
Xa podes mercar a novela Os corazóns dos homes, a nova novela de Nickolas Butler, aquí: