O século XX é xa unha especie de pasado consolidado na súa totalidade. Con ese sentimento melancólico de data límite para a vida, este século convértese no lugar onde atopar historias de todo tipo. E os que ocupamos ese tempo, en maior ou menor medida, descubrimos que si, esa parte de nós pertence a ese escenario de non retorno.
E grazas a esa brumosa idea dun pasado non tan afastado, cheo de experiencias ou historias, lendas ou intrahistorias, enigmas e misterios, o autor Alaitz leceaga soubo compoñer a novela impregnada de todas esas sensacións que nos achegan con intensidade.
Nunha espléndida casa, na agreste e agreste costa cantábrica, viven Estrella e Alma, dúas mulleres novas que tarde ou cedo terán que facerse cargo do patrimonio familiar, da explotación dunha mina sobre a que a súa familia ancestral logrou construír unha legado co que fará prosperar a toda a familia.
Non obstante, a fatalidade aparece nos primeiros tempos da historia como ese tipo de compensación case mística que se adoita buscar entre a felicidade dunha liñaxe pola súa colección, unha enigmática compensación convertida nun estigma familiar.
Dende a amable infancia de Estrella e Alma estivemos adentrándonos nos segredos desta saga familiar. Co paso do tempo e a situación varía completamente, descubriremos contratempos aos que o protagonista debe enfrontarse para manter o legado familiar.
Unha novela que plantexa diferentes escenarios. Entre o realismo das circunstancias históricas, especialmente difícil para unha muller decidida a saír adiante, e un toque esotérico que conecta co telúrico, coa enerxía do bosque próximo.
Entre a escuridade das árbores, onde todo é escuridade e fría humidade, os segredos arremeten en refachos, como fan as ondas próximas contra as rochas. E seremos nós como lectores os que descubrimos o que se aloxa nese espazo sombrío que sempre amparou a vida da familia Zuloaga.
Xa podes mercar aquí a novela O bosque sabe o teu nome, un gran libro de Alaitz Leceaga: